හෝරාවේ තේමාව-6: රට බාර දිය යුත්තේ කාටද?

මේ penultimate හෝරාවේ තේමාවයි. තව එක ලිපියකින් මම මේ පෙළ අවසන් කරමි. 

ලිපියේ ශීර්ෂය අර්ථවත් පැනයක්දැයි මට දැන් සැක සහිතය. මෙය තව ටිකක් වෙනස් විදියකටද ඇසිය හැක.

"රට බාරගෙන කල හැක්කේ කාටද?"

මේ පැන දෙකටම දැන් මට ඇත්තේ මහා ඕලාරික පිළිතුරකි.

"අනේ මන්ද".

මීට වසර එකහමාරකට පමණ පෙර මට මේ පැන දෙකටම යම් නිශ්චිත පිළිතුරක් තිබුණි. එනම් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණයි.

ඉන් පසු ගතවූ දහඅට මාසයේදී සිදු  වූ වෙනස කුමක්ද? 

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ පිලිබඳව මගේ පැහැදීම දිනපතා වැඩි විය. දශක තුනක් පමණ මා ඉතා අප්‍රිය කල මේ පක්ෂය කෙමෙන් කමෙන් වඩාත් නම්‍යශීලී පුළුල් දැක්මක් සහිත මාවතකට අවතීර්ණ වන බව දකින්නට ලැබෙයි. ඔවුන් රැඩිකල් දේශපාලන පක්ෂයක සිට සවිමත් මුලික දේශපාලන ධාරාවක් (mainstream party) ලෙසට වර්ධනය වී ඇත. ඔවුන්ගේ දෘෂ්ඨිය රටේ මූලික ගැටළු කරා නාභිගත වීම පැහැදිලිවම පෙනෙන්න තිබේ.

එසේ නම්?

නමුත් ජවිපෙ පිබිදීමේ වේගයට වඩා අධි ත්වරණයකි රටේ ආර්ථිකය ගැඹුරු ආගාධයක් දෙසට ඇදී ගියේය. මේ වන විට ලංකාව පවතින බැරෑරුම් තත්වය බොහෝ දෙනෙකුට අවබෝධවී නැත. අවබෝධ වුවා කියා සිතන අයටත් එහි දිග පළල ගැඹුර ගැන නිසි වැටහීමක් නැතැයි මට සිතේ. මේ ලිපිය අද ලිවීමට හැකිවීම ගැන මම සතුටු වෙමි. මන්ද තව දෙමසකින් මෙය ලීවා නම් එවන විට ඔබට මේ ලිපි කියවීමට තරම් මානසික ස්ථායිතාවයක් නොතිබෙනු ඇත.

මට සැම්බියානු පාෂ්ටර් වරයෙකුගේ කියමනක් සිහියට නැගේ.

"අන්ධයෝ භාග්‍යවන්තයෝය. මක් නිසාද යත් ඔවුන් මරණය අභියසදීත් මරණයේ දූතයා නොදකින හෙයිනි"

ඔබ බොහෝ දෙනෙක් භාග්‍යවන්තයෝය.

ලංකාව එක් අවස්ථාවකදී ප්‍රත්‍යවර්ත (නැවතත් රිවස් කල හැකි) සීමාව පසු කළේය. මම ඒ දිනවල ඒ පිළිබඳව පෝස්ට් කිහිපයක්ම පළ කලෙමි. දැන් ගැසට් රිවස් කලාට රට රිවස් කරනු නොහැකිය. ජවිපෙ නොව ශක්‍රයාගේ පුත් වයිමා ආවත් එය කල නොහැක. රටේ ආර්ථිකයේ සැබෑ තත්වය දන්නා කිහිප දෙනා මේ දේ හොඳින් වටහාගෙන ඇත. 

ආණ්ඩු පක්ෂය එකම අවුල් ජාලයකි. පළපුරුද්දක් නැති පුද්ගලයෙක් ඉතා බාරදුර වගකීමකට පැරෂුට් කිරීමෙන් ඔහු උම්මත්තකයෙකු විය හැකි බව ජනාධිපතිවරයා පෙන්වා දී ඇත. 2010 වසරේ SF ජනාධිපති උනා නම් සිදුවන්නේද මෙයම බව මට දැන් වැටහෙයි. නමුත් වසර 11ට පසු අද ඔහු දැනුමෙන් තරමක් වියපත්ව ඇත. ආණ්ඩුවේ සිටින බහුතරයක් මෙලෝ බුද්ධියක් නැති අඳබාලයන් බව සිහි බුද්ධියෙන් බලන ඕනෑම අයෙකුට පෙනෙයි. තමන් රාජපක්ෂලා ඉදිරියේ කැපී පෙනීම සඳහා ඔලමොට්ටල කතා පවසමින් විගඩම් කරනවා හැරෙන්න ඔවුන්ට රටේ පවතින අනතුර පිළිබඳව කිසිම වැටහීමක් නැත. එහි සිටින සුසිල්, දිනේෂ්, අමරවීර, දයාසිරි වැනි බුද්ධිමත් (මම එම වදන බැරිවීමකින් යෙදුවක් නොවේ) දේශපාලකයන් යන එන මං නැතිව දේශපාලන අනාථයන් බවට පත්ව සිටියි. සමහර විට මේ අතරමං වීම තාවකාලික විය හැක. 

සජබයේ බොහෝ දෙනෙකුටද මේ අවස්ථාවේ ඇත්තේ "මෝඩ චූන්" එකක් බව ඔවුන්ගේ කතාවලින් සහ අංග චලන භාෂාවෙන් තේරෙයි. ඔවුන්ට මේ අවස්ථාවේ විය හැකි දරුණුම දේශපාලන මරණය නම් කුමක් හෝ හේතුවක් නිසා රටේ බලය ලැබීම බව තේරුම් ගන්න තරම්වත් හැකියාවක් මේ කෑගහන බොහෝ දෙනෙකුට නැත. ඒ අතරින් හර්ෂ, එරාන් සහ පාඨලී වැනි කීප දෙනෙක් යථාර්තය පැහැදිලිවම තේරුම් ගෙන ඉතා ප්‍රවේශමෙන් වචන හසුරුවන බව පෙනී යයි. සජබයෙන් පත්වූ මුස්ලිම් මන්ත්‍රීවරුන්ට ඇත්තේ කඳ පමණකි. 

එජාපය යනු මළ ගෙදරකි. රනිල් පමණක් අවමගුල් නිවසේ මනාලයා බවට පත්වී ඇත. ඔහුට තරම් සිදුවන්න යන දේ පිළිබඳව ඉව කල හැකි වෙනත් දේශපාලකයෙක් රටේ ඇත්දැයි මම නොදනිමි. නමුත් ඔහු ඒ දෙස බලා මහත් වින්දනයක් ලබන බව මට පෙනෙයි. ඒ රනිල්ට උරුම වූ මානසික තත්වයයි.

මේ අනුව පාර්ලිමේන්තුව තුල සිටින පිරිසගෙන් රට පත්ව ඇති අගාධයෙන් අනුවණ වින්දනයක් ලබා නොගෙන යථාර්තය දකින්නේ ජවිපෙ තිදෙනා සහ දෙමළ පක්ෂවල මන්ත්‍රීවරු කිහිපදෙනෙක් බව මම දකින යථාර්තයයි. 

මේ තත්වය මත මට දැනෙන කාරණය නම් රට සම්පුර්ණයෙන්ම විනාශ වී නොයාමට නම් කල යුතු එකම දේ ජනතාව දැනුවත් කිරීමයි. මෙතෙක් අප ජනතාව දැනුවත් කල යුතුව තිබුණේ නිවැරදි පාලකයා තෝරා ගැනීම පිළිබඳවයි. නමුත් දැන් එය කල යුත්තේ වෙනත් කාරණයක් සඳහාය. ඒ කවුරු ආවත් ඉතා කටුක කාලයක් ගෙවිය යුතු බවත් එය බාරගෙන නැණවත්ව ඉවසා වදාරන ලෙසටත්ය. වැඩි පඩි, සහන පැකේජ, නොමිලේ අරක මේක තියා වේල් දෙකක් ආහාර ගැනීමද මධ්‍යම-මධ්‍යම පාංතිකයන්ට පවා ඉතා දුෂ්කර කාර්යයක් වනු ඇත. කිරි තේ එකක් ඉහල මධ්‍යම පංතියේ උදෑසනට පමණක් සීමා වනු ඇත. මස් මාංශ මෙන්ම වෙනදා සාමාන්‍ය වූ ආහාර වේලක් පවා බහුතරයකට අකැප වනු ඇත. වාහන භාවිතය අති පොහොසත් පැලැන්තියකට සීමා වනු ඇත. 

"ඔබ විසින්ම වැපුරූ බීජ ඉවසීමෙන් නෙලා ගන්න".

ජවිපෙට රට යා යුතු බව මගේ හැඟීමයි. ඒ ඔවුන් මේ අවස්ථාවේ ඇති එකම විසඳුම නිසාවෙනි. පැහැදිලිවම අනාගතයේ දිනක ඔවුන්ට වඩා යහපත් පිරිසක් ලැබෙනු ඇත. එතෙක් ඔවුන් පෙන්වන මාර්ගයේ යා යුතුව ඇත. මා ඉතා ගරු කරන නාගනන්ද වැනි මහත්වරුන්ද මීට එකතුවිය යුතුය. එසේම ජවිපෙ මේ ඉහල බුද්ධිමය වටිනාකමක් ඇති ශක්තිමත් මිනිසුන් ඇගයීමට භාජනය කලයුතුය. ඔවුන්ගේ හැකියාව උපරිමයෙන් නෙලා ගත යුතුය. අනෙක් අතට ලංකාවේ බිහි වූ විකල්ප නායකයන් ජවිපෙ සමග නොගැටී, ඒ වෙනුවට යම් එකඟතාවයකට පැමිණිය යුතුය. ඔවුන් සියලු දෙනාම පාහේ මහජනතාව පිබිදවීම සඳහා යම් වැඩ කොටසක් ඉටු කලෝය. 

ඉදිරියේදී ඇතිවන ඉතා සංකීර්ණ ආර්ථික බිඳ වැටීම තුල ජවිපෙන් බාහිර වෙනත් විකල්ප සෙවීම නුවණට හුරු කාරණයක් නොවන බව මගේ වැටහීමයි. එසේ කල හැකිනම් ඉතා හොඳය. නමුත් වසර කිහිපයක් තුල අති දුෂ්කර පරිසරයක් තුල ලංකාව පුරා සවිමත් ක්‍රියාන්විත ජාලයක් (operational network) සෑදීම යථාර්තයක් නොවන බව මට පැහැදිලිය. 

ජවිපෙ යනු ඇලඩින්ගේ පුදුම පහන නොවන බව ජනතාව තේරුම් ගත යුතුය. මා ජවිපෙන් බලාපොරොත්තුවන හෝරාවේ එකම පැලැස්තරය ආර්ථික ව්‍යසනය සමාජ ව්‍යසනයක් බවට පත්වීම වලක්වා ගැනීමයි. ඉන්පසු අපට ආර්ථිකය ගොඩ ගැනීම පිළිබඳව බොහෝ දේ සංවාදයට බඳුන් කල හැක.