අතීතයෙන්වත් පාඩමක් ඉගෙන ගත්තා නම්

"බලය යුක්තිය වේ". මේ ස්වභාවධර්මයේ නීතියයි. 21 වන සියවසේ මනෝභාවයට කෙතරම් ගෝචර නොවුණත් ලෝක යථාර්තය මෙයයි. දුබලයා විනාශකර ප්‍රභලයා නැගී සිටීම ස්වභාවධර්මයේ අවශ්‍යතාවයකි. ඒ ශක්තිමත් වර්ගයක් ඉදිරියට ගෙනයාමටය.

වසර 1400 කට පමණ පෙර මැදපෙරදිග කර්කශ භූමියේ සතුරු උවදුරුවලින් බැටකා ඉතා අඩු පිරිමි අනුපාතයක් සහිතවූ දුර්වල ප්‍රජාවකට නායකත්වය දීමට ඔහුට සිදුවිය. ස්වභාවධර්මයේ රීතියට අනුව දුර්වලයන් ලෙස වැනසී යනවාද නැත්නම් ශක්තිමත් ප්‍රජාවක් ලෙස නැගී සිටිනවාදැයි තීරණය කිරීමට ඔහුට සිදුවිය. ඔහු දෙවැන්න තෝරා ගත්තේය. ඔහු එතෙක් පැවති ආගමික මතවාද තම කාල-අවකාශ රාමුවට සරිලන ලෙස ප්‍රතිනිර්මාණය කළේය. සියළු ආන්තික යුධ උපක්‍රම වලින් තම ප්‍රජාව සන්නද්ධ කළේය. ප්‍රජාව වේගයෙන් බෝ කිරීම සඳහා අණ පනත් නිකුත් කළේය. සියල්ලෝම එක අරමුණක පිහිටා වෙලාවට වැඩ කරන්න ඔහු තම පිරිස පුහුණු කළේය. එදා කාලයට ගැලපෙන නිවැරදි ආහාර ගැනීම මෙන්ම සෞඛ්‍ය සම්පන්න වත්පිළිවෙත්ද අනිවාර්ය කළේය. කාන්තාවන් සුරක්ෂිත කරගැනීම සඳහා බහුවිවාහ නිර්දේශ කළේය. මේ සියල්ලම සඳහා ඔහුට වසර ගණනක් ගතවිය. එහෙත් ඔහු තම අරමුණ කරා ළඟාවිය. ඔහු පමණක් නොව ඔහුගේ අණ පනත් අනුව කටයුතු කල බොහෝ දෙනෙක් සියවස් ගණනාවක් පුරා ජයග්‍රහණ පිට ජයග්‍රහණ ලබා රාජ්‍යයන් අධිරාජ්‍යයන් පිහිටවීය. 

අද ඔහුගේම අනුගාමිකයන් පිරිසකට මේ පාඩම අමතකවී ඇති සැටියකි. දශක ගණනාවක් ඔවුහු දැඩි අසාධාරණයකට පීඩනයකට ලක්වුහ. ලෝකයා ඔවුන් දෙස බලා "පව් අනේ" කියනවායින් ඔබ්බට ගියේ නැත. ඔවුන්ගේම අසල්වැසි සහෝදර ප්‍රජාව පවා ඔවුන්ට සිදුවන අසාධාරණය දෙස උපේක්ෂා සහගතව බලා සිටියෝය. ඉඳහිට හෙලාදැකීමේ නිවේදන නිකුත් කළහ. ඒ "බලය යුක්තිය" වන බැවිනි. 

දශක ගණනාවක් ඔවුන් තමන් අයුක්තියට එරෙහිව සන්නද්ධ වෙනවා වෙනුවට අනෙක් අයගේ සහ නොපෙනෙන බලවේගවල පිහිට ලැබේ යැයි බලාපොරොත්තු වුවා විය හැක. අවසානයේදී ඔවුන් කිසිඳු සුදානමකින් තොරව සතුරා වෙත කඩා පැන්නේය. ප්‍රතිඵලය දැන් අතීතයට එක්වී ඇත. 

තම අහිංසක ජනතාව 60,000ක් පමණ ඝාතනය වී තම ගෙවල් දොරවල් බිමට සමතලා වනතෙක් ඔවුන්ට කළහැකි දෙයක් නොවීය. අද ඔවුන් සතුරාගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ තමන්ව නොමරන ලෙසය. අවසානයේදී ඔවුන් සිටියාටත් වඩා අන්ත තැනක නතර වී ඇත. 

මේ සමුල ඝාතන සිදුවෙද්දී ලොව බොහෝ සහෝදර රාජ්‍ය ඉතා උදාසීන ප්‍රතිපත්තියක සිටියෝය. ජගත් සංවිධාන පවා ක්‍රියාකළ ආකාරය ඔබ දකින්න ඇත. බලය යුක්තිය බව ඔවුන්ද වටහාගෙන ඇති සේය. විවධ රටවල මෙම ඝාතනයන්ට එරෙහිව පාරට බැස වරුවක් උද්ඝෝෂණය කල ජනතාව රෑට බුරියානි එකක් කා ගෙදර ගොස් සුවෙන් නිදියගත්තෝය. ලෝක යථාර්තය මෙයයි.

හිංසනය දැඩි ලෙස අයුක්ති සහගත නම් ප්‍රතිප්‍රහාරයේ සාධාරණත්වය විමසීමට කිසිවෙකුටත් අයිතියක් නැත. ඔවුන්ට බුද්ධියක් තිබුණා නම් දශක ගණනාවක් තිස්සේ ඔවුන්ට dirty weapons ඕනෑ තරම් එකතුකරගන්න තිබුණි. 

        

Indian Ocean Maritime Diplomacy සහ රජයේ කාර්යභාරය

මේ කතාව දන්නා දකුණු පළාතේ, දැන් වයෝවෘද්ධ බොහෝ දෙනෙක් ඇතැයි සිතමි. 1960 ගණන් වල දකුණු පළාතේ, පිරිමි දරුවන් පස් දෙනෙකුගෙන් සහ ගැහැණු දරුවන් දෙදෙනෙකුගෙන් යුත් පොහොසත් ඉඩම් හිමි ගොවි පවුලක් විය. තම දේපළ දරුවන්ට නිත්‍යානුකූලව පැවරීමකින් තොරව පියා මියගියේය. තරමක් ඉහලට අධ්‍යාපනය ලබා සිටි වැඩිමල් සොහොයුරන් මෙන්ම සහෝදරියන්ද වාද විවාද මැද තම පියාගේ ඉඩම් අත්පත් කරගත්තේය. ඔවුන්ගේ තරඟය තිබුනේ සාරවත් කුඹුරු ඉඩම් සහ කුරුඳු වත්තේ කොටස් අත්පත් කරගැනීමටයි. අඩු අධ්‍යාපනයක් ලද තරමක සෙල්ලක්කාර පුද්ගලයෙකු වූ බාලයාව ඔවුන් නොසළකා හැරියේය. අවසානයේදී තමන් ජීවත්වූ නිවසත් එක සොයුරියක විසින් අත්පත් කරගන්නා ලද අතර කිසිවෙක් උනන්දු නොවූ නිසරු මුඩු බිමක් පමණක් බාල පුතාට හිමිවිය. එහි කිසිඳු වගාවක් කල නොහැකි වූ අතර අඩියක් පමණ වූ පස් තට්ටුවට යටින් විශාල ගල් පරයක් තිබූ බැවින් නිවසක් තැනීමටද නොහැකි විය. මේ නිසා මුඩු බිමේ පැල් කොටයක් තනා ගත් බාල පුතා කරකාරයක්ද කරගත්තේය. ඔහුගේ ජීවිකාව වුයේ අසල්වැසියන්ගේ මෙන්ම තම සොයුරු සොයුරියන්ගේද ඉඩකඩම් වල කුලී වැඩ කිරීමයි. 

1970 දශකයේ මැද භාගයේදී ඔහුගේ ඉරණම එක වරම වෙනස් විය. මෙම ප්‍රදේශයෙන් ගමන් ගත් කොළඹ ප්‍රදේශයෙන් පැමිණි ව්‍යාපාරිකයෙක්ට මෙම ඉඩමේ ගල් කොරියක් ලෙස ඇති වටිනාකම පෙනී ගියේය. ඔහු ඉඩමේ අයිතිකරු සමග කතා කර හවුලේ ගල් කොරියක් පටන් ගත්තේය. 

ඉතා කෙටි කාලයකදී බාල පුතා ප්‍රදේශයේ පොහොසත්ම පුද්ගලයෙක් විය. අද ඔහුගේ දරු මුණුපුරන් ලංකාවේ සිටින ධනවත්ම ව්‍යාපාරිකයන්ය. අදද ඔබට පරණ ගාලු පාරේ ගමන් කරන විට මේ ගල් කොරියේ කොටස් දැක ගත හැකැයි සිතමි. 

------------------------------

ලංකාව වටා ඇති ලංකාව මෙන් 8 ගුණයකට වඩා විශාල සාගර ප්‍රදේශයක් ලංකාව සතුව පවතී (Extended Continental Shelf). මෙහි වටිනාකම පිළිබඳව තවමත් කිසිවෙකුටත් නිවැරදි වැටහීමක් නැත. සමහර විට අප නොදන්නවාට මේ වන විට ලෝකයේ ඇති ධනවත්ම රාජ්‍ය ශ්‍රී ලංකාව විය හැක. 

මෙම මුහුදු තීරයේ ඇති ස්වභාවික සම්පත් පිළිබඳව අපට තවමත් හරි අවබෝධයක් නැත. ඉතා විශාල කොබෝල්ට් නිධියක් පවතින බව පමණක් අපි දනිමු. නමුත් මීට අමතරව මෙම මුහුදු තීරය අනාගත ලෝකයේ ශක්ති-ජීවනාලිය වන හයිඩ්‍රෝකාබන් මුලාශ්‍ර සහ දුර්ලබ ලෝහ (hydrocarbon and mineral potential) වලින් අනුන බව ලාංකිකයා නොදන්නවාට ලෝකයේ ඇති mining industry එකේ අති දැවැන්ත බහුජාතික කොම්පැණි හොඳින් වටහාගෙන ඇත. එම ආයතන හා මා අත්සන් කර ඇති NDA නිසා මට මීට වඩා දෙයක් කිව නොහැක. 

මීට අමතරව මෙම මුහුදු තීරයෙන් අපට ගත හැකි ප්‍රයෝජන අනුනය. පාවෙන ඉන්ධන ගබඩා (floating fuel storages), පාවෙන භාණ්ඩ හුවමාරු මධ්‍යස්ථාන (floating exchange centres), මුහුදු මංකොල්ලකරුවන්ට සහ සාම්ප්‍රදායික නොවන ආරක්ෂක තර්ජනවලට එරෙහි ජංගම ආරක්‍ෂක මධ්‍යස්ථාන (mobile security posts against ocean piracy and non-traditional security threats), පාවෙන මත්ස්‍ය තොරතුරු අංගනයක් සහ කාලගුණ මධ්‍යස්ථානයක් (floating fisheries information hub and weather surveillance centre) මෙන්ම පාවෙන සමුද්‍ර පර්යේෂණ මධ්‍යස්ථාන හෝ විශ්වවිද්‍යාල (flaoting maritime research centres or universities) සහ ගැඹුරු කිමිඳුම් පුහුණු පාසැල් (deep diving training schools) මෙම ප්‍රදේශය තුල ඇති කල හැක. 

මෙම සියලු කටයුතු සඳහා ලංකාවට Indian Ocean Maritime Diplomacy පිළිබඳව විශේෂඥ දැනුම ඇත්තන් දැඩි ලෙස අවශ්‍යය. මා දන්නා තරමින් මේ පිළිබඳව පශ්චාත් උපාධිධාරීන් අපට ඇත්තේ අතලොස්සකි. ඔවුන්ද බොහෝ දෙනෙක් රට හැර ගොස් ඇත. මේ නිසා අවාසනාවන්ත ලෙස අපට ඉන්දීය විශේෂඥයන්ගේ සහය ගැනීමට සිදු වී ඇත. නමුත් ඔවුන්ගේ අභිප්‍රාය ඉන්දියාවට උපරිම වාසි අත්කර දීමයි.

මේ බව අවබෝධ කරගෙන හැකියාව සහ අත්දැකීම් ඇති diplomatic නිලධාරින් අදාළ පශ්චාත් උපාධි සඳහා නොපමාව යොමු කිරීම රජයේ යුතුකම බව මතක් කර දෙමි. 

         

ජුවන් ඕලැන්ඩෝගේ කතාව

මෑතකදී මා ආරාධිත අමුත්තෙකු ලෙස සහභාගී වූ ආසියාන් කලාපයේ රටවල් සංවිධානය කල රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සමරු උත්සවයකදී මට හොන්ඩියුරාස් රාජ්‍යයේ සිට පැමිණ සිටි ඉහල පෙලේ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයෙක් හමුවිය. උත්සවයේ සිටි බොහෝ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයන් එකිනෙකා හොඳින් හඳුනන අය වුවත් ප්‍රථම වරට දකුණු අප්‍රිකාවට පැමිණ සිටි එතුමා මෙන්ම අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයේ නියුතු මාද එතැනට ආගන්තුකයන් විය. මේ නිසා අප දෙදෙනා බොහෝ කුළුපඟ විය.

මම ඔහුගෙන් 2024 සිට වසර 45ක සිර දඬුවමක් විඳින හොන්ඩියුරාස්හි කලින් ජනාධිපතිවරයා, ජුවන් ඕලැන්ඩෝ  හර්නැන්ඩස් පිළිබඳව විමසුවෙමි. ඍණාත්මක කරුණක් වුවත් මා ඔහුගේ රට පිළිබඳව දැනගෙන සිටීම ගැන සතුටට පත්වූ ඔහු බොහෝ සෙයින් දොඩමළු විය. 

"ජුවන් ඕලැන්ඩෝ ගැන අපේ රටවැසියන් ඉතා ආදරෙන් සහ කැමැත්තෙන් සිටියේ. නමුත් දිනෙන් දින රට මහා ආගාධයකට ඇද වැටෙන බව තේරෙන විට ජනතාව පමා වැඩියි. වසර 2018 පමණ වන විට ඔහු සුවිසල් මත්ද්‍රව්‍ය මාෆියාවක නිල නොලත් God Father බව රටේ මිනිස්සුන්ට රහසක් වුනේ නැහැ. එහෙත් ඔහුගේ වටේ සිටි මැති ඇමතිවරුන් මෙන්ම රජයේ නිලධාරීන් සහ ව්‍යාපාරිකයන් දහස් ගණනක් මේ මත්ද්‍රවය මාෆියාවෙන් කෝටිපතියන් බවට පත් වුණා. මේ නිසා ඔවුන් ජුවන් ඕලැන්ඩෝගේ ආණ්ඩුව රැකගත්තා. වසර 2010 පමණ වන විට හෙරොයින්, ගංජා, හෂිස්, LSD, මෙත් (ICE) ආදිය ගැන දැන සිටියේ Tegus නගරයේ මුඩුක්කු වැසියන් පමණයි. නමුත් 2022 වන විට රටේ සෑම පාසලකම ළමුන් අතර පවා මේවා එදිනෙදා භාවිතයට පත්වුණා".

"ජුවන් ඕලැන්ඩෝට වැරදුණේ ඔහු කෝවිඩ් සමයේ කන්ටේනර් පිටින් මේ මත්ද්‍රවය එක්සත් ජනපදයට අපනයනය කරන්න ගත්  විටයි. එතෙක් ජුවන් ඕලැන්ඩෝගේ වැරදි පිළිබඳව මුනිවත රැකි ඇමරිකන් රජය ඔහුගේ මත්ද්‍රවය ජාවාරම ඇමරිකාවට විශාල හිසරදයක් වන බව දැනගත් වහාම හොන්ඩියුරාස් විපක්ෂයට (එය වාමාංශික පක්ෂයකි) විශාල වශයෙන් ආධාර කරන්න පටන් ගත්තා. 2021 නොවැම්බරයේදී සියෝමාර කැස්ත්‍රෝගේ නායකත්වයෙන් යුත් ලිබ්රේ පක්ෂය ජයගත්තා. ඇමරිකාවේ සහාය නැත්නම් අපට කවදාවත්ම ජුවන් ඕලැන්ඩෝගේ ජුන්ටාව එලවන්න ලැබෙන්නේ නැහැ". 

"අළුත් ආණ්ඩුව ඇමරිකන් සහය ඇතිව මත්ද්‍රවය ජාවාරමේ පුරුක් එකින් එක හෙළිකරගනිද්දී ජුවන් ඕලැන්ඩෝ සහ ඔහුගේ සහචරයන් කරපු විගඩන්වලට මට අදත් හිනා යනවා. ඔවුන් පිස්සුවෙන් මෙන් මිනිස්සුන්ව අවුස්සමින් රට වටේ රැස්වීම් තියන්න පටන්ගත්තා. කිසිම පදනමක් හෝ තර්කානුකූල බවක් නැති ප්‍රලාප කියමින් විලාප දුන්නා. රට ඇමරිකාවට පවා දෙනවා කියා බෙරිහන් දුන්නා. ජුවන් ඕලැන්ඩෝගේ මත්ද්‍රව්‍ය මාෆියාවෙන් යැපුණ මාධ්‍යවේදීන්, වෘත්තිකයන් සහ එයට ඍජුවම සහභාගී නොවූ ව්‍යාපාරිකයන් ඔහුගේ සහ එම මාෆියාවේ අවසානය පිළිබඳව ඉව වැටී ඔහුගෙන් ඈත් වුණා". 

"දැන් ඒ සියල්ල අතීතයට එක්වී ඇත".  

නොපෙනෙන මානය

මා ඉහත පෝස්ට් එකෙන් දෙන්න උත්සහ කල පණිවිඩය ඔබට අවබෝධ වේවි තව ටික දිනකින්. උසාවිය සමග ගනුදෙනුව ඉතා ප්‍රවේසමෙන් කල යුතු කටයුත්තකි. අවසානයේ මෙම විරෝධතා සංවිධානය කල පක්ෂ නායකයන් නැත. ඔවුන් කවුරුන් හෝ පොඩ්ඩෙක් සංවිධානය කල විරෝධතාවයකට සහභාගී වුවා පමණකි. නොඑසේ නම් ඔවුන් නීතිඥයන් බැවින් උසාවි කටයුතු නිරීක්ෂණය කරන්න ගියා පමණකි (මතක් කර බලන්න කළු කබා දාගෙන ගිය දේශපාලකයන් ගැන).

"උසාවියට අපහාස කිරීමේ වරදට" පොඩි එවුන් ඇතුළට යන විට දේශපාලකයන් කී දෙනෙක් ඔවුන්ව බලන්න එයිද? ඔවුන් වෙනුවෙන් පෙළපාලි සංවිධානය කරයිද? ඊළඟට ඇතුළට යන කෙනා වෙනුවෙන් කී දෙනෙක් පාරට බහීද?

මේ රජය යන ගමන අවබෝධ කරගන්න විපක්ෂය තවමත් ළදරු වැඩි බව මට සිතෙයි. විපක්ෂය සිල්ලර කරුණු වෙනුවෙන් ප්‍රීති ඝෝෂා නගද්දී ඔවුන්ට නොපෙනෙන කුරිරු රාමුවක් තුලට ඔවුහු ස්ව-කැමැත්තෙන්ම කොටුවෙමින් සිටිති. 

මේ ගමන ගැන අවබෝධ කරගන්න නම් LKY 66-70 පස් වසර ගැන හොඳින් අධ්‍යනය කරන්න. 

LKY කිසිම දිනෙක නීතියෙන් පිට මර්දනයක් නොකළේය. ඒ වෙනුවට ඔහු අවශ්‍ය නීති සම්පාදනය කළේය. 

මැලේසියාවේදී මට හමුවූ වයෝවෘද්ධ චීන ජාතිකයෙකු කී කතාවකින් මම මේ කෙටි ලිපිය අවසන් කරමි. 

"විපක්ෂයේ අපි සිවිල් නීති කඩමින් විරෝධතා දැක්වුවා. LKY නීත්‍යනුකූලව අපිව කෲර ලෙස මර්ධනය කළා".

---------------------------------------------

ඔහුගේ මුළු කතාවම කියවීමට අවශ්‍ය නම් පහත ඇත.

"මම උපන්නේ පුලව් බ්ලකන් ප්‍රදේශයේ (අද එම ප්‍රදේශය සිංගප්පුරුවේ සෙන්ටෝසා දිවයින ලෙස ප්‍රසිද්ධය). මුලින්ම අපේ පාරම්පාරික ඉඩම් LKY පාර්ලිමේන්තුවේ නීති සම්පාදනය කරලා හමුදා කඳවුරු සඳහා ගත්තා. අපිට වෙනත් ප්‍රදේශයක මහල් නිවාස ලබා දුන්නා. කාටවත් ඒකට අකමැති වෙන්න ක්‍රමයක් තිබුණේ නැහැ උසාවි නියෝගයක් නිසා. මුළු රටේම බහුතරයක් LKY ගේ හොඳ කිව්වත් මා ඔහුව පිළිකුල් කළා. පොලිස් කාරයෙක් දෙසට වෙඩි තිබ්බා කියා 1971 දී ජූරියක් නැතිව නඩු අසා එල්ලා මරා දැමු ටියෝ චෙන්ග් ලිඔන්ග් මගේ සහෝදරයා. LKY අපේ විරෝධතාවලට කිසි විට පහර දුන්නේ නැහැ. පොලීසිය සහ හමුදාව පාර දෙපසට වී බලා සිටියා. රජයේ මාධ්‍යවේදීන් ඉදිරියෙන්ම යන ක්‍රියාකාරීන්ගේ චායාරූප ගත්තා. ටික දවසකින් උසාවි නියෝග රැගත් පොලිස් නිලධාරීන් පැමිණ අප එක එකාව අත්අඩංගුවට ගත්තා. අවුරුදු ගණන් ඒ නඩු ඇදී ගියා. එතෙක් ඒ සියළු දෙනාම රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරවල අපා දුක් වින්දා. අවසානයේදී මම තීරණය කළා සියල්ලම හැරදා මැලේසියාවට පැමිණීමට". 

   

ජවිපෙ 3% සහ විපක්‍ෂයේ චමත්කාරය

මා දන්නා කලෙක සිට ජවිපෙ චන්ද පදනම 2%-3% අතර විය. අදටත් එය එසේම බව මගේ හැඟීමයි. හෙට චන්දයක් පැවතුණොත් එය වෙනස් වෙතැයි අපට සිතිය නොහැක. මැතිවරණ කිහිපයකදීම ප්‍රධාන ප්‍රවාහයේ පක්ෂ සමග එකතු වී ජවිපෙ තම චන්ද ප්‍රතිශතය දෙතුන් ගුණයකින් වැඩි කරගත්තේය. ඒ ජවිපෙ චන්ද වැඩිවීමක් නිසා නොව ජවිපෙ චන්ද අපේක්ෂකයන්ගේ ජනප්‍රියතාවය නිසා අනෙකුත් පක්ෂවල අයගෙන් ලැබුණු මනාප නිසාය.  

---------------------------

"එයාල ඔක්කොම යාළුවො මල්ලී". රංජන්ගේ මේ viral වූ ප්‍රකාශයට වසර දහයකට දොළහකට පෙර මම මෙහි සංදර්භය මුලින්ම දැනගත්තේ තරු පහේ හෝටලයක barman කෙනෙකුගෙනි. එතෙක් මෙතෙක් මා barman කෙනෙකු සමග කුළුපඟ සංවාදයක යෙදුනු එකම අවස්ථාව එයයි. දිනකට සිය ගණනකට ප්‍රණීත මදුවිත තනා දෙන ඔහු අමද්‍යපය. ඔහු කතා කලේ කිසිඳු උද්‍යෝගයකින් තොරව, මේ කාරණා ගැන අප ඇසූ නිසාය. එවකට ජනප්‍රිය වූ ජනහඬ වේදිකාවේ එකිනෙකා බලු කපුටන් මෙන් මරා ගන්නා දේශපාලකයන් ගණනාවකගේ නම් ඔහු පැවසීය. එකට මදුවිත තොලගා කරට අතදාගෙන ඔවුන් තමන් වෙනුවෙන් කඩේ යන එකිනෙකා මරා ගන්නා තම පාක්ෂිකයන්ට කොක් හඬලා සිනාසෙන අයුරු ඔහු විස්තර කළේය. එකිනෙකාගේ පව් ෂේප් කරගන්නා ආකාරය පිළිබඳව ඔවුන් බැරෑරුම් ලෙස සාකච්චා කරන අයුරු ඔහු අපට කියා දුන්නේය.

බ්ලොග් ලිවීමට පටන් ගත් මුල් කාලයේ මම මේ පිළිබඳව පෝස්ට් කිහිපයක් පළ කලෙමි. නමුත් එවකට එම කරුණු "සජිත් ප්‍රේමදාස පොහොට්ටුවෙන් ප්‍රාදේශීය සභාවකට චන්දෙ ඉල්ලනවා" කියනවා වැනි අභව්‍ය කතා විය.

---------------------------

වසර 2023 අග භාගය වන විට මේ කරුණු අදාළ පාර්ශව විසින්ම මැනවින් ඔප්පු කර reconfirm කර තිබුණි. පෙර ජවිපෙට කිසිඳු සම්බන්ධයක් නොවූ මෙන්ම ජවිපෙ මතවාදයනට කලක් නිර්දය ලෙස පහර දුන් විශාල පිරිසක් ජවිපෙ මැදි කරගෙන ගොඩනැගුණු ජාතික ජන බලවේගය සමග එකතුවී තිබුණි. ඔවුන් කිසිවෙක් තුල ජවිපෙ දාර්ශනික මතවාදයන්ට අල්ප හෝ කැමැත්තක් තිබුණා කියා මම නොසිතමි. එහෙත් ජවිපෙ තුල තිබූ බොහෝ ධනාත්මක කරුණු ඔවුන්ට ජවිපෙ සමග එකතුවීමට පාදක වී තිබුණි. ඉතිරිය දැන් ඉතිහාසයට එක්වී හමාරය.

---------------------------

මේ ආණ්ඩුව පත්වන විට එයට මාස 6කට වඩා ආයුෂ නැති බව බොහෝ විපාක්ෂිකයන්ගේ අදහස විය. එසේ සිතීමේ යම් සාධාරණත්වයක් තිබුණි. පාර්ලිමේන්තුවට 2/3 බලයක් සහිතව පත්වූ මන්ත්‍රී වරුන්ගෙන් 2/3ම ජාතික දේශපාලනික අත්දැකීම් තිබූ අය නොවීය. එසේම ඉතා සූක්ෂම ලෙස අංචි ඇදීමට නම් දරා සිටින විපක්ෂයක් හමුවේ මෙම නවක ආණ්ඩුව  වැඩිදුර කරගෙන යා නොහැකි බව බොහෝ දෙනෙකුගේ මතය විය. දැන් වසරකට ආසන්න කාලයක් ගතවී ඇත. ආණ්ඩුව ඉතා ශක්තිමත්ය. එලෙසම දැන් සිටින්නේ වසරක පමණ අත්දැකීම් සහිත ආණ්ඩු පක්ෂයකි. අත්දැකීම් ගතිකය. එය accumilate වන භූතාර්තයකි. ඉඳහිට ඇදන් නාන ආණ්ඩු පක්ෂයේම කිහිප දෙනෙකුගේ විප්‍රකාර හැරෙන්න විපක්ෂයට කළහැකි බක්කක් නැති බව විපක්ෂය විසින්ම ඔප්පුකර ඇත. 

---------------------------

විපක්ෂයට තවමත් තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වූ අතිශයින්ම වැදගත් චමත්කාරය මේ ආණ්ඩුවට අති බහුතරයක් චන්දය දුන්නේ ඇයිද යන්න අවබෝධ කරගත නොහැකිවීමයි. මා කලින් කී ලෙසම මෙම රජයට සහයෝගය දුන් 95% පමණ (සමස්ත චන්දදායකයන්ගෙන් නම් 3% හැර) බලාපොරොත්තු වුයේ කලින් රජයන්ගේ තිබූ වංචා, දුෂණ, භීෂණ, හොර මැරකම්, පොලිසිය සහ බල කේන්ද්‍රය බලය අයුතු ලෙස යොදාගැනීම්, දේශපාලකයා සහ ඔහුගේ හිතවතුන් භුක්ති විඳි අයථා යස ඉසුරු, රජයට හිතවත් "චන්ඩි" දනන්ගෙන් ජනතාවට එල්ලවූ තාඩන පීඩන ආදී විෂමාචාර ශුන්‍ය හෝ අවම කිරීමයි. මේ තුලින් නීතියේ ආධිපත්‍ය තහවුරු කිරීම සිදුවන බව යම් තරමක බුද්ධියක් ඇති සියල්ලෝම වටහාගෙන ඇත. මීට අමතරව සාමාන්‍ය ජන ජීවිතය වඩා පහසුදායක කිරීම සහ මෙතෙක් දේශපාලකයා සහ සහචරයා කල වරදට දඬුවම් පැමිණීම ද්විතීක අවශ්‍යතා විය. 

අතීතයේදී මෙන්ම මැතිවරණ වේදිකාවේ ජවිපෙට බර ජාතික ජන බලවේගයේ අපේක්ෂකයන් මොනවා කිව්වත් එම පක්ෂයට චන්දය දුන් අති බහුතරයක් ලංකාව සමාජවාදී හෝ කොමියුනිස්ට්වාදී මොඩලයකට යනවාට හෝ එවන් පාලන තන්ත්‍රයක අංගෝපාංග adopt කරනවාට කිසිඳු කැමැත්තක් ඇතැයි මම නොසිතමි.

අද විපක්ෂය කෑගසන්නේ මේ ජවිපෙ මතවාදයන්ට අනුකූල වූ මගක රජය යන්නේ නැත කියාය (රජයේ උදවිය පෙර යොදාගත් සටන් පාඨ උපුටා දක්වමිනි). "අරක අරහෙම කිව්වට දැන් කරන්නේ මෙහෙමයි" යන්න විපක්ෂයේ සටන් පාඨයයි. නමුත් විපක්ෂයට නොතේරෙන්නේ ඔවුන් නොදැනුවත්වම කරන්නේ මේ රජය පත්කළ 95% පමණ පිරිසක් කුල්මත් කිරීම බවයි. මේ 95% ට අවශ්‍යද මෙයමය. මෙහිදී ආණ්ඩුවෙන් හැලෙනවා නම් හැලෙන්නේ 3% වන ජවිපෙ core එකයි. අද පෙරටුගාමින් වලිකන්නේ මේ 3% තමා වෙත නතු කරගැනීමටයි.

---------------------------

ආණ්ඩු පක්ෂයට අත්දැකීම් නැතැයි කිව්වාට සැබෑවටම සිදුවී ඇත්තේ දේශපාලනික වශයෙන් කිසිසේත් පරිණත නොවූ පුද්ගලයන් දෙදෙනෙකු අතට විපක්ෂය පත්වීමයි. රනිල් වික්‍රමසිංහගෙන් උපදෙස් ගන්න තරම් සජිත් නිහතමානී පුද්ගලයෙක් යැයි මම කිසිසේත් නොසිතමි. මහින්ද රාජපක්ෂට උපදෙස් දීමට තරම් හොඳ මානසික සෞඛ්‍යයක් තිබේ යයි සිතීම අසීරුය. මෙයින් රජය උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්නා බව පෙනෙයි. ඔවුන් ඉතා සුක්‍ෂමව තම 2/3 බලය භාවිතා කරමින් පාර්ලිමේන්තුව තුල අණපනත් වෙනස් කරගනිමින් සිටියි. විපක්ෂය මෙහිදී අසරණ වී ඇත. බැලූ බැල්මට ඉතා යහපත් යයි සිතෙන බොහෝ අණපනත්වලට විරුද්ධ වුවහොත් තමා ජනතාව අතර අප්‍රසාදයට පාත්‍ර වන බව ඔවුන්ට පෙනෙයි. එසේම එම පනත්වල ඇති සැඟවුණු උගුල් ගැඹුරින් අධ්‍යනය කර මහජන වේදිකාවේ විග්‍රහ කිරීමට සමත් බුද්ධියක් විපක්ෂය සතුව නැත. දේශපාලනික බුද්ධියෙන් පරිණත රනිල් සහ චන්ද්‍රිකා ජනාධිපති වරප්‍රසාද කප්පාදුවට එරෙහිව නිහඬවීමට තීරණය කරද්දී බුද්ධියෙන් අපරිණත සිරිසේන සහ බුද්ධිය මෙහෙයවීමට නොහැකි වයසක පසුවෙන මහින්ද තවමත් එහි ගැලී සිටින්නේ මේ නිසාය. 

-------------------------------

එදා රාජපක්ෂ හෙංචයියන් උසාවි කැඳවූ විට ඔවුන් ආවේ ඇම්බියුලන්ස්වලය. උසාවිය වටකර මහා සෙනගක් කෑකෝ ගසමින් සිටියේය. ලෙඩා දෑත් ඔසවා පැමිණ සිටි පිරිසට ආචාර කරමින් සිංහයන් සේ උසාවියට ගොස් එලෙසම ඉන් නික්ම ගියේය.  වසර කිහිපයකට පසු ඒ හෙංචයියන්ගෙන්ම ප්‍රභාලයන් දෙදෙනෙක් දශක දෙකක් සිපිරිගෙට නියමවී දෑතේ මාංචු දරාගෙන පාරදිගේ ඇවිද ගොස් බන්ධනාගාර රියට නගින විට පාර අයිනේ සිටි කිසිවෙක් හැරී බැලුවේ වත් නැත.  

දැන හෝ නොදැන මේ රජය ගමන් කරන්නේ LKY-66 මාවතේය. පාර්ලිමේන්තුව තුලින් අණ පනත් වෙනස් කරගැනීම, දඬුවම් දීමේදී සුළු තැන්වලින් පටන්ගෙන ක්‍රමයෙන් ඉහල අතු වලට යාම, නීතිය මගින් භාෂණයේ හා අදහස් පළකිරීමේ සීමාවන් ඇඟට පතට නොදැනීම පටු කිරීම මේ රජයේ දැනට පෙනෙන LKY-66 ලක්ෂණ වේ. මේවා හොඳද නරකද යන්න අනාගතය තීරණය කරනු ඇත.

අවසානයේ, පලිඟු බෝලයෙන් පෙනෙන එක් අනාවැකියක් කියා මම නවතිමි. 2029 නියත ජනාධිපති තව වසරක් ඇතුලත මහා උළු ගෙදරට පියමනිනු ඇත. 

මිත්‍යා විශ්වාසයක් යනු කුමක්ද?

 

"තමාගේ විශ්වාසයට පරිබාහිර වූ අනෙක් සියළුම විශ්වාස"

පනස් ගණන් වල සිංහල ඩයිනමික්ස්

ඈත පිටිසර ගමක කුඩා පාසලක ගුරුවරයෙකුගේ අප්‍රතිහත ධෛර්යය නිසා එම පාසලේ සියළුම ළමුන් ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කිරීම ගැන ප්‍රවෘතියක් ප්‍රධාන ජන මාධ්‍යවල මෙන්ම සමාජ මාධ්‍යවලද මීට ටික කලකට පෙර වයිරල් විය.

-----------------------------

නිදහස් ලංකාවේ සිටි මුල් දේශපාලකයන් අති බහුතරයක් පක්ෂ පාට බේදයකින් තොරව එක් සමාජ පන්තියකට අයත් විය. එකල ලිබරල් වාදයේ සිට කොමියුනිස්ට් වාදය දක්වා පැතිර ගිය දේශපාලනික මතවාද සියල්ලම ආනයනය වුයේ එංගලන්තයෙනි. ඉංග්‍රීසිය පුළුල් සන්නිවේදන මාධ්‍යයකට වඩා සමාජ මට්ටම කිරා බැලීමේ මිනුම් දණ්ඩක් විය.

තම සමාජයේ අනන්‍යතාවය පෙන්වීමේ ප්‍රධාන උපාංගය වූ ඉංග්‍රීසි බස බහුතරයක් වූ සාමාන්‍යය ජනතාව නතු කරගන්නවාට මේ ඉහල පන්තිය කැමති වුයේ නැත. මේ නිසා ඔවුන් ඉංග්‍රීසිය සාමාන්‍ය ජනතාවට ප්‍රේෂණය වන පාළම කඩා දැමීමට යුහුසුළු විය. මේ සඳහා ඔවුන් ශ්‍රම බලකාය ලෙස යොදාගත්තේද සාමාන්‍යය ජනතාවයි.  ඔවුන් ඇමට යොදාගත්තේ සිංහල භාෂාව රජ බස කිරීමයි. ඇත්තෙන්ම මේ ප්‍රභූ පැලැන්තියේ අරමුණ වුයේ සිංහල බස ගොඩනැගීමද නැත්නම් "ගහක කොස් ගෙඩියක් කඩා ගන්න එකෙක් නැතිවෙන එක" නවතා ගැනීමදැයි ඔබ ඔබගෙන්ම අසන්න.

ඔවුහු එක ගලෙන් කුරුල්ලන් දෙදෙනෙක්ම දඩයම් කරගත්හ. 

එකල සිංහලය රජ බස කිරීමට මුල්වූ දේශපාලකයන් එකින් එක ගෙන ඔවුන්ගේ දරු මුණුපුරන් ඉගෙන ගත් පාසල්/රටවල් ගැන අධ්‍යනය කරන්න. එවිට ඔබට තේරෙයි ඔවුන්ගේ පැහැදිලි ඉලක්කය. 

ඉංග්‍රීසිය රාජ්‍ය භාෂාව කිරීමෙන් ගැටළු කිහිපයක් මතුවන්නට තිබුණි. නමුත් ඒවා එකක්වත් ඉංග්‍රීසිය රාජ්‍ය භාෂාව කිරීමෙන් ඇතිවන්න තිබූ වාසි වලට කිට්ටු කිරීමටවත් නොහැකිය. වසර 75කට පසු අදත් ලංකාවේ සැලකිය යුතු රැකියාවක් ලබා ගැනීමට නම් ඉංග්‍රීසිය ප්‍රධාන සාධකයක් වී ඇත. ඉංග්‍රීසිය ව්‍යක්ත නොවුවන් කුමන අධ්‍යාපන/ධන සම්පත්වලට හිමිකම් කීවත් ඔවුන් අයත් වන්නේ සමාජයේ පහළ පන්තියකටය. ඉහල මට්ටමේ විදේශ රැකියාවල් ලබා ගැනීමේදී ඉංග්‍රීසිය සැලකිය යුතු බාධකයක් වී ඇත. රටේ බහුතරයක් හොඳින් ඉංග්‍රීසි බස හසුරවයි නම් සංචාරක ව්‍යාපාරය මීට වඩා බෙහෙවින් ඉහල තලයකට එසවීමට තිබුණි. එකම රටේ විවිධ ජාතීන් අතර දුරස්ථ බව සම්පුර්ණයෙන්ම පාහේ මැකී යන්නට තිබුණි. 

-----------------------------

එදා ප්‍රභූන්ගේ ඒ පටු අරමුණු අදටත් උත්කර්ෂයට නංවන සමහර අසරණයන්, තමන්ට නොහැකි ඉංග්‍රීසියෙන්, කුඩා පාසැලක දරුවන් ව්‍යක්තව කතාකිරීම ගැන උදම් ඇනීම චමත්කාර ජනකය. 

 

ඉංග්‍රීසි කන්නද?

මීට දශක දෙකකට පමණ පෙර ඉතාලියේ අබ්දුස් සලාම් මධ්‍යස්ථානයේ පැවති න්‍යෂ්ඨික බලශක්ති පිළිබඳව වැඩමුළුවකට සහභාගී වූ අප කිහිප දෙනෙක් ලද විරාමයකදී කතා බහට සෙට් වුනෙමු. අපගේ මාතෘකාව සාහිත්‍ය රස විදීම දක්වා ඇදී ගොස් තිබුණි.

"ඔබට යම් සාහිත්‍යක සැබෑ රසය විඳීමට නම් එම භාෂාවේ කිමිදිය යුතුය" මෙසේ පැවසුවේ ඉරාන ජාතික විද්‍යාඥයෙකි. ඔහු අදහස් කලේ යම් භාෂාවක නිපුණත්වයට නොපැමිණ අදාළ සමාජයේ සාහිත්‍ය රස විදිය නොහැකි බවයි.

එතැන සිටි මව් බස ගුජරාටි වන විද්‍යාඥවරියක් එයට තරමක් විරුද්ධ අදහසක් ඉදිරිපත් කළේය. "ඔබ ගුජරාටයට හෝ පන්ජාබයට පැමිණිය හොත් ඇස් දෙකෙන් කවි කියන කාන්තාවන් හමුවිය හැක. එම සාහිත්‍ය තේරුම් ගැනීමට ඔබට සෞම්‍ය හදවතක් මිස කිසිම භාෂාවක් අවශ්‍ය නැත". 

කතාවට එක්වූ අන්ද්‍රා ප්‍රදේශයෙන් පැමිණි තෙළිගු මව් බස වූ අනෙක් ඉන්දියානු කාන්තාව එය අනුමත කරමින් පැවසුවේ ඉන්දියාවේදී මුහුණේ ඉරියව් වලින් බොහෝ සංනිවේදන කරන සාහිත්‍යයක් දැක බලාගත හැකි බවයි. 

මිලානෝ සිට පැමිණ සිටි ඇල්ප්‍රදෝ (මට මතක ඔහුගේ නම පමණකි) "ඉතාලියේ නම් අතේ මැද ඇඟිල්ලෙන් කතා කරන සාහිත්‍යකුත් තියෙනවා" යයි කිව්වේ අප සියල්ලම සිනහ සයුරේ ගිල්වමිනි.

මෙතෙක් වෙලා නිහඩව සිටි ආරෝහ පරිනාහ දේහධාරී එරිත්‍රියානුවා කටහඬ අවදි කරමින් "ඒ කියන්නේ ඉතාලිය ඇමරිකාවට පීසා දීල ඇමරිකාවෙන් මැදැගිල්ලේ භාෂාව අරන් වගේ" කිව්වේ ඇමරිකානුවන් මේ කටයුත්තට සුප්‍රසිද්ධ බැවිනි.

අපගේ සිනා සාගරය අවසන් කරමින් සංවිධායකයෙක් පැමිණ ඊළඟ session එක පටන් ගන්නා බැවින් ශාලාව ඇතුළට යන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය.

එකිනෙකට වෙනස් මව් භාෂා සතු හතර පස් දෙනෙක් ඉතා ළබැඳියාවෙන් එකිනෙකාගේ හදවත්වලට දැනෙන සේ කෙරුණු මේ කතා බහට එකම හේතුව වුයේ ඉංග්‍රීසි බසයි. අප කිසිවෙක් ඉංග්‍රීසියේ චැම්පියන්ලා නොවන බව එදා කෙරුණු කතා බහේදී පැහැදිලිව පෙනුණු කරුණකි. එහෙත් අපි අදහස්වල නොමඳ රසය වින්දෙමු. 

සිංහල සාහිත්‍යයේ ස්වර්ණමය යුගය ලෙස සැලකෙන 60-70 දශකවල තම නිර්මාණ බිහිකළ සෑම දෙනාම පහේ පාසල් අධ්‍යාපනය ඉංග්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් ලබාගෙන තිබුණි. ඔවුන් සිංහල භාෂාව සහ සිංහල සාහිත්‍ය ප්‍රමුඛ විෂයයන් ලෙස හදාරා තිබූ පිරිසකි. ස්වභාෂා කිහිපයකින්ම ලෝක පූජිත නිර්මාණ බිහි කල රවීන්ද්‍රනාත් තාගෝර් පවා තම අධ්‍යාපනය (ඔහු බොහෝ කලක් ගෘහස්ත අධ්‍යාපනය ලැබීය) මූලික වශයෙන් ලබා තිබුණේ ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙනි.

ලොව විශාල පිරිසක් භාවිතාකරන භාෂාවක් තමා අධ්‍යාපනය ලබන මාධ්‍ය ලෙස භාවිතාකිරීමේ වාසි ගණනාවක් ඇත. එයින් වඩාත්ම වැදගත්වන්නේ ලෝකයේ වැඩි දෙනෙක්ගේ සිතුම් පැතුම් පිළිබඳව තමාගේ මනස නිරාවරණය වීමයි. මෙහිදීද "නිරාවරණය" යන වදනින් ඉංග්‍රිසියේදී යොදන "expose" වදනේ අරුත හරියටම ලැබෙන්නේ නැත.

60-70 දශකවල බිහිවූ සිංහල ගත් කතුවරුන්ගේ නිර්මාණ තුල ගෝලීය සාහිත්‍යයෙන් ලැබුණු පෝෂණයේ ඵල එමට දක්නට ලැබේ. මේ අන්තර් ජාලය හෝ සමාජ මාධ්‍ය තුලින් ලෝකය දැකීම පිළිබඳව අංශු මාත්‍රයක හෝ හැඟීමක් නොතිබුණු යුගයකය. එහෙත් අද මුළු ලෝකයම අපේ ඇඟිලි තුඩු අද්දර තිබෙන සමයක ලංකාවේ සිටින බහුතරයක් දෙනාට මේ  පුළුල් දැක්ම හෝ කෞශල්‍යය නැත. ඒ තබා ලංකාවේ මූලික අධ්‍යාපනය ලබා ආචාර්ය උපාධි සඳහා විදේශ ගතවී එහිම පදිංචි වූ බොහෝ දෙනෙකුටත් ඇත්තේ ළිං ගෙඹි මානසිකත්වයකි. දරුවකුගේ ප්‍රථම වසර 15දී ඔහු හෝ ඇය ලබන බුද්ධි පෝෂණය එම පුද්ගලයාගේ මුළු ජිවිතයටම බලපාන බවට වූ  මනෝවිද්‍යාත්මක සිද්ධාන්තය මේ තුලින් තවදුරටත් තහවුරු වෙයි. 

යම් කාල-අවකාශ රාමුවකදී අසල්වැසි හෝ ආක්‍රමණික ශක්තිමත් ජනවර්ගයක භාෂාව භාවිතාකිරීම තුලින් ඉහල සමාජ තත්වයක් ලබාගැනීමට උත්සහ කිරීම ලෝක ඉතිහාසය පුරාම යටහත් ජනවර්ගයන් තුල දක්නට ලැබුණි. කලෙක රුසියන් භාෂාවද, වරෙක ප්‍රංශ භාෂාවද, වරෙක ලතින් භාෂාවද මේ අයුරින් උත්කර්ෂයට ලක්විය. 

ලංකාවේ මේ තත්වය ඉතා ඛේදජනක ගැඹුරකට සමාජය තුල කිඳා බැස ඇත. ජාත්‍යන්තර භාෂාවෙහි නිපුණත්වයට පත්වීමෙන් ලැබෙන වාසි සහ එසේ නොලැබීමෙන් ලැබෙන අවාසි පසෙක තබා ලාංකීය සමාජය භාෂාව නොදැනීම නිසා සමාජයේ අවඥාවට ලක්වීම සහ භාෂාව දැනීමෙන් ඇතිවන ඉහල සමාජ මට්ටම පිළිබඳව පුර්ණ අවධානය යොමු කර ඇත.

මෙහි ආසන්නතම සිදුවීම රජයේ ඇමතිවරයෙක් ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය සාකච්චාවකදී ඉංග්‍රීසි භාෂාව සම්බන්ධයෙන් යම් දුර්වලතාවයක් ප්‍රදර්ශණය කිරීමයි. මෙහිදී මා දකින්නේ භාෂා නිපුණත්වය නොමැතිවීමෙන් ඇමතිවරයාට විශාල අවාසියක් සිදු වූ බවයි. විචක්ෂණ ඥානයක් සහ පරිණත භාෂා දැනුමක් සහිත දේශපාලකයන් මෙබඳු සාකච්චාවලදී තමාට මෙන්ම රටටත් විශාල වාසි අත්පත් කරගනියි.

නමුත් මේ සංසිද්ධිය ආණ්ඩු විරෝධීන් අල්ලා ගත්තේ සම්පුර්ණයෙන්ම වැරදි කොනකිනි. එසේම ආණ්ඩු පක්ෂය මේ සිද්ධියේ බරපතකම තේරුම් ගෙන ඈත-මෑත අනාගතය තුල ඊළඟ පරපුරට මේ තත්වය උදානොවෙන්න ගතයුතු පියවර පිළිබඳව තීරණය කළාදැයි මම නොදනිමි.

ලංකාවේ සිටින (ක්‍රමයෙන් සුළුතරයක් වෙමින් පවතින) පසුගාමී නිවට සමාජය මෙන් ජාත්‍යන්තරය ඉංග්‍රීසි දැනුම මද වුවා කියා යමෙක් අවඥාවට ලක්කිරීමට හෝ ඉංග්‍රීසි භාෂාවේ නිපුනයෙකු වුවා කියා උසස් ලෙස සැලකීමට යොමුවන්නේ නැත. නමුත් එහි ඇති වාසි-අවාසි පිළිබඳව දැනුවත්වීම අදාළ පුද්ගලයා සතුය. 

මෙහිදී ඉතාම හාස්‍යජනක කාරණය නම් මෙතෙක් කල් සිංහල භාෂාව, ජාතික චින්තනය, හෙළ උරුමය වෙනුවෙන් මරාගෙන මැරෙන්න කතා කල දේශප්‍රේමීන් තම ප්‍රතිවාදියෙකුට ඉංග්‍රීසි භාෂාව පැටලීම නිසා "හූ" කීමට පටන් ගැනීමයි. සමහර දේශප්‍රේමීන් විකටරූපී කැඩිච්ච ඉංග්‍රීසියෙන් අමාත්‍යවරයාට පරිභව කර තිබුණි. මේ සියළු දෙනා තුලින්ම මා දුටුවේ "මම මෙච්චර පොෂ් වෙලත්, සිංහල භාෂාව වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවා" වැනි ස්වරයකි. ඉංග්‍රීසි භාෂාවේ නිපුනයෙකු නොවීම අවාසියක් මිස අවඥාවක් නොවන බව ඔවුන් කිසිවෙකුටත් නොතේරෙන බව නම් මට සහතිකය. 

 

අයියෝ ! මෙයාට ඉංග්‍රීසි බැහැ

ජේකොබ් සූමා (දකුණු අප්‍රිකාව), රොබට් මුගාබේ (සිම්බාබ්වේ), යෝවේරි මුසවේනි (උගන්ඩාව), උහුරු කෙන්යාට (කෙන්යාව).

මේ ලිස්ට් එක දන්නවාද? අප්‍රිකානු රටවල් පාලනය කල හෝ කරන ඉතා චතුර ලෙස ඉංග්‍රීසි භාෂාව කතා කල හැකි පාලකයන් කිහිප දෙනෙකි. ජාත්‍යන්තරයේදී මොවුන්ට ඇත්තේ ඉතාම පහල පන්තියේ පිළිගැනීමකි. ඔවුන් තමා පාලනය කරන රටවලට ගෙන එන්නේ ලැජ්ජා සහගත අපකීර්තියකි.

ඒ ඇයි?

ඔවුන් පට්ට හොරුන් බවට ජාත්‍යන්තරයේ ඇති පිළිගැනීම නිසයි. ඔවුන් තමා පාලනය කරන රටවලට ගෙන එන්නේ ලැජ්ජා සහගත අපකීර්තියකි. ඔවුන්ගේ පාලන සමයන් දූෂණයෙන්, භීෂණයෙන්, වංචාවෙන් අනූන විය. ඔවුන් තම රටවල් බංකොලොත්බාවයට හෝ එහි එළිපත්තටම ගෙන ගියේය. 

ජපානය, දකුණු කොරියාව, චීනය, රුසියාව, ප්‍රංශය, ඉතාලිය ආදී රටවල නායකයන් ඉංග්‍රීසි කතා කරන ස්වභාවය ඔබ දැක ඇත්ද?

චාල්ස් ඩිගෝල් පවා ඉංග්‍රීසි කතා කලේ යාන්තම් අකුරු අමුණා ගනිමිනි.

බුද්ධිය ඇත්තන්ට සිතන්න යමක්. 

            

යහපත් පුරවැසියා

අධ්‍යාපනය තුලින් සිදුවිය යුත්තේ යහපත් පුරවැසියෙකු බිහිකිරීමයි යන්න බොහෝ රටවල පිළිගත් සම්මතයයි. නමුත් ලංකාවේ සමහර දෙනෙකුට මේ සංකල්පය " මළවිකාරයක්" ස්වරුපයෙන් පෙනෙන බව පසුගිය දිනවල ඔවුන් ප්‍රකශ කල අදහස්වලින් ගම්‍ය විය. මේ නිසා මම රටවල් කිහිපයක පවතින "යහපත් පුරවැසියා"ගේ අර්ථදැක්වීම අධ්‍යනය කලෙමි. ලංකාවේ සමහර පිරිස් අධ්‍යාපනය තුලින් යහපත් පුරවැසියෙකු බිහිවීම මළවිකාරයක් ලෙස දකින්නේ ඇයිදැයි ඔබට පහත අර්ථදැක්වීම කියවන විට අවබෝධ වනු ඇත. 

"යහපත් පුරවැසියෙකු යනු තම ප්‍රජාවේ යහපැවැත්ම සඳහා ක්‍රියාකාරීව දායක වන සහ ගෞරවය, වගකීම සහ සහභාගීත්වයේ වටිනාකම් ආරක්ෂා කරන අයෙකි. ඔවුන් නීතිය අනුගමනය කරයි, සිවිල් ජීවිතයට සහභාගී වේ. අන් අයට කරුණාවෙන් හා අවබෝධයෙන් සලකයි. යහපත් පුරවැසියෙකු අන්‍යයන්ට වෙනස් මත දැරීමේ අයිතිය පිළිගන්නා අතර තමා අකමැතිවන මතවාදයන්ට ශිෂ්ඨ සම්පන්න ලෙස විරෝධය පායි. ඒ තුලින් සමාජයට ධනාත්මක දායකත්වයක් ලබා දීමට උත්සාහ කරයි".

ජපානයෙන් ඉතිහාසය

"අපි ඉතිහාසය ඉගෙනගමු" ලිපිය පිළිබඳව කිහිප දෙනෙකු inbox කර තිබූ අදහස් කිය වූ විට මට සිත් වුයේ එම ලිපියෙන් මා ඉදිරිපත්කල කරුණ අමුවෙන්ම පැවසිය යුතු බවයි. බොහෝ දෙනෙකු එය කියවා ඇත්තේ පූර්ව-නිගමනයකින් පසුවයි.

මා මෙහිදී කිසිම තැනක ඉතිහාසය දරුවෙකුට උගැන්විය යුතු නැතැයි කියා නැත. ඒ වෙනුවට කියන්නේ දරුවාට ඉතිහාසය ඉගැන්වීම යහපත් පුරවැසියෙකු බිහිකිරීමේ ලා ඉවහල්වන පරිදි අර්ථාන්විතව සහ සහේතුකව කල යුතු බවයි. මේ අදහස් වර්තමානයේ ඉතිහාස විෂය පිළිබඳව ඇතිවී ඇති කතිකාවතෙන් එපිටට විහිදුනු පුළුල් වපසරියක ග්‍රහණය කරන මෙන් ඔබගෙන් ඉල්ලා සිටිමි. 

මේ ලිපිය ලියන්නට පෙර මම ස්වීඩනයේ, ජපානයේ, සහ බ්‍රිතාන්‍යයේ පාසල්වල ඉතිහාසය උගන්වන අයුරු පිළිබඳව ඒ ඒ රටවල මා හඳුනන පාසල් ගුරුවරුන් ගෙන් අසා අධ්‍යනය කලෙමි. මේ රටවල් තුනේ ඓතිහාසික කාල රාමු එකිනෙකට වෙනස්ය.

මේ ජපන් ගුරුවරයා ඉදිරිපත් කල අදහසේ ආසන්න පරිවර්තනයයි. අනෙක් රටවල් දෙකෙන් ලැබුණු ප්‍රතිචාරද මීට බොහෝ සෙයින් සමාන බැවින් ඒවා ඉදිරිපත් නොකරමි. 

"Middle school education  අවසන් වන විට, ජපන් සිසුන්ට තම ජාතියේ පැවැත්ම සහ විකාශය පිළිබඳව තාර්කික සහ අර්ථාන්විත අවබෝධයක් ඇතිවෙයි. මෙහිදී මූලික කරුණු පුරාවිද්‍යාත්මක පසුබිමක ඉදිරිපත් කෙරෙන අතර ජන සාහිත්‍යයෙන් පැමිණෙන පුරාවෘත පිළිබඳව වෙනමම කියා දෙනු ලැබේ. දරුවා මේ දෙක අතර ඇති වෙනස හඳුනාගෙන විද්‍යාත්මක කරුණු ඒවායේ අවිනිශ්චිත පරාස (uncertainity margins) තුල ධාරණය කරගන්නා අතර පුරාවෘතවල ඇති සෞදර්යත්මක අගයයන්ද මැනවින් වින්දනය කරයි". 

"ජපානයේ අනන්‍ය සංස්කෘතික උරුමයන් පිළිබඳව ඉගෙනීම, වැදගත් ඓතිහාසික චරිත අගය කිරීම සහ තුන්වන පාර්ශව මානසිකත්වයකින් එම චරිත විග්‍රහ කිරීමට දරුවා හුරුකිරීම අපේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ තවත් මූලික සංකල්පයකි. වර්තමාන ජන සමාජයට මේ ආශ්‍රයෙන් ගත හැකි යහපත් ඵල නෙලාගැනීම මෙන්ම අයහපත් ඵල ප්‍රතික්ෂේප කිරීමද මෙහි අරමුණයි". 

"අතීතයේ සිටම ඇතිවූ කලාපීය සහ ගෝලීය අන්තර්ක්‍රියා සහ සාමයේ සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ වැදගත්කම පිළිබඳ දරුවාට  මූලික අවබෝධයක් ලැබෙනු ඇතැයි අපි බලාපොරොත්තු වෙමු. මේ සඳහා විෂය මාලාව ජාතික අනන්‍යතාවය, කලාපීය/ගෝලීය සහයෝගිතාව සහ පුළුල් ඓතිහාසික දැනුවත්භාවය සමඟ සමතුලිත කරයි. ජාතියක් ලෙස අප ගත් තීරණවල හොඳ-නරක පිළිබඳව පන්තියේදී සිසුන් අතර විවෘත සංවාද-විසංවාද ඇතිකිරීම සඳහා අපගේ ගුරුවරුන්ව උනන්දු කරනු ලැබේ. මෙහිදී දරුවන් ජාතියේ නායකත්වය ගත් සමහර තීරණ වෙනස් වුවා නම් රට යාමට තිබුණු අත පිළිබඳවද විනෝදාත්මක අයුරින් විග්‍රහ කිරීමට පෙළඹෙයි". 

"මෙම අධ්‍යාපනයේ වැදගත්ම අපේක්ෂාව නම් ඉතිහාසය තුලින් අපට ලැබෙන පණිවිඩ තාර්කිකව ග්‍රහණය කරගෙන එතුලින් වර්තමානය සරු කරගැනීමත් අනාගතයේ සිදුවිය හැකි වැරදි අවම කරගනිමත්ය. ඒ තුලින් අපි අභ්‍යන්තර-කලාපීය-ගෝලීය තලයන්හිදී අන්‍යන්ට ගරුකරන, අන් මත ඉවසන, මානසිකව පිරිපුන් පුරවැසියෙකු තැනීමට උත්සුක වෙමු. කෙසේ නමුත් දෙවන ලෝක යුද්ධයේදී ජපානයේ භූමිකාව වැනි ඇතැම් සංවේදී මාතෘකා උගන්වන ආකාරය පිළිබඳ විවාද දිගටම පවතී".

දැන් ඔබ නැවතත් මේ ගැන හිතන්න. 

අපි ඉතිහාසය ඉගෙනගමු

ඉතිහාසය විෂය පාසැල් පාඨමාලාවෙන් ඉවත්කරනවා කියා මහා හඬින් විරෝධය පාන පිරිසක් පසුගිය දිනවල මම සමාජ මාධ්‍ය තුල දකිමි. මෙය ඉතා හොඳ ප්‍රවණතාවයකි. රටේ සිදුවන දේ පිළිබඳව සියල්ලෝම දෑස් හැර බලා සිටීම ජාතියේ උන්නතියට හේතුවේ. එය මෙතෙක් සිදුවුයේ ඇල් මැරුණු ස්වභාවයකිනි.

මම ඔවුන්ගෙන් පැනයක් අසමි. "ඉතිහාසය විෂයක් ලෙස පාසැලේ ඉගැන්වීමෙන් ඔබ දරුවකුගෙන් බලාපොරොත්තු වන යහඵලය කුමක්ද?"

දරුවාට පුරාවිද්‍යාව පිළිබඳව යම් දැනුමක් ලබා දීම අරමුණක් නම් එය මෙතෙක් ඉතාමත්ම අසාර්ථක වූ ඉලක්කයකි. වසර ගණනාවක් පාසැලේදී ඉතිහාසය ඉගෙනගත් ලාංකිකයන් අති බහුතරයකට පුරාවිද්‍යාව පිළිබඳව මූලික දැනුම පවා නැත.

පාසැල් පෙළපොත් වල ඉතිහාස විෂය ඉදිරිපත්කරන කතන්දරමය ස්වභාවයත්, බොහෝ පාසැල් ගුරුවරුන් මෙම විෂය කියා දෙන ආකාරයත් අත් දැක ඇති මට දැනෙන්නේ මෙම විෂය අධ්‍යාපන පාඨමාලාවට ඇතුලත් කර ඇත්තේම දරුවාට "ආඩම්බර වීම" අරමුණු කරගෙන බවයි. සමාජ මාධ්‍යවල ඉතිහාස විෂය රැකගැනීමට සටන් වදින අති බහුතරයකගේ ආකල්පයද මෙයයි.  එනම් ඉතිහාසය ඉගැන්වීම තුලින් දරුවාගේ ආත්ම-අභිමානය උද්දීපනය වන බවයි. මම මේ තර්කය සමග එකඟ වෙමි. එහෙත් ලංකාවේ ඉතිහාසය පාසැල් විෂය මාලාවේ පෙළගස්වන්නේ මේ අරමුණ සාක්ෂාත් කරගැනීමටද? අපි මේ ගැන සරල විග්‍රහයක් කරමු. 

ලංකාවේ ඉතිහාසය කියා උගන්වන්නේ රාජාවලියයි. එනම් රජුන් හා ඔවුන්ට සමීප පුද්ගලයන් කල කී දේ මෙන්ම ඔවුන්ගේ ජීවිත පිළිබඳවයි. ලොව බොහෝ රටවල රාජාවලිය පිරි ඇත්තේ ලේ කඳුළු වලිනි. ලංකාවේ කියා එහි වෙනසක් නැත. රාජත්වය වෙනුවෙන් දෙමව්පියන්, දූ දරුවන්, අඹු-සැමියන්, සහෝදර සහෝදරියන්, ඥාතීන් මෙන්ම පූජ්‍ය පක්ෂය පවා කෲර ලෙස ඝාතනය කල අවස්ථාවලින් මුළු රාජාවලියම පිරි ඇත. සාමාන්‍ය තත්ව යටතේ රජකමට පත්ව ස්වභාවික හේතුන් මත මරණයට පත්වීමෙන් හෝ ස්ව කැමැත්තෙන් රජකම අත්හල රජවරුන් ඇත්තේ අතලොස්සකි. මේ අතර රජවරුන් කිහිප දෙනෙක් බලහත්කාරයෙන් ජනතාව යොදවා හෝ භාණ්ඩාගාරයෙන් ධනය වියදම් කර තැනූ ආගමික සිද්ධස්ථාන, රජ මාලිගා සහ වැව් පොකුණු කිහිපයක්ද ඇත. සමහර පුද්ගලයන් හෝ ජන කොටස් විසින් කල නිර්මාණද පසු කලෙක ඉතිහාසය ලියූ වන්දිභට්ටයන් රජුන්ගේ ගිණුමට බැරකරන්නට ඇත. අපේ පෙළපොත්වල ඉතිහාසයේ ඇති ලේ පල්ලම් වසා දමන්නේ මේ නිර්මාණ සහ ඉතා අතලොස්සක් වූ යුධ ජයග්‍රහණ උපයෝගී කරගෙනය.  

ලංකාවේ ඉතිහාසය විෂයක් ලෙස පෙළගස්වා ඇත්තේ පුරා විද්‍යාත්මක පදනමක් මත නොවන බව පැහැදිලිවම පෙනෙයි. ඒ වෙනුවට දරුවාගේ හැඟීම් උද්දීපනය වන අයුරින් විද්‍යාත්මකව තහවුරු නොවූ කරුණු පවා කතාමය ස්වරූපයකින් ඇතුලත්කර ඇත.  

මගේ සම වයස් කාණ්ඩ වල බොහෝ දෙනෙකු 1505 දී ලොරෙන්සෝ ද අල්මේදා කොළඹට ගොඩ බැහැපු බව දනියි. ඒ සමාජ අධ්‍යනය විෂය සඳහා වාර අවසාන විභාගයට මෙය අනිවාර්යය ප්‍රශ්නයක් වන බැවිනි. මේ නිසා අපි මේ වර්ෂ, නම් ගම් කටපාඩම් කළෙමු. එහෙත් පෘතුගීසින් ලංකාවට පැමිණෙන විට ලංකාවේ තිබුණු සමාජ-ආර්ථික-දේශපාලන පරිසරය, පෘතුගීසීන්ගේ ආගමනය සමග එය වෙනස් වූ අයුරු, එහි යහපත් සහ අයහපත් ප්‍රතිඵල, වර්තමානය දක්වා පෘතුගීසීන්ගේ බලපෑම නිසා සිදුවී ඇති සමාජ පරිවර්තන ආදිය පිළිබඳව අප බහුතරයකට හැඟීමක් නැත. 

අපේ ඉතිහාස පාඩම සීගිරිය සහ කාශ්‍යප ගැන උදම් අනන්න දරුවා හුරු කලාට, එහි තාක්ෂණය සහ ප්‍රායෝගික ක්‍රමවේදයන් පිළිබඳව අධ්‍යනයට දරුවා උනන්දු කලේ නැත. රාජ් සෝමදේවයන් ඉතා මෑතකදී කල සමාජ නැණ ගැන්වීම් සිදුවන තෙක් අපි කිසිවෙකු අතර මේ ගැන කතිකාවතක් හෝ ඇති වුණේ නැත. 

රජවරු අනුභව කල රාජ භෝජන ගැන විස්තරයක් තිබුණාට ලාංකික ජන ජීවිතය හා බැඳුනු ආහාර-පාන වත් පිළිවෙත් ගැන අපේ ඉතිහාස පාඩමේ උගන්වන්නේ නැත. විදේශිකයන්ගේ  පැමිණීමත් සමගම මේ පිළිවෙත් වෙනස් වූ අයුරු අපට ඉතිහාසය කියා දෙන්නේ නැත. 

රජවරුන්ගේ වීර ක්‍රියා පිළිබඳව විස්තරාත්මක කතන්දර තිබුණත් එම රජවරුන් අතින්ම රටවැසියාට සිදු වූ කෲර වද හිංසා පිළිබඳව අව්‍යාජ විග්‍රහයක් කිරීමට අපේ පාසැල් ගුරුවරුන් පෙළඹෙන්නේ නැත. මේ නිසා දරුවා රජාගේ සියළු ක්‍රියාකාරකම් පොදුවේ උත්කර්ෂයට නංවා ගනියි. මේ වන විට අප මේ මනෝභාවයේ ආදීනව හොඳින්ම වටහාගෙන ඇත (යම් පමණක හෝ බුද්ධිය ඇත්තන් පමණක්).

පුරා විද්‍යාත්මක පසුතලයක අප ඉතිහාසය ඉගෙනගත්තා නම් යම් සංසිද්ධියක ගුණාත්මක අගය මෙන්ම ඒ හා බැඳුනු අවිනිශ්චිතතාවය (uncetainity) පිළිබඳවද මනා හැඟීමක් දරුවාට ඇතිවන්නට තිබුණි. නමුත් පාසැලේදී ඉතිහාසය ඉගෙනගත් ලාංකිකයන් බොහෝ දෙනෙක්ට මේ පෙළපොත්වල ඇති කරුණු ගලේ කෙටු අකුරු මෙන් නිශ්චිතය. 

තව කීමට බොහෝ දේ ඇත. එහෙත් කාලය ඊට හරස්වේ. අවසානයේ මට කිව හැක්කේ, "අපි හේතුවක් ඇතිව ඉතිහාසය ඉගෙන ගමු, කිසිම හේතුවක් නැතිව ආඩම්බර වීමට එය පාදක කරගන්නේ නැතිව". 

බුදුන් දෙසු දහම ආගමක් නොවුනා නම් !

ආගමකින් තොරව ශිෂ්ඨාචාරය ස්ථායිව පවත්වාගෙන යාමට තරම් බුද්ධි මට්ටමකට මානවයා එළඹීමට තව සහශ්‍ර දෙකක්වත් යා යුතුය. මේ ගැන මම කලින් ලිපියෙන් විස්තර කලෙමි.

බෞද්ධ නොවන බොහෝ දෙනා මගෙන් බුදු දහම යනු කුමක්දැයි ඇසු විට මම දෙන කෙටි පිළිතුරක් ඇත. 

"It is the study of the nature of nature" (එය ස්වභාවයේ ස්වභාවය අධ්‍යනයයි).

මෙහි පළමු ස්වභාවය යනු "ස්වාභාවධර්මයයි". දෙවන ස්වභාවය යනු "හැටි" හෝ "විදිය" යන්නයි.

බුදුන් හෝ යම් සමුහයක් විසින් ගොඩ නගන ලද බුදු දහම නම් තර්කනය කට වචනයෙන් සහ ඉන්පසු ලිඛිත මාධ්‍යයෙන් කාල තරණය කරද්දී කෙතරම් වෙනස්කම් වලට භාජනය වුවාදැයි අප දන්නේ නැත. එහෙත් දැනට අපට කියවීමට ලැබෙන අභිධර්මයේ මූලික හරය අධ්‍යනය කළහොත් මට හැඟෙන්නේ මෙවැනි අදහසකි.

අපට විශ්වය සංවේදනය වන්නේ ශරීරයේ ඇති සංවේදක (sensors) පහ සහ එමගින් ජනිතවන සංඥා (අද අපේ දැනුම අනුව විද්‍යුත් ස්පන්දන) මනස ඇතුළත් සංකීර්ණ සැකසුම් ඒකකයකට (processing unit) ගමන් කිරීමෙන් අනතුරුව ඇතිවන ක්‍රියාදාමයක් හේතුවෙනි. මෙම සැකසුම් ඒකකය හදවත ලෙස මුලින්ම හෝ පසු කලෙක හඳුන්වාගෙන ඇති බවක් පෙනෙයි.  ඒ වෙනුවට මොළය ආදේශ කළහොත් මෙය 21වන සියවසේ දැනට පවතින දැනුම තුල 100%ම සාර්ථකව විග්‍රහ කල හැක. 

ඉන් පසු ලද සංඥාවන් මතකයේ ඇති ප්‍රතිරූප සමග සංසන්දනය කිරීමෙන් හඳුනාගැනීමත්, ඒ හා සමගම ඇතිවන හැඟීම් සමග සැකසුම් ඒකකය මගින් ප්‍රතිදානයක් (output) ලබා දීමත් අභිධර්මයේ මැනවින් විග්‍රහ වෙයි. මේ වන විට ඇති දැනුම තුල මේ ක්‍රියාවන් සිදුවන මොළයේ කොටස් පිළිබඳව සෑහෙන ගැඹුරු තොරතුරු ප්‍රමාණයක් විද්‍යාව සතුව ඇත. පිටතින් ලැබෙන සංඥාවකට සැකසුම් පද්ධතිය තුල සිදුවන ක්‍රියාවලිය සහ ඉන් අනතුරුව ලබා දෙන ප්‍රතිදාන, ප්‍රතිපෝෂණ තොරතුරු (feedback information) ලෙස මතකයෙහි තැන්පත් වෙයි. ඊළඟ වර කලින් පිටතින් ලැබුණු සංඥාවම හෝ ඊට ආසන්න සංඥාවක් ලැබුණු විට සැකසුම් පද්ධතිය ක්‍රියාත්මක වන්නේ මේ යාවත්කාලීන වූ තොරතුරු මතය. කර්මය ලෙස බුදුදහමේ (හින්දු/ජෛන දහම්වල සඳහන් කර්මය නොවේ) සඳහන්වන්නේ මේ feedback loop එක බව මගේ හැඟීමයි.

බුදු දහමේ ඉදිරිපත්කරන මූලික හරය ලෙස මා දකින්නේ අපට සංවේදී වන මුළු විශ්වයම සැකසුම් පද්ධතියේ ඇතිවන සංඥා සමුහයක් බව අවබෝධකර ගැනීමයි. මේ මගින් අපට ලැබෙන සංඥා මතකයේ ගැබ්වූ ප්‍රතිරූපයන් සමග සැසඳීමෙන් පසු ඇතිවන ද්විතීක ක්‍රියාවලිය පාලනය කරගත හැක. 

මෙහිදී වඩාත් වැදගත් වන්නේ පිටතින් ලැබෙන විද්‍යුත් සංඥා වලට අනුරූපී වන නාම-රූප (entities pertinent to the external signals) උපාදානය නොකරගනිමයි. එනම් එම නාම-රූප වෙත නොඇලීමයි. එම නාම-රූප සංඥා පමණක්ම බව අවබෝධකරගැනීමෙන් මේ උපාදානය සෑහෙන්න අඩු කරගත හැක. එය සතුටින් සැනසුමෙන් ජීවත්වීමේ මූලික පදනමයි. බුදුන් දෙසු දහම මා අවබෝධකරගත් ආකාරය තුලින් ලබාගත් ප්‍රයෝගික ලාභය එයයි. මම අද ඉතා තෘප්තිමත් සහ සැනසීමට පැමිණි පුද්ගලයෙකි. 

මේ සැනසිලිදායක දිවි පෙවෙතට, බොහෝ බෞද්ධයන් සහ හින්දු/ජෛන භක්තිකයන් සිතමින් වෙහෙසෙන බොහෝ දේ අදාළ නැත. දෙවියන් ඇද්ද නැද්ද, මරණින් මතු හෝ මරණයට පෙර පැවැත්මක් ඇද්ද නැද්ද, බාහිර බලවේගයකින් ක්‍රියාත්මක වන කර්ම ඵල ඇද්ද නැද්ද යනු ඉන් කිහිපයකි. යථාර්තය නම් අප කිසිවෙක් මේ ගැන දන්නේ නැති බවයි. ඕනෑම කෙනෙක්ට මේ ගැන ඕනෑම දෙයක් කිව හැක. අපට හැක්කේ එය පිළිගනිම හෝ නොපිළිගැනීමයි. බොහෝ දෙනෙකු කරන්නේ ඒ ගැන සිතමින් බිය, සැක, වේදනාව ආදී ඍණාත්මක හැඟීම් සමග අසහනකාරී ජිවිත ගත කිරීමයි.

-------------------------------------------------

ස්වභාවයේ ස්වභාවය සොයා ගිය එකම තැනැත්තා සිද්ධාර්ථ ගෞතම පමණක් විය නොහැක. බෞද්ධ සහ ජෛන සාහිත්‍යයේ පමණක් යන්තම් සඳහන් වන සිද්ධාර්ථයන්ගේ මුල් ගුරුවරුන් වූ උද්දකරාම පුත්ත, ආලාරකාලාම ආදීන් කිහිප දෙනෙක් සොයාගියේද මේ ස්වභාවයයි. සමහර විට ලොව පුරා මේ ආකාරයේ බුද්ධිමය දේශාටනයේ යෙදුනු පුද්ගලයන් ගණනාවක් සිටින්නට ඇත. ඔවුන් අතරින් සිද්ධාර්ථ ගෞතම සහ ජෛන මහාවීර දේශනා කල දහම් පමණක් චිරාත් කාලයක් පැවතීමට හේතුව කුමක්ද?

එයට කෙටිම පිළිතුර නම් ඔවුන්ගේ සංකල්ප පසු කලෙක 'ආගම්' බවට පත්වීමයි. 

යම් දහමක් දීර්ඝ කාලයක් පැවතීමට නම් එයට රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ලැබිය යුතුමය. දහමකට රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ලැබීමට නම් එය ශිෂ්ඨාචාරයේ පැවැත්ම තහවුරු කිරීම සඳහා රාජ්‍ය තන්ත්‍රයට උපකාරී විය යුතුය. මෙලෙස රාජ්‍ය පැවැත්මට උපකාරී වන්නේ එම දහම තුල මානව හැකියාවන් ඉක්මවා යන සුපිරි බලවේග සහ මරණින් මතු/පෙර පැවැත්ම සඳහන් වේ නම් පමණි. මේ නිසා එම සංකල්ප දහම තුල තහවුරු විය යුතුය. එය සිදුවෙන විට දහම ආගමක් බවට පත්වෙයි. 

ආගම යනු රාජ්‍ය තන්ත්‍රය පවවාගෙන යාමට අත්‍යවශ්‍ය උපකරණයකි. මේ නිසා රාජත්වය ආගම ආරක්ෂා කරයි. යටත් වැසියා දිවිහිමියෙන් ආගම රැකගැනීමට අවි ආයුධ පවා අතට ගනියි. මෙය ශිෂ්ඨාචාරයේ පැවැත්ම උදෙසා අත්‍යවශ්‍ය වෙන අතරම දහම තුලින් අරමුණු වූ මානසික සුවය මානවයා තුලින් වියැකී යාමටද හේතු වෙයි. 

ජෛන මහාවීරගෙන් පසු වසර 150ක් පමණ කාලයක් තුල චන්ද්‍ර ගුප්ත මෞර්ය අධිරාජ්‍යයා එයට අනුග්‍රහය ලබා දුන්නේ නැත්නම් ජෛන දහම ගැන අද කිසිවෙක් කතා නොකරනු ඇත. ගෞතම බුද්ධයන්ගෙන් වසර 200ක් ඇතුලත අශෝක අධිරාජ්‍යයා එයට අනුග්‍රහය නොදුන්නේ නම් සිද්ධාර්ථ ගෞතමගේ සොයාගැනිම්ද කාලයේ වැලි තලා අතර වැළලී යන්නට තිබුණි. චන්ද්‍රගුප්ත මෞර්යට වඩා අශෝක අධිරාජ්‍යයා බලවත් වූ බැවින් බුද්ධාගම ජෛනාගමට වඩා වපසරියක ලොව පුරා ව්‍යාප්ත විය.

ශිෂ්ඨාචාරයේ පැවැත්ම කරනකොට ගෙනම බිහි වූ ඒබ්‍රහමික ආගම් ලොව පුරා පැතිරෙන්නේද ඒවා රාජ්‍ය තන්ත්‍රයට මනා ලෙස උපකාරී වන අයුරින් ආරම්භයේදී මෙන්ම පසුකාලයකදීද සැකසෙන බැවිනි. මේ සඳහා උදාහරණ බොහෝ ඇත. 

ආගම් සම්බන්ධයෙන් මානවයාට ඇත්තේ රැකවරණය ආශ්‍රිත වූ හැඟීමකි. එය රජුන් විසින් තම  (සහ තම සමුහයේ) පැවැත්ම උදෙසා මානව මනස මත පැටවූ ආකල්පමය බලහත්කාරයකි. වර්තමානය දක්වා බොහෝ මානවයන්ගේ හැඟීම නම් ආගම විසින් තම සමුහය රැකගන්නා බවයි. මේ සඳහා සමුහය විසින් ආගම රැකගත යුතුය. මේ සඳහා ඔවුන් නොයෙකුත් ආකාරයෙන් ආගම හා සම්බන්ධ සංකල්ප අති උත්කර්ෂයට නංවයි. එයට එරෙහිවන්නන්ට එදිරිව යුද්ධ ප්‍රකාශ කරයි. බොහෝ විට අතාර්කික සහ අබුද්ධිමත් වන මේ ක්‍රියාදාම තුන්වන පාර්ශ්වයකට විසුලුරූපී වුවත් අදාළ කුලකයට එය ජීවිතයත්-මරණයත් අතර සටනක් වන අවස්ථා එමටය. 

ඉහත ආකාරයෙන් ආගම වෙනුවෙන් මරණයට වුවත් සුදානම් බොහෝ දෙනාට එම ආගම හා අදාළ මූලික දහම පිළිබඳව මෙලෝ අවබෝධයක් හෝ හැඟීමක් නැත. ඔවුන්ගේ එකම අභිලාශය ආගම රැකගැනීම තුලින් තමන් රැකීමයි. සියවස් ගණනක් යම් ආගමක් වෙනුවෙන් සටන් කල සමුහයක් බලහත්කාරයෙන් වෙනත් ආගමකට යොමු කල විට ඔවුන් නව ආගම වෙනුවෙන් පෙර ආකාරයෙන්ම මරාගන්නේ මේ නිසාය. 

                        

ආගම සහ ශිෂ්ඨාචාරය

 

මුලින්ම අපි මේ වදන් දෙක අර්ථදක්වා ගත යුතුය. ඔබට මේ සඳහා නොයෙකුත් අර්ථදැක්වීම් අන්තර්ජාලයෙන් ලබා ගත හැක. එහෙත් මේ ලිපියට පදනම් වන්නේ පහත දැක්වෙන අර්ථදැක්වීම්ය. 

ශිෂ්ඨාචාරය යනු තිරසාර ලෙස සමුහ ගතව පවතින්නා වූ මානව කුලකයක හැඩතලයයි. තවත් එක් සත්ව කොට්ඨාශයක් ලෙස මානවයාද මුලින් තනි තනිව හෝ පවුල් ඒකකයක් ලෙස ජීවත්වන්නට ඇත. නමුත් රාශිගතව ජීවත්වීමේ වාසි අවබෝධ වන විට ඔවුන් ක්‍රමයෙන් තම සමුහය වැඩිකරගන්නට ඇත. සත්ව ලෝකයේද තනිව ජිවත්වන දිවියන් වැනි සතුන්ද, පවුල් ඒකකයක් ලෙස ජිවත්වන සිංහයන් වැනි සතුන්ද, රැලක් ලෙස ජිවත්වන මුවන් වැනි සතුන්ද දැකිය හැක. සාමාන්‍යයෙන් තිරසාර පැවැත්මකට සත්ව රැලක සිටින සාමාජිකයන් ගණන 150 ට පමණ සිමා විය යුතු බව විද්‍යාත්මකව තහවුරු කරගෙන ඇත (මෙය Dunbar’s Number නම් වේ). මෙය ආරම්බයේදී මානවයාටද අදාළ වන්නට ඇත.

සමුහයක ප්‍රමාණය වැඩි වන විට නොයෙකුත් ගැටළු මතුවේ. ආහාර සහ භූමිය සඳහා තරඟය; තමාට වැඩි වාසි අත්පත් කරගැනීමට ස්වභාවයෙන්ම මානවයා තුල ඇතිවන ලෝභය; කෝපය, වෛරය, ආත්ම අභිමානය වැනි මානව හැඟීම් සමග ඇතිවන අන්තර් පුද්ගල සහ අන්තර් උපකුලක ඝට්ටන මෙම ගැටළු වෙයි. මේ නිසා මානව සමුහයක තිරසාර පැවැත්මට විශාල අමතර ශක්තියක් වැය කිරීමට සිදුවෙයි. නායකත්වයක අවශ්‍යතාවය ඇතිවන්නේ මේ විසිරෙන සමූහය ඒක තැන් කොට තබා ගැනීමටයි. 

සමූහ පැවැත්මක් තිරසාරව පවත්වා ගැනීමට දැඩි අණ කිරීම්, අවවාද කිරීම්, බිය ගැන්වීම්, දඩුවම් පැමිණවීම් ආදී කර්කශ ක්‍රියාවන් උපයෝගී කරගැනීමට නායකත්වයට සිදුවෙයි. මානවයා තුල සහජයෙන්ම තවත් මානවයකුගේ බලපෑමට යටත් වීමේ අකමැත්තක් ඇත. එය මොළයේ ක්‍රියාකාරිත්වය මත ඇතිවන තත්වයකි. මේ නිසා මානව පාලනය සඳහා මිනිස් බලය ඉක්මවා ගිය සුපිරි බලයක අවශ්‍යතාවය පැන නගී. මිනිසාට නොතේරෙන, නොහැඟෙන බලවේගයක ආධාර උපකාර නායකත්වයට ලබා ගැනීමට සිදුවන්නේ මේ පසුතලය තුලයි. 

කඳු, පර්වත, ගංගා, දියඇලි, විශාල වෘක්‍ෂ, ඉර හඳ ආදී තමාට වඩා බෙහෙවින් ප්‍රමාණාත්මකව විශාල හෝ ආලෝකය ගෙන එන වස්තූන් කෙරේ බිය මුසු ගෞරවයක් ඇතිවීම මානවයා තුල 21 වෙනි ශතවර්ෂයේදී පවා දැකිය හැක. ඔවුන් එම වස්තුන්ගෙන් ආරක්ෂාව යැදීම සහ යස ඉසුරු පැතීම අදත් සිදුවේ. එසේ නම් මීට වසර 80,000 කට පෙරද තත්වය එසේම පවතින්නට ඇත. මෙම මානව විශ්වාසයන් ආගම් ලෙස හැඳින්විය නොහැක.  

අදින් වසර 20,000ට පමණ පෙර ශිෂ්ඨාචාරයන් ස්ථාපිත වීමත් සමගම නායකත්වයට සමූහ පරිපාලනය සඳහා ඉහත මානව විශ්වාසයන් ඉතා ප්‍රයෝජනවත් වන්නට ඇත. මේ අනුව සමූහයේ ඇදහීම්වල නාමයෙන් නායකත්වය ඔවුන්ට අණ දෙන්නට ඇත. උදාහරණයක් ලෙස "හපී" නමින් හැඳින්වුන නයිල් නදී දෙවියාගේ නාමයෙන් පාරාවෝ මිසර වැසියන් වගා කල යුතු ආකාරය පිළිබඳව අණ පණත් ඉදිරිපත් කලෝය.  

මෙලෙස ගාම්භීරත්වයට ඔසවන ලද යම් වස්තුවක් හෝ නොපෙනෙන, නොහැඟෙන බලවේගයක් කරන කොටගෙන ශිෂ්ඨාචාරය ස්ථායිකරණය කරගැනීමට ඉවහල්වන සේ ගොඩනගා ගන්නා සංකල්පය අපට ආගමක් ලෙස අර්ථ දැක්විය හැක.  

ඉර හඳ හැරෙන්නට අනෙක් සියළුම භෞතික වස්තූන් කාලයත් සමග හෝ මානවයාගේ ක්‍රියාකාරිත්වය මත වෙනස් වීමට හැකියාව ඇත. මෙය එම වස්තූන්ගේ ගාම්භීරත්වයට අභියෝගයක් විය. මේ නිසා බොහෝ බලවත් ශිෂ්ඨාචාර බිහිවීමත් සමගම ආගමික සංකල්පයේ කේන්ද්‍රය නොපෙනෙන බලවේගයක් බවට පත්වන්නට ඇත. මේ අනුව මැදපෙරදිගින් සොරෝස්ට්‍රියම් (සරතෘශ්‍ය වාදය), දකුණු-මධ්‍යම ආසියාවෙන් හින්දු සහ ඈත පෙරදිගින් ශාමනිස්සම් (shamanism) ආදී ආගම් බිහිවන්නට විය. මේ සියල්ලේම කේන්ද්‍රගත සංකල්පය නොපෙනෙනා බලවේගයකින් (දෙවියෙක් හෝ දෙවිවරු, භූතාත්ම ආදිය) පිහිට පැතීමයි. මුලින්ම පාලකයා නොපෙනෙන බලවේගය සහ පාලිත සමුහය අතර සම්බන්ධිකාරක විය. එනම් රජවරු දේව අණ ලබාගෙන සමුහය මත අණ පනත් පනවන්න විය. පසු කාලයක පාලකයාගේ පහසුව සඳහා මේ සම්බන්ධීකරණය තවත් ස්ථරයකට මාරුවිය. එනම් පුජක පක්ෂයයි. දෙවියන් පුජකයන් සමග ගනුදෙනු කල අතර පුජකයා පාලකයා සමග ගනුදෙනු කළේය. මේ ආකාරයෙන් පාලකයාට මානව සීමා ඉක්මවා ගිය සුපිරි බලයකින් තම යටත් වැසි සමුහය පාලනය කරගත හැකි විය. බොහෝ විට දෙවියන්ගේ අණ වන්නට ඇත්තේ පාලකයාගේ සහ පුජකයාගේ අවශ්‍යතාවයයි. පසු කලෙක ආගම් බවට පත් වූ, ස්වභාව ධර්මයේ ස්වභාවය සොයා ගිය ශාස්තෘවරුන්ගේ දහම් ඉදිරියට ගෙනයාමට පිහිටවා ගත් "පුජ්‍ය" පක්ෂයද මේ පූජකයාගේ කර්තව්‍යයම වෙනත් විවිධ ආකාරයෙන් සිදුකරමින් පවතී. 

මේ නොපෙනෙන සුපිරි බලවේගය - පුජකයා - පාලකයා - පාලිතයා දාමය අද දක්වාම ලෝකයේ 95% රාජ්‍යයන්හි බලපැවැත්වෙයි. වෙනත් විදියකින් පැවසුවහොත් අද දක්වාම ශිෂ්ඨාචාරයේ මූලික මෙහෙයුම් කේන්ද්‍රය ආගමයි. ආගමෙන් ස්වායත්තව, තාර්කිකව සිතමින් ශිෂ්ඨාචාරය පවත්වා ගැනීමට හැකි මට්ටමට මානව බුද්ධිය වර්ධනය වීමට තව වසර 2000ක් වත් යා යුතු බව මගේ පෞද්ගලික හැඟීමයි. 

පසුගිය වසර 200 ක පමණ කාලයක සිට ආගමින් යම් තරමකට ස්වායත්ත වූ බල කේන්ද්‍රයක් බිහිවිය. එය "නීතිය" නම් වෙයි. නමුත් මේ නීතියේ පවා අද දක්වාම ආගමික නෂ්ඨාවශේෂ දක්නට ලැබේ.

මේ වඳුරෝ ටික කාන්තාරේ මරා ගන්න දැම්ම නම් ...

වික්ටර් ඔස්ට්‍රොව්ස්කි යනු මොසාඩ් සංවිධානයේ සේවය කල බුද්ධි නිලධාරියෙකි. ඔහු 1986දී ඊශ්‍රායල් ඔත්තු සේවයෙන් ඉවත්වී කැනඩාවට සංක්‍රමණය කළේය. එහිදී ඔහු ක්ලෙයාර් හෝයි නම් කැනේඩියානු ලේඛිකාව සමග එකතුව තම ජීවිත අත්දැකීම් ඇතුළත් "By Way of Deception" යන කෘතිය ලිව්වේය. එය ලාංකිකයාට වැදගත් වුයේ එම ග්‍රන්ථයෙහි ලංකාව පිළිබඳව කිහිප තැනකම සඳහන්වන බැවිනි.

ඊශ්‍රායලය එකම කාල වකවානුවකදී ශ්‍රී ලංකා රජයේ හමුදාවටත්, LTTE සටන්කරුවන්ටත්  තම රටට අයත් ජුඩියන් කාන්තාරයේ කොටසක සටන් පුහුණුව ලබා දුන්නේය. ඒ එකිනෙකට කිලෝ මීටර් කිහිපයක් ඈතින් වූ කඳවුරු දෙකකදීය. මේ දෙපිරිසම මේ ගැන කිසිවක් නොදැන ඊශ්‍රායලයට ඉහළ ගෙවීමක් කර මේ සේවය ලබාගත්තෝය. එකල ලලිත් ඇතුළත්මුදලි ඇමතිවරයා තම හමුදාවට ඊශ්‍රායලය යුධ අවි පුහුණුව ලබා දෙන බව මාධ්‍ය සාකච්චා වලදී උජාරුවෙන් පැවසීය. 

එක් අවස්ථාවක ඊශ්‍රායෙල් හමුදා ප්‍රධානියෙක් මෙලෙස කියා ඇත. "Why don't we let these two groups of monkeys kill each other in the desert. It could have sapred 1000s of innocent civilians in Sri Lanka" (මේ වඳුරු කණ්ඩායම් දෙක මේ කාන්තරයෙදීම එකිනෙකා මරාගන්න සැලැස්සුවා නම් ලංකාවේ අහිංසක සිවිල් වැසියන් දහස් ගණනකගේ ජීවිත බේරාගැනීමට තිබුණා).

ඒ කතාවේ යම් ගත යුත්තක්ද ඇති බව මගේ හැඟීමයි.  

ඊශ්‍රායල් නිලධාරීන් විසින් ලංකාවට ලබාදෙන ණය සහ ආධාර මුදල්වලින් කොටසක් ඊශ්‍රායලයෙන් අවි ආයුධ ගැනීම සඳහා යෙදවීම පිණිස ලෝක බැංකුව සහ අනෙකුත් donorsලා අන්දන ආකාරය, ලංකාවේ දේශපාලකයන්ට ඉගැන්වූ බව ඔස්ට්‍රොව්ස්කිගේ පොතේ සඳහන් වන තවත් කාරණයකි. 

තවත් වරෙක ලංකාවෙන් පුහුණුවීම් පාඨමාලාවකට පැමිණි රජයේ නිලධාරීන් පිරිසකට ඉතා සංකීර්ණ රේඩාර් උපකරණයක ක්‍රියාකාරිත්වය කියා දුන්නේ වැකියුම් ක්ලිනරයක ඇතුළත පෙන්වීමෙන් බවද ඔස්ට්‍රොව්ස්කි ලියා ඇත. මේ කරණා පිළිබඳව පසුව ඊශ්‍රායලයෙල් නිලධාරීන් ඇතිවෙන්න සිනාසෙමින් විනෝද වූ බව ඔස්ට්‍රොව්ස්කි පවසයි. 

මේ වාර්තාවන එක කරුණකි, බිබිලේ පැණි දොඩම් වලට වූ දේ ගැනත්, ආචාර්ය අමිත් මුනින්ද්‍රදාස (මගේ පාසල් සඟයා) ගේ අවසානය පිළිබඳවත් අපි වෙනත් වෙලාවක කතා කරමු. 

පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල මාෆියාව

2025 මැයි මස 24 වනදා ඉන්දීය රහස් පොලිසිය විසින් කර්නාටක ප්‍රාන්තයේ ජාතික වෛද්‍ය කවුන්සිලයේ ජේෂ්ඨ වෛද්‍ය නිලධාරියෙක් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. ඒ එම ප්‍රාන්තයේ පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලයක් සඳහා පිළිගැනීමේ සහතිකයක් නිකුත්කිරීමට ඉන්දීය රුපියල් මිලියනයක අල්ලසක් ලබා ගැනීම සම්බන්ධයෙනි. මේ වන විට මෙම වෛද්‍ය නිලධාරියා තවත් වෛද්‍ය විද්‍යාල කිහිපයකින් මේ ආකාරයටම ඉන්දීය රුපියල් මිලියන 4.5 පමණ ලබාගෙන ඇති බව සොයාගෙන ඇත. 

මෙය අහඹු සිදුවීමක් නොවේ. පසුගිය දශකය තුලදී ඉන්දියාව, පකිස්ථානය, බංගලාදේශය, නේපාලය වැනි රටවල් කිහිපයකම ජාතික වෛද්‍ය කවුන්සලය නියෝජනය කරන වෛද්‍ය නිලධාරීන් පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල වලින් අල්ලස් හෝ කප්පම් ලබාගැනීම නිසා සිර අඩස්සියට පත්වූ අවස්ථා ගණනාවක් වාර්තාවේ. 

ලෝකයේ දියුණු රටවල් බොහෝමයක පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල ඇත. එහෙත් PMC කියූ පමණින් බොහෝ දෙනෙකුගේ මතකයට නැගෙන්නේ රුසියාව, ලැට්වියාව, බංගලාදේශය, නේපාලය, ඉන්දියාව, මැලේසියාව, පිලිපීනය ආදී රටවල් කිහිපයකි. ඊට හේතුව මේ රටවල පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල අතර දකුණු ආසියාතික සිසු සිසුවියන් බඳවා ගැනීම සඳහා ඇති තරගයයි.  

මේ රටවල්වල ඇති පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලවලට තම දරුවන් යැවීමට තරම් වත්කමක් දකුණු ආසියාතික මධ්‍යම පන්තියේ බහුතරයක් පවුල්වලට නැත. එහෙත් තම ගේදොර ඉඩකඩම් යාන වාහන විකුණා හෝ මේ සඳහා මුදල් එකතු කරගැනීමට සමත් සෑහෙන පිරිසක්ද මේ රටවල ඇත.

පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලය හෝ එය පවතින රට කුමක් වුවත් මේවායේ හිමිකරුවන් තරඟ කරන්නේ මේ දෙමව්පියන් තම දැලට හසු කරගැනීමටයි. මෙහිදී ඔවුන්ට පවතින මූලික කඩඉම නම් තම වෛද්‍ය විද්‍යාලය කළාපයේ රටවල වෛද්‍ය කවුන්සල මගින් පිළිගැනීමයි. මේ සඳහා එම රටවල ජාතික වෛද්‍ය කවුන්සලය මගින් පත්කළ වෛද්‍ය නිලධාරී කමිටුවක් ඇත. බොහෝ රටවල මෙම කමිටුවල සාමාජිකයන්ට මෙය හොඳ ආදායම් මාර්ගයක් වනවා ඇත. මේ නිසා ඔවුන් වෛද්‍ය කවුන්සිල නිලවරණයට රටේ ප්‍රධාන මැතිවරණ වලට වඩා ඉහල තැනක් දෙන බව පෙනෙන්නට ඇත. 

පසුගිය සමයේ කළාපයේ රටවල ඇති වූ නඩු කටයුතු සහ පුවත්පත් වාර්තා අධ්‍යනය කල විට පැහැදිලිවන්නේ දැන් මෙම පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල වලින් ස්වායත්ත වූ මාෆියාවක් මෙම සංදර්භය පාලනය කරන බවයි. ඔවුන් එක පැත්තකින් පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල වලින් ඉහල මුදලක් අයකරයි. ඒ එම වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ පැවැත්ම තහවුරු කිරීමට සහ එයට සිසුසිසුවියන් ඇදගැනීම සඳහාය. අනෙක් පැත්තෙන් ඔවුන් වෛද්‍ය කවුන්සිල්වල නිලධාරීන්ට හොඳින් සලකමින් තමන්ට ගෙවීම් කරන වෛද්‍ය විද්‍යාලවල පැවැත්ම තහවුරු කර දෙයි. තම රටේ පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල නැති නිසා තම දරුවන් වෛද්‍ය අධ්‍යාපනය සඳහා විදේශවලට යවන රටවල පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල බිහිවීමට ඉඩ නොතැබීමද මෙම මාෆියාවේම අංගයක් වීමට බොහෝ දුරට ඉඩ ඇත. 

මෙම ව්‍යාපාරයේ තවත් නොපෙනෙන පැත්තක් ඇත. වෛද්‍ය අධ්‍යාපනයට දරුවන් විදේශ ගත කිරීම සඳහා බොහෝ රටවල මගපෙන්වීම් කරන්නේද මේ වෛද්‍ය කවුන්සිල්වල සිටින දොස්තරවරුන්ම බව වාර්තාවේ. මේ සඳහා ඔවුහු වෛද්‍ය විද්‍යාල මාෆියාවේද අනුග්‍රහය සහිතව තරු පහේ හෝටල්වල මගපෙන්වීමේ සමුළු පවත්වති. වෛද්‍ය අධ්‍යාපනය සඳහා විදේශ ගතවන සෑම දරුවෙකුම ගෙවන මුදලින් 10%-15% පමණ මෙම වෛද්‍යවරුන්ට ලැබෙන බව වාර්තාවෙයි. මෙම වෛද්‍යවරුන්ගේ දරුවන් බොහෝ විට අධ්‍යාපනය ලබන්නේ දියුණු රටවල වෛද්‍ය විද්යලවලයි. ඒ ඔවුන්ට ඒ සඳහා ඇතිවෙන්න මුදල් ලැබෙන බැවිනි. 

මේ ගැන දැන් ඉන්දියාවේ සංකීර්ණ රහස් පොලිස් පරීක්ෂණ මාලාවක් දියත්වෙයි. එහි ප්‍රතිඵල ලැබෙන විට බොහෝ ඈත ඇති අක්මුල්ද මතුවිය හැකි බවට සමහරු සැක පහල කරති. 

මේ KDU MC එක ගැන නොවේ

වසර 2005-2010 සමයේ මම පකිස්ථාන ගුවන් හමුදාව සඳහා අකුණු ආරක්ෂණ සහ විද්‍යුත් චුම්බක යුදකරණය පිලිබදව උපදේශන ලබා දුනිමි. ඒ කාලයේ මම මාස තුන හතරකට වරක් පකිස්ථානයට සංචාරය කල අතර එහිදී එරට බොහෝ සැඟවුණු කරුණු පිළිබඳව අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට අවස්ථාව ලැබුණි. 

පකිස්ථානයේ 1977 සිට පවත්වාගෙන යන ඉතා සංකීර්ණ වූ වෛද්‍ය විද්‍යාලයක් ඇත. ඒ රාවල්පින්ඩි නගරයේ ඇති Army Medical College සරසවියයි. එවකට මෙයින් වසරකට වෛද්‍යවරුන් 300 පමණ බිහි කෙරුණු අතර ඔවුන් හමුදා රෝහල්වලට පමණක් නොව හමුදාව මගින් පවත්වා ගෙන ගිය සිවිල් රෝහල්වලටද අනුයුක්ත කරනු ලැබීය. 

එවකට පකිස්ථානයේ ජනාධිපති වූ පර්වේෂ් මුෂරෙෆ් මහතා මා කිහිප වරක්ම මුණ ගැසී ඇත. ඔහු ප්‍රකාශ කල ආකාරයට මෙම හමුදා වෛද්‍ය විද්‍යාලය පකිස්ථානයට අත්‍යවශ්‍ය සේවාවක් කරනවා පමණක් නොව රජයට තවත් විශාල අතදීමක්ද කරයි. එනම් එරට වෛද්‍යවරුන් යම් අවස්ථාවක වැඩ වර්ජනය කල හොත් එම අඩුව පිරවීමට හැකි විශාල වෛද්‍ය බලකායක් රජය සතුව ඇත. මේ නිසා පකිස්ථානයේ වෛද්‍යවරුන් ලෙහෙසියෙන් වැඩවර්ජනයකට යාමට නොසිතයි. 

එසේම මුෂරෙෆ් මහතාගේ ඉතා කිට්ටුවන්ත අමාත්‍යවරයෙකු වූ අතාවුර් රහ්මාන් මහතා පැවසුවේ, ඔවුන් එවන විට ඉතා නවීන අංගෝපාංග වලින් සමන්විත සිවිල් වැසියන් සඳහා වූ මුදල් අය කරන (ඔහු පැවසූ ආකාරයට ඉතා සාධාරණ මුදලක්) රෝහලක් තැනීමට සියළු කටයුතු සම්පාදනය කර ඇති බවත් එය සම්පුර්ණයෙන්ම හමුදා පරිපාලනය යටතේ operate වන බවත්ය.

හමුදා වෛද්‍ය විද්‍යාලයට සිවිල් වැසියන්ටද සීමිත කෝටාවක් සඳහා අයදුම් කල හැක. මට පසු කාලයක අවබෝධ වුයේ මෙහිදීද මෙම කෝටාවෙන් වැඩි හරියක්ම ලබා දෙන්නේ හමුදා නිලධාරීන්ගේ දූ දරුවන්ට හෝ ලඟම ඥාතීන්ට බවයි. 

මීට අමතරව මට එහිදී දැනගත හැකි වුයේ පකිස්ථානයේ හමුදාව මගින් කෙලින්ම පාලනය වන සරසවි රාශියක් මෙන්ම හමුදාවට වක්‍රාකාරයෙන් පරිපාලන බලතල ඇති බැහ්රිය වැනි සරසවිද කිහිපයක්ම ඇති බවයි. ඒවායින් ඩිප්ලෝමා හෝ උපාධි පාඨමාලා හරහා දුම්රිය සේවයට, මහජන ගමනාගමනයට, හෙද සහ වෙනත් රෝහල් සේවාවන් වලට, වරාය සහ ගුවන් තොටුපළ සේවාවන්වලට අදාළ හමුදා නිලධාරීන් පුහුණු කරනු ලබන අතර ඔවුන් සිවිල් ඇඳුමින් සිවිල් සේවාවන් සඳහා අනුයුක්ත කර ඇත. නමුත් ඔවුන් මේ සිවිල් රාජකාරිවල යෙදිය යුත්තේ දවසේ දෛනික හමුදා පුහුණුවෙන් පසුවය.  

අවාසනාවකට මේ සාකච්චාවෙන් මාස කිහිපයකට පසු මුෂරෙෆ් මහතා ජනාධිපතිකමින් පහවූ අතර රෝහල් ව්‍යාපෘතියට කුමක් සිදු වුණාදැයි මම නොදනිමි. 

ආගම රැකගැනීම

පරම්පරාවෙන් දායාද වූ ධන සම්පත් ඇති මණ්ඩුක නම් මානවකයෙක් පෙර කල සිටියේය. ඔහුට තම වස්තුව සොර සතුරන් කොල්ල කතැයි තද බල බියක් තිබුණි. මේ නිසා ඔහු අසල තිබූ විශාල ගසකට පහන් පූජා පවත්වමින් එම වෘක්ෂයට අධිපති රුක් දෙවියන්ගෙන් තමාට ආරක්ෂාව අයද සිටියේය. මේ මානවකයා ගැන පැහැදුණු රුක් දෙවියා දිනක් ඔහු ඉදිරියේ පෙනී සිට ඔහු අතට අලංකාර රත්තරන් කඩුවක් දුන්නේය. "ඕනෑම සොර සතුරෙක් ආ විට මේ කඩුවෙන් පහර දෙනු. එහි හුළඟ පවා වදින සතුරන් විනාශ වී යන්නේය" කියා රුක් දෙවියා නොපෙනී ගියේය.

එදා පටන් මණ්ඩුක මානවකයා දැඩි මානසික පීඩනයකට පත්විය. ඒ රත්තරන් කඩුව සොර සතුරන්ගෙන් ආරක්ෂා කරගන්නේ කෙසේද කියාය. තම නිවසේ පෙට්ටගමෙහි පතුලේ කඩුව තැන්පත් කල මණ්ඩුක ඊට උඩින් වී දමා එය සැගවීය. ඉන්පසු පෙට්ටගමට  විශාල ඉබ්බෙක් දමා වැසූ මණ්ඩුක එතැන් පටන් දවස පුරාම පෙට්ටගම වටේ කැරකෙමින්, රාත්‍රියට ඒ මත නිදා ගනිමින් කඩුව ආරක්ෂා කිරීමට පටන් ගත්තේය. කාලය නොමැති කමින් රුක් දෙවියාට කල පහන් පුජාවද නැවතුණි. ඉඳහිට වී ටික ඉවතට ගෙන කඩුව දෙස බලා සතුටුවන මණ්ඩුක වසර ගණනාවකට පසු පෙට්ටගම උඩම සිය දිවි සැරිය නිමා කළේය. 

ලංකාවේ සෑහෙන පිරිසකට ආගම යනු රත්තරන් කඩුවකි. ඔවුන්ට ආගමක් අවශ්‍යවන්නේ එය රැක ගැනීමටයි. එය රැක ගැනීම සඳහා මේ මණ්ඩුකලා මාරාවේශයෙන් මෙන් සමාජය සමග සටනට බසිති. තම චිත්ත සමාධිය, සිතේ සැනසීම, මෙන්ම තර්කගෝචර, බුද්ධිමත් මනෝභාවයන්ද පසෙක ලා සිතෙන් මවා ගත් සතුරන් සමග යුධ වදිති. සමාජයේ පහලම ස්ථරයන් අන්‍ය ආගමිකයන්ගේ දේපලවලට ගල් මුගුරුවලින් පහර දෙද්දී ඊට තරමක් ඉහළ උගත්කමක් ඇති ස්ථර සමාජ මාධ්‍ය හරහා තමාගේ තරමට කිසිසේත්ම නොගැලපෙන ඉතා සැහැසි ස්වභාවයක් ප්‍රදර්ශණය කරයි. ආගම නිසා යැපෙන්නන්ද ගින්නට අවශ්‍ය ඉන්ධන සපයමින් මේ අවස්ථාවෙන් උපරිම ලාබ ලැබීමට උත්සුක වෙයි. 

රටක සිටින මණ්ඩුකලා වැඩිවෙන තරමට දූෂිත පාලකයන්ට රාජ්‍ය පාලනය පහසුය. බල්ලෙකු දෙසට මස් කට්ටක් විසිකරන්නා සේ මෙම දේශපාලකයන් මේ ආගමික උම්මාදයෙන් පෙලෙනා දන වෙත රත්තරන් කඩු මවා පෙන්වයි. මේ තුලින් ඔවුන් සමාජයේ සැබෑ සතුරන් වන තමන්ව සඟවා මවා ගත් සතුරන් වෙතට ජනතාවගේ වෛරය සහ ක්‍රෝධය හරවා යවයි. 

මෙය දිගින් දිගටම සිදුවෙන විට ශිෂ්ඨාචාරයක් ලෙස රටක් බරපතල ආගාධයකට පතිත වෙයි. මෙය දශක ගණනාවක් අත්දැකීමෙන්ම දැන දැනත් සමාජයක් නැවත නැවතත් ස්ව-කැමැත්තෙන්ම මණ්ඩුකලා බවට පත්වෙයි නම් ඒ රට පිළිබඳව තව දුරටත් කම්පා විය යුතු නැත. 

           

පිස්සා කවුද?

මීට වසර කිහිපයකට පෙර අසල්වැසි රටකදී විදේශිකයෙකු සහාසික ලෙස මරා දමන ලදී. ඒ තම ආගමට සම්බන්ධ වගන්තියක් ඇති පෝස්ටරයක් ඉරා දැම්මා කියාය. මෙම ආගමික අන්තවාදීන් කෘර ලෙස එම විදේශිකයාව ඝාතනය කරද්දී එය වළකාලන්නට එතන සිටි තවත් ස්වදේශිකයෙක් උත්සහ ගත්තේය.  ඉතා දරුණු මානසික තත්වයක සිටි අන්තවාදීන් ඔවුන්ගේම ආගමට අයත් එම පුද්ගලයාටද පහර දුන් අතර පසුව ඔහුව උම්මත්තකයෙක් යැයි කියා අසල පිහිටි රෝහලක මානසික ප්‍රතිකාර ඒකකයට බාරදෙනු ලැබීය. එහි සිටි වෛද්‍යවරු සිදුවී ඇති අවාසනාවන්ත සිද්ධිය දැනගත් පසු එම පුද්ගලයාව ආරක්ෂා සහිතව ඔහුගේ නිවසට පිටත් කර හැරියේය.

වසර කිහිපයකට පසු මෙම පුද්ගලයා එම නඩුවේ ප්‍රධාන සාක්ෂිකරුවෙක් වූ අතර ආගමික අන්තවාදීන් ගණනාවක් මරණ දඩුවම ලදහ. අවසාන තීන්දුව ලැබෙන්න ආසන්න වන විට එම ආගමික අන්තවාදීන් ඒ අවස්ථාවේ උම්මත්තක තත්වයක සිටි බව ඔප්පු කිරීමට විත්තියේ නීතිඥයෝ උත්සහ ගත්හ. එහෙත් එය ව්‍යවර්ථ විය.

මට මේ කතාව කීමට සිත් වුයේ "උමතුබව" අර්ථ දැක්වීමේ ඇති අපහසුතාවය පෙන්වීමටය. ආගම සහ උම්මත්තකභාවය බොහෝ විට එකිනෙකට අත්වැල් බැඳගත් සංකල්ප දෙකකි. 

කෙනෙක් මැටි පිඩකින් බලිරූපයක් සාදාගෙන එයට උදේ සවස වැඳ පුදන්න වූ විට අපි ඔහු "උම්මත්තකයෙකු" ලෙස හඳුන්වමු.  මේ ක්‍රියාවට තවත් දෙතුන් දෙනෙක්, විස්සක් තිහක්, සීයක් දෙසීයක් එකතු වුවහොත් අපි ඔවුන් "භක්තිකයන්" ලෙස හඳුන්වමු. මේ ආකාරයටම යම් පුද්ගලයෙක් කොන්ක්‍රීට් කනුවකට ගල් ගසමින් තමන් යක්ෂයාට පහර දෙන බව පැවසුවහොත් අපි ඔහුට "පිස්සෙක්" යයි කියමු. නමුත් මෙය මිලියන ගණනක් දෙනා කරන විට අපි ඔවුන්ට "ආගමික බැතිමතුන්" යයි කියමු. 

මෙලෙස පිස්සා බැතිමතා වෙන අවස්ථා අපේ සමාජයේ අනන්තවත් ඇත. බැතිමතා වූ කලින් පිස්සා හැමවිටම අනෙක් අයව දකින්නේ, අපතයන්, අධමයන්, හෝ සමහර විට පිස්සන් ලෙසය. 

දැන් ගැටළුව නියම පිස්සා කවුද යන්න තීරණය කිරීමයි.

මේ පිස්සා-බැතිමතා ද්විත්වය ඉතා සූක්ෂමව තම ලාබ ප්‍රයෝජන සඳහා යොදාගන්නා පිරිසක් වෙයි. ඒ දේශපාලකයාය. මේ ගැන අපි ඊළඟ ලිපියෙන් කතා කරමු. 

 

නවකවදය පිටුදැකීමට

නවකවදය නිසා අහිමිවූ වටිනා ජීවිතය පිළිබඳව මතකය කෙමෙන් මැකී යද්දී නවකවදයට එරෙහිව නැගුණු හඬ ද වෙනදා මෙන්ම අතීතයට එක්වෙමින් පවතී. අපි ඊළඟ ජීවිතය නවකවදයට ගොදුරු වනතුරු සිටිය යුතු නැත. ඒ නිසා මම පහත දැක්වෙන සත් වැදෑරුම් ප්‍රායෝගික පියවර ඉදිරිපත්කිරීමට කැමැත්තෙමි. සමාජ මාධ්‍ය සංවාදයකින් පසු එය අදාළ අමාත්‍යංශයට යොමු කිරීමට අපි උත්සහ ගනිමු.

මේ පියවර වසර 10 ක කාලයක් සඳහා ක්‍රියාත්මක කිරීම ප්‍රමාණවත් වනු ඇත.

1. මාස තුනක් වැනි කාලයක් තුල ජේෂ්ඨ සිසුන් නොමැති පරිසරයක නවක සිසුන් සරසවි පරිශ්‍රයට හුරු කිරීම සහ ඔවුන් අතර දැඩි මිතුරු බැඳීමක් ඇති කිරීම. 

2. සියළු සිසුන් සරසවියට ඇතුළු වීමේදී නවකවදය යන "සාපරාධී වරද" නොකිරීමටත් එසේ කර අසුවුවහොත් දෙන ඕනෑම දඩුවමක් විඳීමට සුදානම් බවටත් ලිඛිත ප්‍රතිඥාවක් ලබා ගැනීම.

3. සියළු සිසුන්ට වාර්ෂිකව දින කිහිපයක මානසික සෞඛ්‍ය සායනයකට සහභාගිවීම අනිවාර්ය කිරීම. 

4. සරසවියේ සදාචාරාත්මකව පිළිගත හැකි සියළුම ස්ථානවල CCTV කැමරා සවිකිරීම.

5. සරසවි ආචාර්යවරුන් නවකවදයට කිසිසේත්ම සහයෝගය නොදෙන පරිදි මානසිකව පුනරුත්ථාපනය කිරීම.

6. Cloud එකක real-time රෙකෝඩ් වන පරිදි වූ body camera වලින් සන්නද්ධ මාෂල්වරුන් කණ්ඩායමක් පත්කිරීම.  

7. නවකවදයට වරදකරුවන් වන සිසුන් සරසවියෙන් නෙරපීමට අමතරව ඔවුන්ට සිවිල් නීතිය යටතේ දඬුවම් කිරීම සහ මානසික පුනරුත්ථාපන කඳවුරක නේවාසික ප්‍රතිකාර ගැනීම අනිවාර්යය කිරීම. 

මෙහිදී සිසුන් යන වදන මා සිසුසිසුවියන් යන දෙපාර්ශවයම සඳහා යොදාගන්න ලදී. 

ඉහත ඕනෑම පියවරක් ප්‍රායෝගිකව සිදුකල හැකි ක්‍රමවේද මට ඉදිරිපත් කල හැක. එහෙත් ඔබ වැඩි දෙනෙකුගේ අදහස් ලැබෙන්නේ නම් එය වඩාත් ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත. 

    

හොර දේශපාලන මානසිකත්වය හෙවත් The cognitive psychology of political corruption

 

රුපියල් බිලියන ගණන් වලින් රාජ්‍ය දේපල වංචා කල බවට ජනතාව අතර අදහස් මුල් බැසගත් දේශපාලකයන් සහ ඉහල රාජ්‍ය නිලධාරීන් අවසානයේ සිර දඬුවම් වලට ලක්වන්නේ මිළියන කිහිපයක වංචාවකට පැහැදිලි සාක්ෂි සහිතව ඔප්පු වීමෙනි. මෙය ලංකාවේ පමණක් නොව ලොව බොහෝ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටවල දකින්න ලැබෙන සිදුවීමකි.

මීට හේතුව මනෝවිද්‍යාත්මකව පෙන්වා දිය හැක. බොහෝ දේශපාලකයන් සහ ඉහල නිලධාරීන් පළමු සොරකම කිරීමේදී ඉතාමත්ම කල්පනාකාරී වේ. කිසිඳු සාක්ෂියක් සිදුරක් නොතබා වංචාව කිරීමට ඔවුන් උත්සුක වෙයි. මෙය බොහෝ විට සුළු හෝ මධ්‍යම පරිමාණයේ සොරකමකි. ක්‍රමයෙන් ඔවුන්ගේ සොරකම් ප්‍රමාණයෙන් ඉහල යන අතර ඔවුන් සෑම විටම ඒ සඳහා උපරිම ආරක්‍ෂිත ක්‍රමවේද උපයෝගී කරගනී. ලංකාවේ මුදලින් නම් රුපියල් බිලියන ගණනාවක සොරකමක් කර එයට අසු නොවී සිටීමේ හැකියාව ලැබුණු විට ඔවුන්ගේ මානසික ස්ථායිතාවය වෙනස් වේ. ඉන් පසු සිදු කරන රුපියල් මිලියන ගණන් වල හොරකම්වලදී ඔවුන් ආරක්‍ෂිත පියවර සඳහා අවධානය යොමු කරන්නේ ඉතා අඩුවෙනි. නමුත් ඔවුන්ට නොතේරෙන්නේ ඔවුන්ගේ පෙර සොරකම්වලට සාපේක්ෂව මේ වංචා ඉතා සුළු වුවත්, රටේ අපරාද නීති වලට අනුව ඒවා දශක කිහිපයක් සිපිරිගෙට යාමට තරම් ප්‍රමාණවත් වන වැරදි බවයි. 

මනෝ විද්‍යාවේදී මේ සංසිද්ධිය ""Success Breeds Overconfidence-Effect" සහ "Hubris Syndrome" යන තත්වයන්ගෙන් පැහැදිලි කෙරෙයි. 

              

අබුද්ධියට ආමන්ත්‍රණය කිරීම

 

තවමත් ලංකාවේ බහුතරයක් දේශපාලනිකව අවිඥානිකය. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත් දේශපාලනික සාක්‍ෂරතාවය ඉතා අඩුය. එය තුන වසරට පමණක් පාසල් ගිය කොරියේ ගල් කඩන්නාගේ සිට ඇමරිකාවේ ජිවත්වන ආචාර්ය උපාධිය සහිත විද්‍යාඥයන් දක්වා පුළුල් පරාසයක දැකිය හැක.

පසුගිය වසර දෙක තුනේදී දේශපාලනික වශයෙන් බුද්ධිමත් තරුණ පෙළක් ගොඩනැගුණද රටේ සමස්ත ජනතාව සමග සසඳන විට මේ වැඩිවීම සැලකිය යුතු තරම් විශාල නැත. 

මට දැනුම් තේරුම් ඇති කාලයේ සිට ලංකාවේ මැතිවරණයක් දිනුවේ මේ අබුද්ධිමත් ජනතාවට හොඳින්ම ආමන්ත්‍රණය කිරීමේ හැකියාව තිබූ පක්ෂයයි. 

මෑත යුගයේදී අබුද්ධියට ආමන්ත්‍රණය කිරීමේ චැම්පියන්ලා වුනේ රාජපක්ෂ කල්ලියයි. එහෙත් ඔවුන්ගේ දුෂණ, භීෂණ සහ අසමාර්ථතාවය ඔවුන්ට අබුද්ධියට ආමන්ත්‍රණය කිරීමේ හැකියාවෙන් ලැබුණු වාසිය අභිබවා ගියේය. මේ අබුද්ධියට ආමන්ත්‍රණය කිරීමේ හැකියාවේ පහලම කෙලවරේ ඉන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රමුඛ වත්මන් එජාපයයි. සජිත් සිතන්නේ ඔහු අබුද්ධිමත් ජනතාව ආමන්ත්‍රණය කරන බවයි. නමුත් ඇත්තෙන්ම ඔහු ආමන්ත්‍රණය කරන්නේ කාටදැයි ඔහුටවත් නොතේරෙන බව නම් සහතිකය.

ජවිපෙ ඇතුළු වාමවාදී කණ්ඩායම් බොහෝ කලක් මේ සම්බන්ධයෙන් බෙහෙවින් අසාර්ථක විය. ඔවුන් ආසන තුන හතරකට ජනතාව විසින් සීමා කර තිබුනේ මේ නිසාය. නමුත් NPP ධජය යටතේ ඔවුන් බොහෝ සෙයින් වෙනස් වී ඇත. මහා මැතිවරණයෙන් පසු ඔවුන් තවත් ඉදිරියට ඇවිත් ඇති බව මගේ හැඟීමයි.

අද විපක්ෂය හොඳටම වියවුල් වී කෑමොර දෙන්නේ ආණ්ඩුව පොරොන්දු පමා කරන නිසා නොවේ. ඔවුන් නියෝජනය කරන පක්ෂ මීට වඩා දහස් වාරයක් චන්ද පොරොන්දු කඩ කර ඇත. ඔවුන්ගේ ලොකුම වියරුව මෙතෙක් ඔවුන් ප්‍රාමාණික වශයෙන් අධි-නිපුණත්වයකට ප්‍රගුණ කර ඇති අබුද්ධිය ආමන්ත්‍රණය කිරීමේ කලාව NPP රජය වේගයෙන් අධ්‍යනය කර අවබෝධ කරගනිමින් සිටින බැවිනි.

අබුද්ධිමත් ජනතාව කැමති රටේ මුළු මහත් සම්පත් ප්‍රමාණයම සොරා ගෙන හෝ පාලකයා ඉතා මිල අධික ඇඳුම් අඳිමින්, අධි සුඛෝපභෝගී වාහන වලින් ගමන් කරමින්, කාමසුඛල්ලිකානුයෝගීව ජීවත්වනු දැකීමටයි. පිටකොටුවෙන් ගත් ලාබ ඇදුමක් ඇඳගෙන පරණ ඩබල් කැබ් එකකින් ගමට එන, අල්පේච්ච ජිවිතයක් ගත කරන දේශපාලකයෙක් තමා පාලනය කරනවාට ජනතාව කැමති නැත. රජවරු භාණ්ඩාගාර හිස්කරමින් මහේශාක්‍ය ජීවිත ගතකලේ මේ නිසාය. 

පළාත් සභා මැතිවරණයෙන් පසු තව බොහෝ දේ වෙනස්වනු ඇත. ලාංකිකයා වසර දහස් ගණනක් බලාපොරොත්තු වූ රට සෞභාග්‍යයට ගෙනියන දරදඬු ඒකාධිපති පාලකයා ඔවුන්ට ලැබෙනු ඇති බව පලිඟු බෝලය පෙන්වා දෙයි.

       

නිලමේලාගේ වටිනාකම

 

මීට වසර කිහිපයකට පෙර ජපානයේ පැවති ආරාධිත වටමේස සම්මන්ත්‍රණයකදී මට dinner talk එකක් සඳහා ඇරයුම් ලැබුණි. එවන විට මා මැලේසියාව නියෝජනය කලත්, ලද අවස්ථාවෙන් ලංකාවට යම් ප්‍රවර්ධනයක් ලබාදීමට සිතුන නිසා මාතෘකාව ලෙස "ලංකාවේ අසිරිය" (The Glamour of Sri Lanka) තෝරා ගතිමි. 

කතාවෙන් අනතුරුව Q&A session එකක් තිබුණි. ලංකාවට කිහිප වරක්ම සංචාරය කර, මටත් වඩා ලංකාවේ බොහෝ ස්ථාන දැක බලාගෙන තිබූ අයිරිෂ් ජාතිකයෙක් සභාවේ සිටියේය. හොඳ කථිකයෙකු වූ ඔහු මටත් පෙර,  සහභාගිවූවන් මගෙන් ඇසූ ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු දෙන්න විය. 

මේ නුවර පෙරහැර පිළිබඳව ඔහුගේ අදහසයි.

"ඒක හරිම අපූරු අත්දැකීමක්. ඉතා වර්ණවත් රෙදිපිළි අන්දවා ආලෝකමත්කල අලි ඇතුන් සිය ගණනක් ඉතා සන්සුන්ව පේලියට ඇවිදගෙන යනවා. ඔවුන් අසලින් අලින්ට අන්දා ඇති ආකාරයේම ඇඳුම් ඇන්දවූ කවටයන් (clowns) අලින් පා තබන විදිය අනුකරණය කරමින් ඇවිදින්නට උත්සහ කරනවා. එය හරිම විනෝදජනකයි".

- ඔබ කිසිවිටෙක නොසිතන ආකාරයකින් රටේ අභිවෘද්ධියට ඔබේ සහයෝගය දෙන අවස්ථා තිබිය හැක. 

JVP බොරුව සහ අපි

පක්ෂයක් ලෙස NPPය ඉතා කෙටි කාලයකදී අධි ත්‍වරණයකින් ඉදිරියට පැමිණ මැතිවරණය තුලින් විශාල ජයග්‍රහණයක් ලැබීය. දශක ගණනාවක් JVP නමින් චන්දය ඉල්ලු පක්ෂයට මා සිතනා අයුරින් 3%-5%ට වඩා කවදාවත්ම චන්ද ගත නොහැකිවිය. අදටත් එසේමය. මේ ලියන මා එදා සිට අදවන තෙක් ජවිපෙ ක්‍රියාමාර්ග මෙන්ම ප්‍රතිපත්ති වලටද දැඩි අකමැත්තක්, විරෝධයක් දක්වන්නෙකි. එහෙත් මම පසුගිය මැතිවරණ දෙකේ දීම NPPයට මට හැකි අයුරින් සහයෝගය දුන්නෙමි. අදටත් මම NPP ප්‍රමුඛ රජයට මගේ දර්ශනය අනුව ධනාත්මක ගමනක් යාමට අවශ්‍ය උපරිම සහයෝගය දෙමි. 

මා සිතනා ආකාරයට NPPයට සහයෝගය දුන් 90% සිටින්නේ මා සිටින තැනය. ඔවුන් කොමියුනිස්ට්-සමාජවාදී පාලන ක්‍රමයක් කෙරේ විශ්වාසය හෝ කැමැත්ත ඇති පිරිසක් නොවේ. ඔවුන් සිටි තැනින් ඉවත්ව NPPය වටා රොක් වීමට ප්‍රධාන වූ කාරණය අසූචි කන්දක් සේ අහස උසට නැගුනු දුෂණය, භිෂණය, වංචාව, නාස්තිය වැනි රට බංකොලොත්බාවයට ඇදගෙන ගිය අවාසනාවන්ත පරාමිතීන්ය. මෙතෙක් සිටි පාලකයන් කතා කල විවෘත ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති, නව ලිබරල් ක්‍රමවේදය, වඩා නම්‍යශීලි විදේශ ප්‍රතිපත්ති ආදියට මේ බොහෝ දෙනෙකුගේ අකමැත්තක් ඇතැයි මම නොසිතමි. නමුත් එදා පාලකයා මේ බොහෝ කැරට් අල ජනතාවට පෙන්නුවත්, ඔවුන් ගමන් කලේ ඊට වෙනස් කැලෑ පාරවල්වලය. ඔබට COPE කමිටුවේ episode කිහිපයක් නැරඹීමෙන් හෝ පසුගිය මාස දෙක තුනේදී දෙනු ලැබූ සමහර නඩු තීන්දුවල සමාලෝචන කියවීමෙන් මේ ගැන හොඳ චිත්‍රයක් මවා ගත හැක. 

NPPයට සහයෝගය දීමේදී අප බොහෝ දෙනෙකුට විශාල කුකුසක් නොතිබුණා නොවේ. ඒ ජයග්‍රහණයෙන් පසු NPPයේ නිදහස් මතධාරීන් යටපත් කරගෙන ජවිපෙ දැඩි මතධාරීන් ඉදිරියට එයිද යන සැකයයි. අපි මෙහිදී ඉහල risk එකක් ගත්තෙමු. ජනාධිපතිවරණයට සති කිහිපයකට පෙර ලියනු ලැබූ ලිපියක, සමහර විට ඉදිරියේදී අපට අනුරට එරෙහිව හරිනි වෙනුවෙන් සටන් කිරීමට සිදුවනු ඇතැයි මා ලිව්වේ මේ නිසාය. 

දැන් විපක්ෂය මරළතෝනි දෙන්නේ, අදෝනා කියමින් වැලපෙන්නේ ජවිපෙ කලින් කී දේට වඩා වෙනස් දේවල් කරන බව කියමිනි. නමුත් ඔවුන්ට නොතේරෙන්නේ NPPයට චන්දය දුන් 90% ගේ අවශ්‍යද එයම බවයි. මෝඩිගේ ලංකා ගමනාගමනය, ඇමරිකාව සමග මෙන්ම චීනය සමගද ඇතිකරගන්නා නම්‍යශීලී ආර්ථික හා දේශපාලනික සම්මුති, දැඩි ලෙස පාඩු ලබන රජයේ ආයතන විනිවිදපෙනෙන ආකාරයෙන් පෞද්ගලිකරණය කිරීම, අනවශ්‍ය ආකාරයෙන් රජයේ සේවයට පිරිස් බඳවා නොගැනීම, ආදී කරුණුවලදී මේ NPPයට සහයෝගය දුන් බහුතරයට අවශ්‍ය වන්නේ JVPය කලින් කී දේ කිරීම නොව ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධ දෙසට රජයක් ලෙස ගමන් කිරීමයි. 

විපක්ෂය දැන් කියන JVP බොරුව ගැන කම්පා වන්නේ කොටස් දෙකකි. ඒ හැමදාම JVPයට චන්දය දුන් hardcore 3% සහ කරකියා ගත හැකි දෙයක් නොමැතිව ඉබාගාතේ යන 30%ක් පමණ වන hardcore විපක්ෂයයි. මෙයින් JVP 3% කෙසේවත් මේ තිබෙන විපක්ෂය හා එක්වන්නේ නැත. කොටස් 30ට පමණ කැඩුණු විපක්ෂයේ 30% තව කාලයක් එලෙසම සිටිනු ඇත. කවදත් වාසි පැත්තට හැරෙන 10% පමණ වූ ජනවාර්ගික පදනම මත ගොඩනැගුණු සුළු පක්ෂ ගන්නා තීරණය මට සිතා ගත නොහැක.