මා පිලිප් ශාන්ත යන මාධ්‍යවේදියා හදුනාගත්තේ ටික කලකට පෙරය. ඒද වතපොත හරහාය. ඔහුගේ වතපොත භාවිතය තුල මම දැඩි රාජපක්ෂ විරෝධයක් දුටුවෙමි. මේ රජයද නොහොඹිනා අකටයුතු කම් කරද්දී ඔහු ඊට එරෙහිවද වත්පොතේ පෝස්ට් පළ කරන්න විය. මේ සමගම ඔහුගේ මිතුරන් කිහිප දෙනෙක් තම මත ඵලකරමින් ඔහුට සමච්චල් කරන්න විය. ඒ "තේරුණේ දැන්ද?" යන්න ගම්‍ය වන ලෙසටයි.
"වෙනස සැපද?" මේ පසුගිය කාලය පුරාවටම අපි වතපොතේ දුටු සම්ච්චලයකි.
පිලිප් ශාන්තගේ වතපොත මිතුරන් නිරූපනය කරන්නේ අද ලෝකයේ වැඩි දෙනෙකුගේ මානසික-පද්ධතියේ ස්වභාවයයි. ඔවුන් ලොව දකින්නේ කළු හෝ සුදු ආකාරයටයි. දේශපාලනය, ආගම, ජාතිය, ආදී මෙකී නොකී දෑ වෙනුවෙන් මිනිසුන් ගහ මරා ගන්නේද, සිත් තැවුල්, පසුතැවීම්, ක්‍රෝධ, ද්වේෂ ආදී ඍණ චින්තනයන්ගෙන් මනස පුරවා ගන්නේද මේ නිසාමය.
මේ ලොව කළු සහ සුදු මිස, කළු හෝ සුදු නොවන බව බොහෝ දෙනෙකුට නොතේරෙයි. ඒ කළු සුදු අන්ත දෙක අතර අනන්ත වූ අළු පැහැයේ ශේෂයන් පවතියි. මේ බව තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වීම දුක්ඛ දෝමනස්ස පමණක් කර ගසා ගත් අතෘප්තිකර, අසහනකාරී, සහ අසතුටින් පිරි ජීවිතයකට මග පාදයි.
දේශපාලනික මතිමතාන්තර ගත් කල ලංකාවේදී මා ජිවිත කාලය පුරාවටම බොහෝ විට දුටුවේ, ශ්‍රී ලංකා කාරයන්, යූ එන් පී කාරයන්, ජේ වී පී කාරයන් පිරිසකි. පසුව එය එක එක දේශපාලකයා බදා ගැනීම දක්වා ඔඩු දුවන්න විය. මේ අප දකින්නේ රටක් ඛේදවාචකයකට යන ගමනක මුල් පියවරකි.
අපි කඩේකින් අඹ ගෙඩියක් මිලදී ගන්නා විට හොඳම ගෙඩිය තෝරා ගැනීමට උත්සුක වමු. එහෙත් සමහර විට එය කපා බලන විට පණුවන් පිරී පවතී. අඹ විශාරදයන්ට පවා මේ අත්දැකීම ලැබෙයි. එවිට අප කරන්නේ එම ගෙඩිය විසිකර අළුත් ගෙඩියක් ගැනීමයි කලින් ගෙඩියට කොතරම් මිලක් ගෙව්වත් එහි පණුවන් ඇත්නම් එය විසිකළ යුතුය. අළුතෙන් ගන්නා අඹය තුලද පණුවන් සිටියි නම් එය අවාසනාවකි. කිසිවෙක් පනුවන් ඇති අඹයක්ම තෝරා ගනිතැයි මම නොසිතමි. එය අවාසනාව කියා අපට නැවතත් පණුවන් සිටින නව අඹය කෑමට නොහැක. එය ඉවත දමා කලින් විසිකළ පරණ අඹය නැවත අහුලාගෙන පණුවන් සිටින හරිය ඉවත් කර කෑමට ගැනීමද සාමාන්‍ය මිනිස් ස්වභාය නොවේ. අඹ කෑමට අවැසි නම් අපි හොඳ අඹයක් සොයා ගෙනම යා යුතුය.
පවතින රජය කෙතරම් අසාර්ථක වුවත් ඒ තුලින් ඇති වුන ජනතා පිබිදීම දෙස මම සතුටු සිතින් බලමි. සාමාන්‍යයෙන් මා දන්නා ඉතිහාසය තුල ලංකාවේ කළාකරුවන්, වෘතිකයන්, සරසවි ඇඳුරන් ආදීන්ගේ දේශපාලන හැසිරීමේ පැහැදිලි රටාවක් පැවතුනි.
චන්දයකට පෙර ඔවුන් බොහෝ දෙනෙකු ශක්තිමත් පක්ෂයට ආවඩන්නේය. ඉන්පසු එම නලාකරුවන් පත්වන රජයේ දහසක් වැරදි ඇස් පනාපිට සිදුවෙද්දී ගොළු බිහිරි අන්ධයන් සේ හැසිරෙන්නේය. ඒ රජයෙන් ලැබෙන දහසකුත් වරප්‍රසාද භුක්ති විඳීමට ඇති කෑදරකම නිසාය. එතැනින්ද නොනැවතී සමහරු ඉතා දීන ආකාරයෙන් පාලකයාට ප්‍රශස්ති ගී ගායනා කරන්නද පෙළඹෙති. නැවතත් චන්දයක් ලංවන විට ඔවුහු ඊළඟට පෙනෙන ශක්තිවන්තයාගේ ඔඩොක්කුවට පනිති.
එහෙත් පසුගිය වකවානුවේදී ප්‍රථම වරට මේ තත්වය වෙනස්විය. පත්ව වසර දෙකක් ඉක්ම යන්නටත් පෙර මේ රජයට එරෙහිව අවි එසවූයේ රජය පත්කළ පිරිසමය. අදටත් විපක්ෂය නොයෙකුත් නර නාටක විප්‍රකාර කරමින් රජය පවත්වාගෙන යාමට අනියමාර්ථයෙන් උපකාර කරන අතර රජයට එරෙහිව අර්ථාන්විත අරඟලයක් කරන්නේ මේ රජය පිහිටුවන්න ඉදිරිපත් වූ පිරිසයි. අඩුම ගානේ, අඹය කුණුවී ඇති බව ඉක්මනින් වටහා ගැනීමට මේ පිරිසට හැකිවීම අගය කල යුතුය. පසුගිය රජය තුල මේ කර්තව්‍ය නියම කාලයේදී සිදු වුනා නම් බොහෝ දේ මීට වඩා යහපත් වන්නට තිබුණි.
කාලාන්තරයකට පසු සිදුවූ මේ යහ ඵලය සුදු ලෙසින් දැකීමට සමහරුන්ට අපහසුය. එය ඔවුන්ගේ වරද නොවේ. දශක ගණනාවක් පුරා ඔවුන් දුටු දේ ඔවුන්ගේ මනස තුල සම්මතයක් වී ඇත. එය බිඳීම අපහසුය. "දැන්ද තේරුණේ" යන උපහාසයෙන් ඔබ්බට ගොස් පවතින වාතාවරණයෙහි ධනාත්මක පස දැකීම ඔවුන් විසින්ම ගොඩ නගාගත් කොටු පවුරු මගින් වළක්වා ඇත.
එහෙත් සමාජගත වන යහ ඵල වළක්වාලීමට මේ මනසට විලංගු දාගත් උදවියට අපහසු වී ඇති බවක් දැන් පෙනේ. කවදාවත් නැති තරම් උද්යෝගයක් අද system change එකක් වෙනුවෙන් මතුවී ඇත. මේ system change එක මෙතෙක් කල් පැවති ඔළු ගෙඩි වෙනස් වීම වෙනුවට ඔළු ගෙඩි ඇතුළ වෙනස් වීම බව තේරුම් ගැනීමටද සමහරුන්ට අපහසුය. ඔළු ගෙඩි ඇතුළ වෙනස් කිරීම පහසු නැත. ඒ සඳහා බොහෝ දේ වෙනස් කල යුතුය. එයට ජනතා කැපවීමක් අවශ්‍යම මොහොත උදා වී ඇත.
දැන් සෑහෙන කලක සිට බටහිර යුරෝපීය, උතුරු ඇමරිකානු සහ ඕස්ට්‍රේලියානු රටවල සමාජීය මට්ටමින් හොඳ කල දසාවක් පවතී. මීට ප්‍රධාන හේතුවක් දෙස මා දකින්නේ දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු මේ රටවල ජන මනස තුල සිදුවූ, ලොව කළු සහ සුදු ලෙස දැකීමේ ප්‍රවණතාවයයි. මේ තත්වයට මනස ලඟා කරගැනීම සඳහා ඔවුන්ට ඉතා ඉහල මිලක් ගෙවීමට සිදුවිය. ඒ මිලියන ගණනක ජීවිත විනාශයකි.
ලංකාව මෙන්ම දියුණු වෙමින් පවතින බොහෝ රටවල පිරිස් මේ සංවර්ධිත රටවලට ඇදී යන්නේ මේ යහපත් වාතාවරණය නිසාය. එහෙත් අවාසනාවකට එලෙස එතෙර යන බොහෝ ලාංකිකයන්ද ඒ රටවල ඇති මේ ධනාත්මක මානසික පද්ධතියට අනුගත වීමට උත්සාහ නොකරන සේයකි. වතපොතේ ඔවුන් පළ කරන පෝස්ට් මෙන්ම කොමෙන්ටු වලින්ද මේ බව තහවුරු වෙයි.
අනෙක් අතට තම ආගම පුර්ණ ලෙස සුදු යයිද අනෙකුත් සියළුම ආගම් කළු යැයිද සිතන ජනතාවක් සිටින රටවල් අද වන විට පත්ව ඇති ඛේදවාචකය අප සියලු දෙනාම දනිමු.
අප රටේ "රණවිරුවා" යන නාමයද මේ සුදු කළු අන්ත දෙකට පාපන්දුවක් මෙන් විසි කරන වදනකි.
හමුදා සොල්දාදුවා යනු තවත් එක් රැකියාවක් කරන මනුෂ්‍යයෙකි. ඔහුගේ රැකියාවේ මුලික අංගයක් වන්නේ ඉහළින් එන අණට කීකරු වීමයි. මෙය බොහෝ රැකියා වලට පොදු කරුණකි. මීට අමතරව වෙනත් සියළුම මනුෂ්‍යයන් මෙන් හමුදා සෙබළා අතරද සුදු සහ කළු අඩු වැඩි වශයෙන් පවතින චරිත ඇත. එම වර්ණ සංකලනය කාලය හා පරිසරය අනුවද වෙනස් වෙයි.
එහෙත් ලංකාවේ බොහෝ දෙනෙක් සොල්දාදුවාගේ වර්ණය තීරණය කරන්නේ ඔහු ක්‍රියාත්මක වන කාලයට අදාළ රජය තමා දකින ලෙස සුදුද කළුද යන කරුණ මතයි.
ජවිපෙ කළබල පැවතී 88/89 සමයෙන් අනතුරුව අපි නැවතත් සරසවියට පියනැගු කාලයේ අපගේ හිතවතියක් හමුදාව පිළබඳව දැක්වූ අදහස් මට තවමත් මතකය.
"මට පේන්න බැහැ ඔය කුළියට මිනී මරණ හමුදාව". ජවිපෙ ක්‍රියාකාරකම් මැඩ පැවැත්වීමට හමුදාව ක්‍රියා කල ආකාරය සහ එවකට ඇයගේ දේශපාලන නැඹුරුතාවය මෙම අදහසට හේතු වන්නට ඇත. හමුදාව විසින් කැරලිකරුවන් මැඩ පැවැත්වීමට අමතරව බහුතරයක් සිංහල වන අහිංසක මිනිසුන්ටද තද බල ලෙස පීඩා කිරීම ඒ කාලයේදී අපි සියළු දෙනා අත් දුටුවෙමු. ඒ හමුදාවේ සැටිය. මෙය ලොව කොතනටත් පොදුය.
ඊට වසර ගනනාවකට පසු එම හමුදාවම LTTEයට එරෙහිව යුධ වදිද්දී ඇය ඔවුන් වෙනුවෙන් බෝධි පුජා පැවැත් වුවාය. එම යුධයට මැදිවූ බහුතරයක් වූ දෙමළ ජනතාවට එම හමුදාවෙන් කිසිඳු පීඩාවක් සිදු නොවූ බව ඇය තරයේ විශ්වාස කරන්නීය. එවකට පැවතියේ ඇය ආදරය කරන නායකයාගේ රජයයි.
එම රජය විසින්ම කල අණ දීම් වලින් සිංහල බහුතරය සිටින ප්‍රදේශවල උද්ඝෝෂණ වලට වෙඩි තබා මිනිසුන් ඝාතනය වත්දී ඇය මෙන්ම එම පාර්ශවයේ අනෙක් අයද මුණිවත රැකීය. විරුද්ධ පාර්ෂවයේ ඇත්තෝ මහා හඬින් රජයට එරෙහිව ඝෝෂා කළහ.
එම රජය පෙරලී නව රජයක් බලයට පත් විය. හමුදාව හෝ පොලීසිය වෙනස් වුයේ නැත. ඔවුහු කලින් කල දෙයම කරති. දැන් පෙර කල සොල්දාදුවාට රණවිරුවා යයි උපහාර දැක වූ උදවියම ඔහුට අළුගෝසුවා යන නම පටබඳිමින් සිටියි. කලින් සොල්දාදුවා නිර්ධය ලෙස විවේචනය කල උදවිය දැන් ඔහු "රණවිරු" වේදිකාවේ ඔසවා තබමින් සිටියි.
රජයේ වැටුප් ලබන අන් කිසිඳු ශ්‍රමිකයෙකුට වඩා හමුදා සොල්දාදුවා තම රැකියාව හරි ආකාරයෙන් කරන බව බොහෝ කාරණා වලදී ප්‍රත්‍යක්ෂ වෙයි. මෙය ඔහුගේ රැකියාවේ ස්වභාවය මත සිදු වන්නකි. සොල්දාදුවා ඉහලින් ඔසවා තබන කිසිවෙකුත් මේ සොල්දාදුවගේ සුදු පසින් යමක් තම ජීවිතයට ලබා ගැනීමට උත්සහ දරතැයි මට නම් නොසිතේ. සාමාන්‍ය ජන සමාජයේම කොටසක් වන සොල්දාදුවාගේ කළු පසෙහි සුදු හුණු ගෑම වෙනුවට ඔහුගේ සුදු පසින් යමක් ජීවිතයට එක් කර ගැනීමට අප සිතනවා නම් එය ජීවිතයේ සාර්ථකත්වයට රුකුලක් වනු ඇත.
මේ ලොව කළු සහ සුදු මිස, කළු හෝ සුදු නොවන බව බොහෝ දෙනෙකුට නොතේරෙයි. ඒ කළු සුදු අන්ත දෙක අතර අනන්ත වූ අළු පැහැයේ ශේෂයන් පවතියි. මේ බව තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වීම දුක්ඛ දෝමනස්ස පමණක් කර ගසා ගත් අතෘප්තිකර, අසහනකාරී, සහ අසතුටින් පිරි ජීවිතයකට මග පාදයි.
දේශපාලනික මතිමතාන්තර ගත් කල ලංකාවේදී මා ජිවිත කාලය පුරාවටම බොහෝ විට දුටුවේ, ශ්‍රී ලංකා කාරයන්, යූ එන් පී කාරයන්, ජේ වී පී කාරයන් පිරිසකි. පසුව එය එක එක දේශපාලකයා බදා ගැනීම දක්වා ඔඩු දුවන්න විය. මේ අප දකින්නේ රටක් ඛේදවාචකයකට යන ගමනක මුල් පියවරකි.
අපි කඩේකින් අඹ ගෙඩියක් මිලදී ගන්නා විට හොඳම ගෙඩිය තෝරා ගැනීමට උත්සුක වමු. එහෙත් සමහර විට එය කපා බලන විට පණුවන් පිරී පවතී. අඹ විශාරදයන්ට පවා මේ අත්දැකීම ලැබෙයි. එවිට අප කරන්නේ එම ගෙඩිය විසිකර අළුත් ගෙඩියක් ගැනීමයි කලින් ගෙඩියට කොතරම් මිලක් ගෙව්වත් එහි පණුවන් ඇත්නම් එය විසිකළ යුතුය. අළුතෙන් ගන්නා අඹය තුලද පණුවන් සිටියි නම් එය අවාසනාවකි. කිසිවෙක් පනුවන් ඇති අඹයක්ම තෝරා ගනිතැයි මම නොසිතමි. එය අවාසනාව කියා අපට නැවතත් පණුවන් සිටින නව අඹය කෑමට නොහැක. එය ඉවත දමා කලින් විසිකළ පරණ අඹය නැවත අහුලාගෙන පණුවන් සිටින හරිය ඉවත් කර කෑමට ගැනීමද සාමාන්‍ය මිනිස් ස්වභාය නොවේ. අඹ කෑමට අවැසි නම් අපි හොඳ අඹයක් සොයා ගෙනම යා යුතුය.
පවතින රජය කෙතරම් අසාර්ථක වුවත් ඒ තුලින් ඇති වුන ජනතා පිබිදීම දෙස මම සතුටු සිතින් බලමි. සාමාන්‍යයෙන් මා දන්නා ඉතිහාසය තුල ලංකාවේ කළාකරුවන්, වෘතිකයන්, සරසවි ඇඳුරන් ආදීන්ගේ දේශපාලන හැසිරීමේ පැහැදිලි රටාවක් පැවතුනි.
චන්දයකට පෙර ඔවුන් බොහෝ දෙනෙකු ශක්තිමත් පක්ෂයට ආවඩන්නේය. ඉන්පසු එම නලාකරුවන් පත්වන රජයේ දහසක් වැරදි ඇස් පනාපිට සිදුවෙද්දී ගොළු බිහිරි අන්ධයන් සේ හැසිරෙන්නේය. ඒ රජයෙන් ලැබෙන දහසකුත් වරප්‍රසාද භුක්ති විඳීමට ඇති කෑදරකම නිසාය. එතැනින්ද නොනැවතී සමහරු ඉතා දීන ආකාරයෙන් පාලකයාට ප්‍රශස්ති ගී ගායනා කරන්නද පෙළඹෙති. නැවතත් චන්දයක් ලංවන විට ඔවුහු ඊළඟට පෙනෙන ශක්තිවන්තයාගේ ඔඩොක්කුවට පනිති.
එහෙත් පසුගිය වකවානුවේදී ප්‍රථම වරට මේ තත්වය වෙනස්විය. පත්ව වසර දෙකක් ඉක්ම යන්නටත් පෙර මේ රජයට එරෙහිව අවි එසවූයේ රජය පත්කළ පිරිසමය. අදටත් විපක්ෂය නොයෙකුත් නර නාටක විප්‍රකාර කරමින් රජය පවත්වාගෙන යාමට අනියමාර්ථයෙන් උපකාර කරන අතර රජයට එරෙහිව අර්ථාන්විත අරඟලයක් කරන්නේ මේ රජය පිහිටුවන්න ඉදිරිපත් වූ පිරිසයි. අඩුම ගානේ, අඹය කුණුවී ඇති බව ඉක්මනින් වටහා ගැනීමට මේ පිරිසට හැකිවීම අගය කල යුතුය. පසුගිය රජය තුල මේ කර්තව්‍ය නියම කාලයේදී සිදු වුනා නම් බොහෝ දේ මීට වඩා යහපත් වන්නට තිබුණි.
කාලාන්තරයකට පසු සිදුවූ මේ යහ ඵලය සුදු ලෙසින් දැකීමට සමහරුන්ට අපහසුය. එය ඔවුන්ගේ වරද නොවේ. දශක ගණනාවක් පුරා ඔවුන් දුටු දේ ඔවුන්ගේ මනස තුල සම්මතයක් වී ඇත. එය බිඳීම අපහසුය. "දැන්ද තේරුණේ" යන උපහාසයෙන් ඔබ්බට ගොස් පවතින වාතාවරණයෙහි ධනාත්මක පස දැකීම ඔවුන් විසින්ම ගොඩ නගාගත් කොටු පවුරු මගින් වළක්වා ඇත.
එහෙත් සමාජගත වන යහ ඵල වළක්වාලීමට මේ මනසට විලංගු දාගත් උදවියට අපහසු වී ඇති බවක් දැන් පෙනේ. කවදාවත් නැති තරම් උද්යෝගයක් අද system change එකක් වෙනුවෙන් මතුවී ඇත. මේ system change එක මෙතෙක් කල් පැවති ඔළු ගෙඩි වෙනස් වීම වෙනුවට ඔළු ගෙඩි ඇතුළ වෙනස් වීම බව තේරුම් ගැනීමටද සමහරුන්ට අපහසුය. ඔළු ගෙඩි ඇතුළ වෙනස් කිරීම පහසු නැත. ඒ සඳහා බොහෝ දේ වෙනස් කල යුතුය. එයට ජනතා කැපවීමක් අවශ්‍යම මොහොත උදා වී ඇත.
දැන් සෑහෙන කලක සිට බටහිර යුරෝපීය, උතුරු ඇමරිකානු සහ ඕස්ට්‍රේලියානු රටවල සමාජීය මට්ටමින් හොඳ කල දසාවක් පවතී. මීට ප්‍රධාන හේතුවක් දෙස මා දකින්නේ දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු මේ රටවල ජන මනස තුල සිදුවූ, ලොව කළු සහ සුදු ලෙස දැකීමේ ප්‍රවණතාවයයි. මේ තත්වයට මනස ලඟා කරගැනීම සඳහා ඔවුන්ට ඉතා ඉහල මිලක් ගෙවීමට සිදුවිය. ඒ මිලියන ගණනක ජීවිත විනාශයකි.
ලංකාව මෙන්ම දියුණු වෙමින් පවතින බොහෝ රටවල පිරිස් මේ සංවර්ධිත රටවලට ඇදී යන්නේ මේ යහපත් වාතාවරණය නිසාය. එහෙත් අවාසනාවකට එලෙස එතෙර යන බොහෝ ලාංකිකයන්ද ඒ රටවල ඇති මේ ධනාත්මක මානසික පද්ධතියට අනුගත වීමට උත්සාහ නොකරන සේයකි. වතපොතේ ඔවුන් පළ කරන පෝස්ට් මෙන්ම කොමෙන්ටු වලින්ද මේ බව තහවුරු වෙයි.
අනෙක් අතට තම ආගම පුර්ණ ලෙස සුදු යයිද අනෙකුත් සියළුම ආගම් කළු යැයිද සිතන ජනතාවක් සිටින රටවල් අද වන විට පත්ව ඇති ඛේදවාචකය අප සියලු දෙනාම දනිමු.
අප රටේ "රණවිරුවා" යන නාමයද මේ සුදු කළු අන්ත දෙකට පාපන්දුවක් මෙන් විසි කරන වදනකි.
හමුදා සොල්දාදුවා යනු තවත් එක් රැකියාවක් කරන මනුෂ්‍යයෙකි. ඔහුගේ රැකියාවේ මුලික අංගයක් වන්නේ ඉහළින් එන අණට කීකරු වීමයි. මෙය බොහෝ රැකියා වලට පොදු කරුණකි. මීට අමතරව වෙනත් සියළුම මනුෂ්‍යයන් මෙන් හමුදා සෙබළා අතරද සුදු සහ කළු අඩු වැඩි වශයෙන් පවතින චරිත ඇත. එම වර්ණ සංකලනය කාලය හා පරිසරය අනුවද වෙනස් වෙයි.
එහෙත් ලංකාවේ බොහෝ දෙනෙක් සොල්දාදුවාගේ වර්ණය තීරණය කරන්නේ ඔහු ක්‍රියාත්මක වන කාලයට අදාළ රජය තමා දකින ලෙස සුදුද කළුද යන කරුණ මතයි.
ජවිපෙ කළබල පැවතී 88/89 සමයෙන් අනතුරුව අපි නැවතත් සරසවියට පියනැගු කාලයේ අපගේ හිතවතියක් හමුදාව පිළබඳව දැක්වූ අදහස් මට තවමත් මතකය.
"මට පේන්න බැහැ ඔය කුළියට මිනී මරණ හමුදාව". ජවිපෙ ක්‍රියාකාරකම් මැඩ පැවැත්වීමට හමුදාව ක්‍රියා කල ආකාරය සහ එවකට ඇයගේ දේශපාලන නැඹුරුතාවය මෙම අදහසට හේතු වන්නට ඇත. හමුදාව විසින් කැරලිකරුවන් මැඩ පැවැත්වීමට අමතරව බහුතරයක් සිංහල වන අහිංසක මිනිසුන්ටද තද බල ලෙස පීඩා කිරීම ඒ කාලයේදී අපි සියළු දෙනා අත් දුටුවෙමු. ඒ හමුදාවේ සැටිය. මෙය ලොව කොතනටත් පොදුය.
ඊට වසර ගනනාවකට පසු එම හමුදාවම LTTEයට එරෙහිව යුධ වදිද්දී ඇය ඔවුන් වෙනුවෙන් බෝධි පුජා පැවැත් වුවාය. එම යුධයට මැදිවූ බහුතරයක් වූ දෙමළ ජනතාවට එම හමුදාවෙන් කිසිඳු පීඩාවක් සිදු නොවූ බව ඇය තරයේ විශ්වාස කරන්නීය. එවකට පැවතියේ ඇය ආදරය කරන නායකයාගේ රජයයි.
එම රජය විසින්ම කල අණ දීම් වලින් සිංහල බහුතරය සිටින ප්‍රදේශවල උද්ඝෝෂණ වලට වෙඩි තබා මිනිසුන් ඝාතනය වත්දී ඇය මෙන්ම එම පාර්ශවයේ අනෙක් අයද මුණිවත රැකීය. විරුද්ධ පාර්ෂවයේ ඇත්තෝ මහා හඬින් රජයට එරෙහිව ඝෝෂා කළහ.
එම රජය පෙරලී නව රජයක් බලයට පත් විය. හමුදාව හෝ පොලීසිය වෙනස් වුයේ නැත. ඔවුහු කලින් කල දෙයම කරති. දැන් පෙර කල සොල්දාදුවාට රණවිරුවා යයි උපහාර දැක වූ උදවියම ඔහුට අළුගෝසුවා යන නම පටබඳිමින් සිටියි. කලින් සොල්දාදුවා නිර්ධය ලෙස විවේචනය කල උදවිය දැන් ඔහු "රණවිරු" වේදිකාවේ ඔසවා තබමින් සිටියි.
රජයේ වැටුප් ලබන අන් කිසිඳු ශ්‍රමිකයෙකුට වඩා හමුදා සොල්දාදුවා තම රැකියාව හරි ආකාරයෙන් කරන බව බොහෝ කාරණා වලදී ප්‍රත්‍යක්ෂ වෙයි. මෙය ඔහුගේ රැකියාවේ ස්වභාවය මත සිදු වන්නකි. සොල්දාදුවා ඉහලින් ඔසවා තබන කිසිවෙකුත් මේ සොල්දාදුවගේ සුදු පසින් යමක් තම ජීවිතයට ලබා ගැනීමට උත්සහ දරතැයි මට නම් නොසිතේ. සාමාන්‍ය ජන සමාජයේම කොටසක් වන සොල්දාදුවාගේ කළු පසෙහි සුදු හුණු ගෑම වෙනුවට ඔහුගේ සුදු පසින් යමක් ජීවිතයට එක් කර ගැනීමට අප සිතනවා නම් එය ජීවිතයේ සාර්ථකත්වයට රුකුලක් වනු ඇත.
