ලෝකයේ අති දියුණු රටවල පවා ආන්තික සිදුවීමකදී ඇතිවන හානි ඉතා දරුණු විය හැක. ඇමරිකාවේ, ජපානයේ සහ ඕස්ට්රේලියාවේ පවා මෑත කාලයේ සිදුවූ විපත් මීට සාක්ෂි දරයි.
ලෝකයේ කිසිම රටකින් (අපේම විපක්ෂය හැර) ලංකාවේ සිදුවූ මානව විපත ගැන ආණ්ඩුවට දෝෂාරෝපණ එල්ල වුයේ නැත. එය කිරීමෙන් ඵලක් නොමැති බව ලෝකය දනියි. ලෝක ප්රජාව රටක සාර්ථකත්වය මනින්නේ ආන්තික සිදුවීමක පසු-කළමනාකරණය (post-event disaster management) මතය. මේ රජයට දැන් ඇති දැවත්තම අභියෝගය එයයි. ලංකාවට ඉදිරියේදී ලැබෙන ආධාර සහ අන්තර්ජාතික සහයෝගී තාවය මේ පසු-කළමනාකරණ සාර්ථකත්වය මත ඉතා දැඩිව රඳා පවතී.
ආන්තික සිදුවීමකින් රටකට බරපතල මානව විපතක් සිදු වූ විට (විශේෂයෙන්ම එම රාජ්යය ජාත්යන්තරය තුල යහපත් සබඳතා පවත්වාගෙන යා නම්) එරටට විදේශ ආධාර ගලාගෙන පැමිණෙයි. මෙවර රාජ්ය මට්ටමින් ලැබෙන ආධාරවලට අමතරව පිටරටවල පදිංචි ලාංකික සම්භවය ඇත්තන් සහ අනෙකුත් දානපතියන්ගෙන් ලැබෙන ආධාරද ඉතා ඉහල අගයක පවතින බවට ආරංචි ලැබෙමින් පවතී. කුඩා ශ්රී ලාකික සමුහයක් වෙසෙන දකුණු අප්රිකාවේ පවා මේ වන විට බලාපොරොත්තු වුවාට වඩා විශාල මුදලක් එකතු වෙමින් පවතී.
ආර්ථික විශ්ලේෂකයන් පෙන්වා දෙන්නේ මේ තත්වය පහළ ආර්ථිකයක් ඇති බොහෝ රටවලට වෙස් වළාගත් ආශීර්වාදයක් වන බවයි. බොහෝ විට රටට ලැබෙන ඩොලර් ප්රමාණය හොඳින් කළමනාකරණය කරගතහොත් ඒ තුලින්ම රටේ අභිවෘද්ධිය ලඟා කරගත හැක.
මේ ආකාරයේම තත්වයක් 2005 වසරේදී ලංකාව උදාවිය. සුනාමි ව්යසනයෙන් කෙටි කලකට පසු ඩොලරයේ අගය සැහෙන ප්රමාණයකින් පහත වැටුණු බව ඔබ සමහර දෙනෙක්ට මතකය. එහෙත් ඒ ගලාගෙන ආ විදේශීය ආධාර නැවතුනේ කොහෙද කියා ඔබ බොහෝ දෙනෙකු හොඳින් දනියි. ඔබට මේ ගැන පවසන විටම "සුනාමි සහන අරමුදල", "සිරිලිය ගිණුම" මතකයට නැගෙන්නේ මේ නිසාය.
මෙවරවත් අපට මේ වෙස් වලාගත් ආශීර්වාදය ධනාත්මක මාවතකට යොමු කල හැකිද?
අපි බලාගෙන ඉඳිමු....
No comments:
Post a Comment