Friday 25 December 2020

මිතුදමක සොඳුරු බව


ජිවිතයේ සමහර අවධියන්හි අපිට ඉතා කිට්ටු මිතුරු මිතුරියන් ලැබේ.  ඔවුන් ළඟම ඥාතීන්ටත් වඩා අපට සමීප වන අවස්ථා බොහෝ ඇත. මේ මිතුරුකම් වෙනස් ලිංගික පාර්ශවවල වන විට ඒවා මිතුරු ඇසුරක් ලෙස දිගු කල් පවත්වා ගැනීමට බොහෝ දෙනා අසමත්වෙති. එක්කෝ ඔවුහු පෙම්වතුන් වෙති. නැත්නම් ඉතා අප්‍රසන්න සතුරන් බවට පත්වෙති. බොහෝ විට සිදුවන්නේ දෙවෙනි කාරණයයි. මෙය සෑම සමාජ පද්ධතියකම දැකිය හැකි වුවත් එය ලංකාව සහ ඉන්දියාව සඳහා වඩාත් අදාළ වන බව මගේ අත්දැකීමයි.

මේ ගැන ගැඹුරු මනෝ විද්‍යාත්මක අධ්‍යයනයක් කල යුතු බව සැබෑය. එහෙත් සරල විග්‍රහයක් කරනවා නම්  මා දකින විදියට මේ කාරණයට හේතුව දකුණු ආසියාතික සමාජයේ බහුතරයකට අවේනික වූ සුවිශේෂි මනෝභාවයකි. එනම් අනෙකාගේ සිතීම්-හැඟීම් නිදහස (freedom of thinking & feeling) අවබෝධ කරගැනීමට සහ අනෙකාගේ ගත-භාෂාව (body language) තේරුම් ගැනීමට ඇති නොහැකියාවයි. 

ජිවිතයේ සමහර අවස්ථාවල අපිට මිතුරු මිතුරියන්ගේ අවශ්‍යතාවය ඉතා තදින් දැනේ. මේ මිතුරා හෝ මිතුරිය සමහර විට ඔබේ සහකරු හෝ සහකාරියද විය හැක. නමුත් එසේ නොවන අවස්ථා වැඩිය. අපට ගැහැණු පිරිමි බේදයකින් තොරව අනෙකාගේ උර මත හිස හොවා හඬා වැටෙන්න සිතෙන අවස්ථා ඇත. සිත තුල තෙරපෙන සිතුවිලි හැගීම් නිදහසේ මුදා හරින්න සිතෙන අවස්ථා ඇත. අතින් අත අල්ලා ගෙන ඇවිද යාමට සිතෙන අවස්ථා ඇත. තනිවම තම මිතුරා හෝ මිතුරිය සමග බොහෝ වෙලා කතා කරන්නට දේවල් තිබෙනු ඇත. නමුත් මෙය සම්මත (හෝ අසම්මත) ප්‍රේමයෙන් හෝ රාගයෙන් වෙනස් වන සීමාව වටහා ගැනීමට දකුණු ආසියාතිකයා බොහෝ විට අසමත් වෙයි. මේ අතින් බහුතරයක් බටහිර යුරෝපීයයන් සහ ලතින් ඇමරිකානුවන් ඉතා ඉහල මානසික තලයක පසුවෙයි. ඔවුන් අතර ඉතා සමීප ළබැඳියාවන් දශක ගණනක් පුරා පවතිනු මා දැක ඇත. 

අප සැමටම සිතුවිලි සහ හැඟීම් පිළිබඳව අයිතියක් ඇත. අපේ හැඟීම් සංසිද්ධි මත පවත්වා ගැනීමට අප සැමටම හැකියාව තිබිය යුතුය. එනම් කාන්තාවක් තමන් මානසිකව කඩා වැටුණු විටෙක තම මිතුරාගේ උරහිස මත හඬා වැටුනාය කියා ඇය සැමවිටම තමා සෙවනේ සිටිය යුතු නැති බව මිතුරා තේරුම් ගත යුතුය.  ඇයගේ පෞද්ගලික මනෝභාවයට ඔබ ගරු කල යුතුය. 

මිතුදමක අගය වැටහෙන්නේ ඉතා සමීප මිතුදම් තිබෙන අයටය. ඔබත් ඒ ගැන සිතන්න. මිතුදමක අලංකාරය යහපත් සිතින් විඳගන්න. 


Wednesday 23 December 2020

විඥානය


පෙරදිග බොහෝ ආගමික සහ ශාස්ත්‍රීය දර්ශන ගොඩනැගෙන්නේ "මම" නමින් භුතාර්ථයක් පැවතීම (හෝ නොපැවතීම) මුල් කරගෙන බව පසුගිය මාස කිහිපයේදී ඇසුරු කරන ලද පොතපත සහ ශ්‍රව්‍ය දෘශ්‍ය මාධ්‍ය තුලින් මට තේරුම් ගියේය (තවමත් අවබෝධයක් නැත). මේ "මම" නම් භුතාර්ථයේ පැවැත්ම පිළිබඳව අපට ඇතිවන සංවේදනය නාමකරණය කිරීමේදී ඉංග්‍රීසි බසින් "Consciousness" යන වදන යොදාගන්නා බව පෙනේ. බටහිර දාර්ශනිකයන් බොහෝ දෙනෙක් අතර මෙම Consciousness වදන අර්ථ දැක්වීමේදී සහ යොදා ගැනීමේදී යම් සමානතාවයක් ඇත. 

නමුත් ඉංග්‍රීසි බසින් පෙරදිග දර්ශන පිළිබඳව හැදෑරීමේදී මෙම Consciousness යන වදන විස්තර කරන ආකාරයේ විශාල පරාසයක් දැකිය හැකිය.  එය ආගමික දර්ශනය මත මෙන්ම එකම ආගමේ නිකාය අනුවද, පුද්ගලයා අනුවද වෙනස්වේ. 

සිංහල අකුරුවලින් මෙම වදන ලිවිමේදී පවා ප්‍රබේද කිහිපයකි; විඤඤානය, විඥ්ඥානය, විඥානය. පහසුව තකා අපි මේ වදන විඥානය ලෙස භාවිත කරමු.

ඔබ "විඥානය" යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද? අර්ථ දැක්වීමකට වඩා මට අවශ්‍යවන්නේ එය ඔබ අවබෝධකරගෙන ඇති ආකාරය පිළිබඳව තේරුම් ගැනීමටයි. මෙය මා ලියමින් පවතින පොතකට ඇතුලත් කිරීම සඳහාය. මෙහිදී මම ඔබගේ අදහස් ඔබගේ නමින්ම එම පොතේ පළ කරමි. 


                    


Sunday 13 December 2020

වෙදකමට පෙම් බැඳී අය වෙනුවෙන්

 


මගේ සීයා (මවගේ පියා) පොලිසියේ සාමාන්‍ය නිලධාරියෙක් ලෙස වසර 35 කට වඩා සේවය කර විශ්‍රාම ගියේය. නමුත් දෙහිවල සහ පිළියන්දල යන ඔහු ජිවිතයේ සැන්දෑ සමය ගතකල ප්‍රදේශවල බොහෝ දෙනෙක් ඔහු හඳුනාගෙන සිටියේ පියසිංහ වෙද මහතා ලෙසයි. ඒ ඔහු වැඩිහිටි ජීවිතය පුරාවටම තම පරම්පරාවෙන් රැගෙන ආ එමෙන්ම ඔහු විසින් නොයෙකුත් පොත්පත් කියවා සොයාගත් වෙදකම් ප්‍රදේශයේ අවශ්‍ය ඕනෑම අයෙකුට නොමිලේ ලබා දීම නිසාය. මගේ ජිවිතයේ කුඩා කල බොහෝ සති අන්ත ගෙවුනේ ඔහුගේ කටයුතු වලට බෙහෙත් සෙවීම, බෙහෙත් කෙටිම ආදිය වෙනුවෙනි. 

සීයාගේ බෙහෙත් කිසිම බටහිර විද්‍යාත්මක ක්‍රමයකට තහවුරු කර නැති බව නම් මම දනිමි. එහෙත් ඔහුව සොයාගෙන පැමිණි රෝගීන් ඔහුගේ වෙදකම පිළිබඳව දැඩි විශ්වාසයකින් යුක්ත විය. ඊට හේතුව කුමක්ද? 

පියසිංහ වෙද මහතා (සමහරු ඔහුව හැඳින්වුයේ පියසිංහ රාළහාමි කියාය) උපදින්නේ කඩිගමුව ප්‍රදේශයේය. ඒ 1898 දීය. නමුත් ඔහු තම ගම ලෙස සැලකුවේ රඹුක්කන ප්‍රදේශයයි. තවමත් එහි අපගේ නෑදෑයෝ සිටිති. ඔහු පොලිසියට බැඳුනු පසු ලංකාවේ ප්‍රදේශ ගණනාවක සේවය කර ඇත. ඒ සෑම ප්‍රදේශයකදීම ඔහු තමන් දන්නා පාරම්පාරිකව ලබාගත් සහ පසුව ඊට එකතු කරගත් දැනුම ආශ්‍රයෙන් ප්‍රදේශයේ ජනතාවට සේවය සලසා ඇත. මේ නිසා පියසිංහ රාළහාමි මීගහතැන්න පොලිසියෙන් පිළියන්දල පොලිසියට මාරු වූ විට (උදාහරණයක් ලෙස) මීගහතැන්නේ මිනිසුන් ඔහුව සොයාගෙන පිළියන්දලට පැමිණි බව මගේ මව පවසයි. මේ ආකාරයට පිළියන්දල ජනතාවද ඔහුව වෙදෙක් ලෙස හඳුනාගෙන ඇත. 

මේ කතාව මා කියන්න සිතුවේ මේ වන විට ලංකාවේ ඇතිවෙමින් පවතින ඉතා භයානක මනෝ භාවයක් සහ ඊට අනුපාන සපයන මහාචාර්ය නලින් ද සිල්වා මැතිතුමාගේ මා කවදත් ප්‍රශ්ණ කරන දැක්මක්  හේතුවෙනි.

දේශීය වෙදකම ලංකාවට පමණක් නොව ලොව සෑම රටකටම පාහේ ආවේණික වූ කලාවකි. එය චීනය, ඉන්දියාව, මැදපෙරදිග ආදී ප්‍රදේශවල වසර 5000 කටත් එහා ගිය අදටත් ප්‍රයෝගිකව භාවිතා වන වෛද්‍ය විද්‍යාවකි. ඒ පිළබඳව මම පසුගිය ලිපියේ කරුණු ගෙනහැර දැක්වුයෙමි. මේ සෑම වෙදකමක්, ඖෂධයක්ම සියවස් හෝ සමහර විට සහශ්‍ර ගණනාවක් ජනතා පරීක්ෂණයට ලක්ව ප්‍රත්‍යක්ෂ වූ කාරණාය. අද අප දන්නා මෙම දේශීය ඖෂධ මෙන්ම ජනතා පර්යේෂණයේදී අසමත්ව භාවිතයෙන් ඉවත් වූ වෙදකම් සහ ඖෂධද ගණනාවක් පවතින්නට ඇත. 

අපේ සීයාගේ වෙදකම මුලින්ම පටන්ගනිද්දී සේවාලාභීන්ගේ විශ්වාසය දිනාගැනීම සඳහා අනිවාර්යයෙන්ම පාරම්පාරිකව එම වෙදකම ලබා තිබූ  ප්‍රත්‍යක්ෂ වීම උපයෝගී කරගන්නට ඇත (ඔහු නොදැනීම). ඉන්පසු දශක ගණනාවක් ඔහුගේ වෙදකම් ජනතාව විසින් ප්‍රත්‍යක්ෂ කරගැනීම නිසා ඔහු ජනතා පරීක්ෂණයෙන් සමත්වන්න ඇත. ජිවිතයේ අවසන් කාලයේ ඔහු වෙතට විශාල පිරිසක් වේදකම් කරගැනීම සඳහා පැමිණීමට මෙය හේතු වන්න ඇත. 

මා කලින් ලිපියේ සඳහන් කල පරිදි මේ දේශීය හෝ ආයුර්වේද වෙදකම් සහ ඖෂධ වැඩි දියුණු වන්නේ ඉතා දීර්ඝ කාලයක් තුළදීය. එය ජනතා පරීක්ෂණය සඳහා භාජනයවී සමත් වීමටද ඒ සා විශාල කාල පරාසයක් අවශ්‍ය වේ. මානව ඉතිහාසය පුරාවටම පවතින විද්‍යාත්මක ක්‍රමවේදය මෙයයි. අවශ්‍ය නම් ඔබට එය දේශීය විද්‍යාත්මක ක්‍රමය ලෙස අර්ථ දක්වා ගත හැකිය.

මේ සහශ්‍ර-සියවස් කාල පරාස තුල විකාශනය වූ විද්‍යාව දශක-වසර වලට පරිවර්ථනය වන්නේ නවීන විද්‍යාව තුලයි.  එය මීට සියවස් දෙක තුනකට පෙර සිදුවිය. අදටත් එම ක්‍රමවේදය තුල වුවද පර්යේෂණය, නිගමනය සහ ප්‍රත්‍යක්ෂය වසරකට වඩා අඩුකරගැනීම ඉතා අසීරු ඉලක්කයක් වී ඇත. මේ වන විට ලෝකයේ සොයාගෙන ඇති කෝවිඩ් එන්නත් සඳහා මෙම ක්‍රියාවලියට දැනටමත් වසරකට ආසන්න කාලයක් ගතවී ඇත. මෙහිදීද ගෝලීය ව්‍යසන තත්වය සලකා එම එන්නත ජනතාවට ලබා දීමට තීරණය කර ඇත්තේ නොමේරූ (premature) ක්‍රමවේදයක් තුල බව බොහෝ වෛද්‍යවරුන් පිළිගනී. හරිනම් එය තවත් වසරක්වත් සායනික පර්යේෂණ සඳහා භාජනය කලයුතු බව බොහෝ විද්‍යාර්ථයන්ගේ අදහසයි. 

අපේ රටේ දැන් මතයක් ගොඩනැගෙමින් පවතින්නේ නවතම රෝගයක් ලෙස වසරකට පමණ පෙර මතුවූ කොවිඩ් රෝගයට ක්ෂණිකව පහළවන ඖෂධ ක්ෂණිකවම ලබා දියයුතු බවයි. මේ සඳහා නවීන විද්‍යාත්මක ක්‍රමවේදය අනුව පරීක්ෂණ පැවැත්වීමද, පෞරාණික විද්‍යාත්මක ක්‍රමවේදය වූ දීර්ඝ කාලයක් (සියවස් ගණනාවක්) ජනතා පරීක්ෂණයට ලක් කිරීමද ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප කරයි.  මෙම ඖෂධයට මේ ක්‍රමවේද කිසිවක් අදාළ නොවන බව ඔවුන්ගේ අදහසයි. 

මේ අනුව කිසිවෙකු උදෑසන නැගිට පෙරදා රාත්‍රියේ තමා අහවල් දෙවියාගෙන් අහවල් බෙහෙත අසාගත්තා යයි කී විට අප පිළිගත යුතුය. ධම්මික මහතා කාලි මෑණියන්ගෙන් ලබා ගත්තාය කියන බෙහෙත අපි පිලිගන්නවා නම් දැන් තවත් මහතෙක් රාවණාගේ පුස්කොල පොතකින් ලබා ගත්තාය කියන බෙහෙත්ද පිළිගත යුතුය. නුදුරේදී නොයෙකුත් දෙවිවරුන්, දෙවඟනන්,  භූතයන්. ප්‍රේතයන්, ලබා දුන් බව හෝ තම අධ්‍යාත්මික බලයෙන් ලබා ගත් බව පවසමින් දිනපතා බෙහෙත් එලි දකිනු ඇත. ධම්මික මහතාගේ පැණිය ඔබ පිළිගන්නේ නම් ඒ කියන අනෙක් බෙහෙත් ඔබ නොපිලිගැනිමට හේතුවක් ඇත්දැයි මම විමසා සිටිමි.

මේ ඔබ සියළු දෙනා දායක වන්නේ දේශීය වෙදකම ගොඩගැනීමට නොව නොයෙකුත් වංචනික තෙල් බෙහෙත් වෙළෙන්දන්ට, හොර මගඩිකාර තක්කඩින්ට අනුග්‍රහය දැක්වීමටයි. මෙය බොහෝ කලක පටන් ලංකාවේ යම් ප්‍රමාණයකට සිදුවුවත් අද තරම් රාජ්‍ය සහ වියත් අනුග්‍රහය සහිතව එය කිසිදාක ඔලුව ඉස්සුවේ නැත. මෙය ඔබ සිතනවාට වඩා බරපතල තත්වයකි. මෙයින් සිදුවන්නේ දේශීය වෙදකම වලපල්ලට යාම අධි වේගී කිරීමයි.

මේ අප හසුවන්නේ දේශපාලන උගුලකට බව බොහෝ දෙනෙකුට නොතේරීම ජාතියේම අවාසනාවකි. 



Friday 11 December 2020

රජය සාර්ථකය


මා සංචාරය කර ඇති සියළු දේශයන්හිදී වටහා ගත් කාරණයක් නම් ඒ සෑම රටකටම ආවේනික වූ ඖෂධ වර්ග රාශියක් ඇති බවයි. එය ස්වීඩනයේ ස්ටොක්හෝම් අගනගරයේ ජිවත්වන මහල් නිවැසියෙකුගේ සිට නැමීබියාවේ සිටින නොදියුණුම සමාජයක් ලෙස බටහිර ලෝකය ලේබල් කරන හිම්බා ගෝත්‍රිකයෙක් දක්වා අදාළ වේ. මේ අනුව දේශීය වෙදකම යනු ලංකාවට පමණක් ආවේනිකවූ විෂයයක් නොවේ. නවීන විද්‍යාව යම් යම් විසඳුම් ලබා දෙන තෙක් මේ සමාජ පද්ධති දීර්ඝ කාලයක් පවතින්නේ මේ දේශීය වෙදකමට පිංසිදු වෙන්නය. අදටත් හිම්බා වැනි ගෝත්‍ර නිරෝගී ජීවිත ගතකරන්නේ 100%ම දේශීය ඖෂධයන්ගේ පිහිටෙනි. ඔවුන් බටහිර වෙදකම සම්පුර්ණයෙන්ම ප්‍රතික්ෂේප කරයි. 

ආයුර්වේදයේ ඇතුළු ලොව පුරා පවතින මේ දේශීය වෙදකම ගොඩනැගී ඇත්තේ තැත්-වරද (trial & error) ක්‍රමවේදය සහ සතුන්ගේ හැසිරීම අධ්‍යනය කිරීමෙන් බව පෙනෙයි. මෙය සහශ්‍ර ගණනාවක සිට සියවස් ගණනාවක් දක්වා වූ කාල පරාසයක වර්ධනය වී ඇත. ලෙඩ රෝග සඳහා පරිසරයෙන් විසඳුම් සොයා ගැනීමට මිනිසාට වඩා ඉතා ඉහල හැකියාවක් බොහෝ සත්වයන්ට ඇත. මෙය ඔවුන්ගේ ජානගත හැකියාවකි. මේ සියල්ල ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වූ විද්‍යාත්මක දැනුමයි. එහි කිසිඳු අද්භූත ස්වරුපයක් නැත. 

ඉතිහාසයේ වරින් වර බිහි වූ බුද්ධිමත් පුද්ගලයන් මේ සහශ්‍ර ගණනක් තුල එකතු වූ දැනුම ග්‍රන්ථාරූඩ කර ඇත. මේ දැනුම සාර්ථකව ජනගත කිරීම සඳහා  ඔවුන් සමහර විට දේව සංකල්ප යොදා ගන්නට ඇතැයි නිගමනය කල හැක. මෙම විද්‍යාර්තිකයන්ගේ සේවය උදෙසා පසු කලෙක ඔවුන්ව දේවත්වයෙන් ඔසවා තැබීමටද සමහර ජන කොටස් උත්සහ ගෙන ඇති බව පෙනෙයි. 

මා කලින් කිහිප වතාවක් විස්තර කල පරිදි නවීන විද්‍යාව මේ වසර ලක්ෂ ගණනක විද්‍යාවෙන් වෙනස් වන්නේ මීට සියවස් කිහිපයකට පෙර ගොඩනැගුණු පිළිගත් පර්යේෂණ ක්‍රමවේදය නිසාය. මේ නිසා වසර දහස් ගණනක අත්දැකීම් අවශ්‍ය වූ නව නිපයුමක්  (භාණ්ඩයක්, සේවයක් හෝ දැනුමක්) වසර හෝ දශක කිහිපයකදී සාක්ෂාත් කරගත හැකි විය. අනාදිමත් කාලයක සිට පැවතෙන විද්‍යාව (මානවයා ඇතුළු මුළු සත්ව ලෝකයටම පොදු වූ) නවීන විද්‍යාවෙන් වෙනස් වන්නේ මේ මූලික සාධකයෙනි. 

ලංකාවද ඇතුළු බොහෝ රටවල වරින් වර පැමිණි වසංගත තත්ත්ව නිසා මිනිසුන් දහස් ගණනක් කෙටි කලකදී මිය ගොස් ඇත. ලංකාවේ ආසන්නතම සිද්ධිය 1930 ගණන් වලදී මතු වූ මැලේරියාවයි. මෙලෙස අළුතින් පැමිණෙන රෝගයකට මේ කිසිඳු දේශීය වෙදකමක විසඳුම් නොතිබූ බව ඉතිහාසය පෙන්නුම් කරයි. මේ නිසා දශක ගණනාවක් පුරා මිනිසුන් සහ සතුන් ලක්ෂ ගණනක් බිලිගනිමින් පැවතුන වසංගත ස්වභාවධර්මයා විසින්ම තුරන් කරන තුරු මිනිසාට කළහැකි දෙයක් නොතිබුණි. නමුත් සියවස් ගණනාවකට හෝ සහශ්‍ර කිහිපයකට පසු නැවතත් එම රෝගය හිස ඔසවන විට ඊට පිළියම් සමාජය විසින් උත්පාදනය කරගෙන තිබුණි. චීන, ඉන්දීය, මිසර, පර්සියානු, ග්‍රීක සහ රෝම ඉතිහාසය හදාරන අයෙකුට මෙම කාරණා අපූරුවට පැහැදිලි වෙයි. 

කෝවිඩ් සඳහා දේශීය විසඳුමක් ලෙස ඉදිරිපත් කර තිබූ ඖෂධය මම මැජික් පැණියක් ලෙස හැඳින්වුයෙමි. ඊට හේතුව එහි මූලය අභිරහසක් වූ බැවිනි. ඔබ දේශීය හෝ ආයුර්වේද වෛද්‍යවරයෙකුගෙන් යම් ඖෂධයක් පිළිබඳව විමසු විට ඔහු එහි මූලය (අඩංගු ද්‍රව්‍ය, ඒ ද්‍රව්‍යයන් යොදා ගැනීමට හේතුව, ඒවා සැකසීමේ ක්‍රමවේදයේදී සිදුවන වෙනස් කම් ආදී) පිළිබඳව ඉතා පැහැදිලි විවරණයක් කරනු ඇත. එහෙත් යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර, දේව බලයෙන් ලැබෙන උපදෙස් ආදිය සඳහා මෙවැනි මූලයක් නැත. එය අද්භූත හෝ මැජික් (එදිනෙදා වදනින් ) ලෙසින් හඳුන්වා දිය හැක්කේ මේ නිසාය.

ලංකාවේ ආණ්ඩුව කෝවිඩ් මර්දනය සඳහා එහි ප්‍රාථමික අවධියේදී ඉතා සාධනීය පියවර රාශියක් ගනු ලැබිය. වෙනත් බොහෝ රටවලට වඩා කෝවිඩ් මර්දනය අතින් ලංකාව ඉදිරියෙන් සිටියේ මේ නිසාය. එහෙත් පසුව මේ තත්වය වෙනස් විය. මැතිවරණය මෙන්ම වෙනත් දේශපාලන වාසි තකා පසු කලකදී නායකාදීන් වගකීම් විරහිතව හැසිරීමට හා තීරණ ගැනීමට පෙළඹුණු බව සමාජය පැහැදිලිවම දුටුවේය (බහුතරයක් නොදැක්කා සේ සිටියේය). මෙහි ප්‍රතිඵලය වුයේ ඉතා වේගයෙන් කෝවිඩ් රෝගීන් ගණන වැඩිවීමයි. මෙම තත්වය රජයේ පාලනය වෙතින් ගිලිහී යන බව දැන් අපි නිරීක්ෂණය කරමු. දැන් සෑම දිනකම රෝගීන් 500-1000 ත් අතර ප්‍රමාණයක් හඳුනා ගනියි. ඒ සීමිත රෝගී පරීක්ෂාවක් මගිනි. සැබෑ සංඛ්‍යා මීට වඩා අතිශයින් විශාල විය හැක.

මා දකින්නේ, මේ තත්වය තුල රජයට මහජන අප්‍රසාදය වෙනතකට යොමු කිරීම සඳහා කඩිනම් පියවරක් ගැනීමට අවශ්‍ය වූ බවයි.  මේ රජය තරම් සාර්ථකව ලංකාවේ ජන විඥානය තේරුම් ගත් පිරිසක් ලංකාවේ සිටියාදැයි මම නොදනිමි. මහන්සිවී හෝ නුවණ මෙහෙයවා වැඩ කිරීමට වඩා ලංකාවේ බහුතරයක් ජනතාව දියසේන කුමරු ඉපිද, රාවණා නැගිට, නාථ පහළවී තම ගැටළු විසඳා දෙන තෙක් ගල් කණු අතර බුලත් විට හප කරමින් කයිවාරු ගැසීමට උපන් ජාතියක් බව මේ දේශපාලුවා මැනවින් අවබෝධ කරගෙන ඇත. මේ අනුව ඔවුන් සුදර්ශනී පානය, මුට්ටි ගඟේ දැමීම, මැජික් පැණිය ආදී අද්භූත බලවේග එකිනෙක ගෙන එමින් පවතී. මේ ක්‍රමය තව මාස තුනක් ඇදගෙන ගියහොත් තමන් ගොඩ බව ඔවුන් වටහා ගෙන ඇත. මන්ද, එවන විට වෙනත් රටවල පර්යේෂකයන් ඉමහත් වෙහෙසකින් වැඩි දියුණු කල විසඳුම් ලංකාවටද ගොඩ බසින නිසාය.

මේ අතින් මා දකින්නේ රජය අතිශයින්ම සාර්ථක වූ බවයි. දැන් මිනිසුන්ට සුදර්ශනී පානය හෝ මුට්ටි දැමීම මතක නැත. ඔවුහු පසුගිය සතියක දෙකක පටන් මැජික් පැණියේ එල්ලී සිටිති. දැන් ක්‍රමයෙන් ඒ පිළිබඳව මතකය හීන වෙමින් පවතී. තව ටික දවසකින් තවත් විප්‍රකාරයක් මතුවනු ඇත. උගත් නුගත් සියළු දෙනා ඒ පසුපස හඹා යනු ඇත.

මේ සියළු නර නාටක අවසන් වී ජනතාව සිහිබුද්ධියෙන් සිතන දවසක් එළඹුනොත් අපි දේශීය වෙදකම දියුණු කල හැකි ක්‍රමවේද පිළිබඳව කතා කරමු. 


                



Sunday 6 December 2020

ගිනි කඳු සෙවනේ තැනු මාළිගා


"චන්දිම, ඔබ සිතන විදියට ප්‍රභාකරන්ට වැරදුණේ කොතනද?" 

අප මැලේසියාවේ ගත කල කාලයේදී අපගේ හිතවතියකගේ නිවසේදී ඇතිවූ කොටි සටන පිළිබඳව සංවාදයක් මගේ මතකයට නැගේ. කලින් යුධ හමුදාවේ උසස් නිලයක් හෙබවූ, මැලේසියාවේ ශ්‍රී ලංකා තානාපති කාර්යාලයේ ඉහලම තලයේ නිලධාරියෙක් (දැන් අප අතර නැති) එදා මගෙන් ඒ පැනය ඇසීය. 

"මම ප්‍රභාකරන් වුනා නම් වසර 2000 වන විට මම යුද්ධයට කරන වියදම හැකිතාක් අඩුකර ඒ සියලුම මුදල් ලංකාවේ ඉඩම් මිලදී ගැනීමට යොදවනවා" මම ඔහුට පැවසුවෙමි.

90 දශකයේ අග භාගය වනවිට LTTE සංවිධානයට ලොව පුරා විසිරුණු ඉතා ප්‍රභල සාමාජික ජාලයක් සහ මුදල් උපදවන යාන්ත්‍රණයක් පැවතුනි. ඔවුන්ට ජාත්‍යන්තරවද යම් පිළිගැනීමක් විය. එසේම ඔවුන් ලංකාවේ සැහෙන ප්‍රදේශයක් තම අණසකට නතු කරගෙන තිබුණි. මෙතැන් සිට ඔහු කල යුතුව තිබුණේ තම දේශීය සහ ද්විත්ව පුරවැසිභාවය හිමි දමිළ ප්‍රජාව ඔස්සේ ලංකාවේ ඉඩම් මිලයට ගැනීමයි. LTTE සංවිධානයට එවකට තිබූ වත්කම් අනුව ටික කලකින් ලංකාවේ මර්මස්ථාන රාශියක් නිත්‍යානුකුලව අත්පත් කරගැනීමට හැකියාව තිබුණි. මේ අනුව 2009 වන විට ශ්‍රී ලංකා රජය තම අණසකට යට කරගැනීමට පවා ඔවුනට අවස්ථාවක් උදාකර ගත හැකිව තිබූ බව මට සිතෙයි. 

නමුත් ඔවුන්ගේ අවාසනාවට ප්‍රභාකරන්ගේ යුදගාය මීට එරෙහි විය. ඔහුට බලපෑමක් කල හැකි එවකට සිටි එකම පුද්ගලයා වන ඇන්ටන් බාලසිංහම් මේ පිළිබඳව වටහා ගන්නට ඇතැයි මට සිතේ. සමහර විට ඔහුගේ බලපෑම අනුව 2000 මුල් දශකයේ මුල් භාගයේදී කොටහේන, වැල්ලවත්ත ආදී කවදත් ද්‍රවිඩ ජනතාව වැඩි වශයෙන් සිටි ප්‍රදේශවල ඉඩම් විදේශ ගත වූ ශ්‍රී ලාංකික දමිළ ප්‍රජාව විසින් කඩිනමින් මිලදී ගන්න විය. ඉන් පසු කෙටි කලකදී එහි අර්ධ සුඛෝපභෝගී මහල් නිවාස සංකීර්ණ වේගයෙන් ගොඩනැගෙන්න විය. එහෙත් එල්ටීටීයේ අවාසනාවකට මෙන් ටික කලකින් අධික ලෙස රෝගාතුර වූ ඇන්ටන් බාලසිංහම්ගේ ග්‍රහණයෙන් ප්‍රභාකරන් ගිලිහී ගියේය. මේ නිසා නැවතත් ඔහුගේ යුදවාදී ක්‍රියාන්විතය ඉස්මතු විය. එහි ප්‍රතිඵලය අද අපි මැනවින් දනිමු. 

මට මේ පරණ කතාව මතකයට ආවේ ඊයේ දුරස්ථ සන්නිවේදන ක්‍රමවේදය මගින් මා හා කතාවට වැටුණු එවකට ගුවන් හමුදාවේ සේවය කල හිතවතකුගේ පැනයක් හේතුවෙනි.

"චන්දිම නැවතත් ත්‍රස්තවාදය හිස එසවුවහොත් එහි ස්වභාවය කුමක් වේද?"

විද්‍යුත් චුම්භක ත්‍රස්තවාදය පිළිබඳව මා මේ දිනවල ලියන පර්යේෂණ පත්‍රිකාවක් වෙනුවෙන් මම මෙම පැනයට පිළිතුරු විය හැකි බොහෝ කාරණා පිළිබඳව පසුගිය කාලයේ  අධ්‍යනය කෙරුවෙමි. 

"LTTE සංවිධානය හෝ ඔවුන්ගේ අරමුණම ඇති වෙන යම් ත්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් නැවතත් ලංකාවට බලපෑමක් කරයි නම් ඔවුන්ගේ ක්‍රමෝපායයන් මීට වසර එකොළහකට පෙර තිබුනාට වඩා බොහෝ සෙයින් වෙනස් වනු ඇත." මම පිළිතුර ඇරඹුවෙමි.

පසුගිය දශකය තුල ලෝකයේ හැඩතල විශාල වෙනසකට බඳුන්විය. එය තාක්‍ෂණය, ක්‍රමෝපායයන් මෙන්ම දේශපාලන කරලියේද සිදුවිය. මේ නිසා වසර එකොළහකට පෙර ලැබූ ජයග්‍රහණයක් පිළිබඳව නැවතත් සිහින දැකීම අතිශයින් භයංකාර සිතුවිල්ලකි.

එදා ලොව කොතැනක සිට හෝ යුද්ධයට කැපවුණු දමිළ තරුණයාට සාපේක්ෂව අද එම ප්‍රජාවේ අධ්‍යාපන පසුබිම, සමාජීය සහ ආර්ථික මට්ටම, වෘතිය නිපුණතාවය සහ දේශපාලන හැකියාව  ඉතා ඉහල මට්ටමක ඇත. මෙය සමාජ මාධ්‍යවල විප්‍රකාර දසුන් මවන ලංකාවේ බොහොමයක් සිංහලයන්ට සිතා ගැනීමටවත් නොහැක.

බොහෝ විට ලංකාවට ඇති කරන බලපෑම සඳහා ඔවුන් වසර 5 ක පමණ කාලයක සිටවත් සුදානම් වනු ඇත. මෙහිදී ඉඩම් හා ව්‍යාපාර මිලදී ගැනීම මොවුන්ගේ එක් උපාය මාර්ගයක් පමණක් වනු ඇත.  

ඔවුන් ඉතා සුක්‍ෂම ලෙස සමාජයේ මර්මස්ථාන වන බැංකු, විදුලි බලය, සන්නිවේදන ආයතන, ආර්ථික වශයෙන් ඉහල වැදගත්කමක් ඇති ව්‍යාපාර ආදියෙහි ඔවුන්ගේ සාමාජිකයන් ස්ථාන ගත කරනු ඇත. ජන මාධ්‍ය ආයතන ක්‍රමයෙන් තමන් නතු කරගැනීමද ඉතාමත්ම වැදගත් කාර්යයකි. ඔවුන්ගේ අරමුණට ලැදි පුද්ගලයන් මෙන්ම මුදලට විකිනෙන සියලුම ජාතීන්ට අයත් පුද්ගලයන්ද ඔවුන්ගේ අභිප්‍රායන් සාර්ථක කරගැනීම සඳහා යොදාගත හැක. 

තවත් වැදගත් ක්‍රමවේදයක් විය හැක්කේ පවතින පහසුකම් අනුව ඔවුන් හැකිතාක් තම සඟයන් පාලන තන්ත්‍රයට ඇතුළු කිරීමයි. මෙය පළාත් සභාවල සිට පාර්ලිමේන්තුව දක්වා සියළුම ආයතන නියෝජනය වන පරිදි සිදුකල හැක. මෙහිදීද ද්‍රවිඩ බහුතරයක් ඇති ප්‍රදේශවල මෙන්ම ද්‍රවිඩ ඝනත්වය වැඩි ප්‍රදේශ ඇති කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයේද ඔවුන් සාර්ථක වනු ඇත. මුදල් මත දිවෙන ලංකාවේ මැතිවරණ ක්‍රමය යටතේ ඔවුනට සිංහල චන්ද පවා බා ගැනීම අපහසු නොවනු ඇත. විදේශයන්හි පවා ඉහල දේශපාලන තලයක සිටින ඔවුන්ගේ පිරිසට මේ ලාංකීය දේශපාලනයේ නියෝජිතයන් එක් වූ විට ඔවුන්ගේ හඬ ඉතා ප්‍රභල වනු ඇත.

ඔවුන්ගේ තුන්වන ක්‍රමවේදය විය හැක්කේ ඉතා බරපතල (critical) අවස්ථාවල රට අකර්මන්‍ය කිරීමයි. මේ සඳහා ඔවුනට සම්ප්‍රදායික අවි ආයුධ තවදුරටත් අවශ්‍ය නොවේ. බැංකු ඇතුළු වැදගත් ආයතනවල පරිඝනක පද්ධති අක්‍රිය කිරීම, විදුලි සහ සන්නිවේදන ජාලය අවුල් කිරීම, රටේ ආරක්‍ෂණ පද්ධති බිඳ දැමීම මින් කිහිපයකි. මේ සඳහා ඇතුලතින් පැල කල සේවකයන්ගේ මෙන්ම පිටත සිට ක්‍රියාත්මක වන විද්‍යුත් චුම්භක ප්‍රහරකයන්ගේ සහයද ඔවුනට ලබාගත හැක. 

මේ අනුව බහුතරයක් සිංහලයන් ජිවත්වන අධි-මානි සිහින ලෝකය පුපුරා යාමට ගතවන්නේ ඉතා කෙටි කාලයක් බව සිතට ගන්න.  මා දකින ආකාරයට මේ එළඹෙන තත්වයට මුහුණ දීමට අප රට කිසිසේත් සුදානම් නැත. මගේ මතය නම් මෙවැනි තත්වයක් ඇතිවීම වැලැක්වීම සඳහා කල හැකි එකම කාර්යය දෙමල ජනතාව තුල තව දුරටත් ක්‍රෝධය වෛරය මතුවීමට ඉඩ නොදී ඔවුන්වද අපගේ කරගැනීමයි.

මළවුන් සැමරීමත් අපරාධයක් කර ඇති යුගයක එබඳු සහජීවනයක් අපිට බලාපොරොත්තු විය හැකිදැයි යන්න ප්‍රශ්නාර්ථයකි ?




Friday 13 November 2020

RELIGION

 


In a previous post when I referred both science and religions as models, many colleagues rushed to comment that all religions may be models except their own. This response clearly indicated that in their perceptions a model is a “bad” thing as far as the religion is concerned. What they say maybe 100% correct in their frames of reference. What I present below is what I see in my frame of reference.

I define a model as a concept (or hypothesis) that we accept to be correct and applicable in solving our problems. Here, by the term “we” I refer to human intelligence, however, there are instances that many other living beings adopt models to solve their issues.

In the above context, science runs almost 2 million years back in the timeline, compared with religions (refer the article “Science”). Thus, religion is a newborn baby compared with science.

The difference between religious models and scientific models is very clear. As I described in “Science”, scientific models are provisionally accepted to be correct and at any instant, the scientist is willing to modify it to suit the “new knowledge” or “new needs”. A religious model is fixed (or frozen) at a certain point of time. It may undergo slow changes over millennia due to the mode of transferring information, earthly needs of the clergy and rulers and for the adaptation to new geographical environments. Thus, one may refer to religious models as quasi-static and scientific models as dynamic.

Why religion is a model?

It is very evident that primitive religions have been originated, perhaps about 60,000 years back, to find ways of avoiding natural calamities such as floods, droughts, landslides, lightning, bush fires, volcanic eruptions, plagues, insect swarms etc. The primeval communities may have expected that the divine models developed and the consequent rituals done to appease these divine powers could save them from nature's catastrophes.

In the last few millennia, while still paying the attention to getting protection from natural disasters, many civilizations have changed their primary focus of religion to another dimension. That is to get a better position in the “beyond-earthly-life (BEL)” phase.

Primitive religious models may not have been survived for long as they were frequently tested against physical phenomena. When a model failed several times in a raw, the communities may have understood that they need to change the model and seek another divine power.

As the civilization and “intelligence” developed, people, especially clergy, may have seen this distinct disadvantage of the primitive models (drawback for them rather than for people). In this backdrop, BEL may have been an excellent concept to make their religious models to last long as the models can never be tested against the hypothetical concept.

An analysis of BEL concept reveals that it has introduced a few hypotheses that human intelligence has not captured for almost two million years.

- There is a non-physical superpower/s (God) or absolute law (Karmic) which determines the BEL.

- There is an ultimatum in BEL for a human being; a place together with the superpower (Abrahamic religions, Sikhism and a fraction of Hinduism), integration with the superpower (a fraction of Hinduism), or attaining a certain state, which is not well-defined (Buddhism, Jainism, a fraction of Hinduism).

Combined with the above new hypotheses, many religions introduced another concept borrowed from primitive religious models. i.e. one can reach ultimatum of BEL by appeasing the hypothetical superpower/s or following practices (guided by the religion) that is aligned with good karmic flows. The ways of appeasing the superpower and practices of aligning with good karmic flows vary from religion to religion.   

None of the above hypotheses could be tested by an external party (one can only self-conduct that either by going through death or having super-human senses). Thus, they are well secured.

The above description clearly shows that all religions are models that have been developed to address the question of what could be the best to happen after death.

The same models, untested against the basic hypotheses, have then been applied to many other purposes in the physical world, similar to those in the primitive era; getting rid of natural calamities, gaining social and economic benefits, gaining beyond-normal psychological powers, the survival of clergy, survival and/or enhancement of the power of the ruling party etc.

The pattern of spreading of the religions and their dominance during the last 1-2 millennia reveals that the last two points above are the main determinants of the success of religions in existing among the human masses. A religion that provides the best assistance to the well-being of clergy and the ruling party have the best chance of expansion.

 

Saturday 24 October 2020

SCIENCE

 


Homo erectus, which originated somewhere in Asia or Africa about two million years ago, travelled to many corners of the world within the following million years. It is clear that this was not just for the search for suitable habitat. Otherwise, all human settlements would have been confined to the river valleys, which were very suitable for habitation. But this ancient man had walked across fertile land and some of them have settled even in steep terrains and barren lands with very harsh climates. I see the only possible reason for this is the intrinsic curiosity of those human beings.

 

Ancient human beings, who, for several hundred thousand years slaughtered animals and ate raw meat, may have experienced a softer, more palatable taste when they ate the flesh of an accidentally burnt animal. So when they saw a natural fire, the dead animal would have been thrown into the fire and eaten the roasted soft flesh.

 

A forest fire does not occur where and when it is needed for human beings. Thus, the mind of the primitive man may have worked in finding a way of creating fire whenever it is required. This idea, matured over nearly a couple of million years, led the man to develop the technology of making fire.

 …………………………………………..

 

What you read above is the birth of science and technology. Science was born and advanced because of the human psychological quality of curiosity (inquisitive mind). The unquenchable desire to meet one's own needs (inventive mind) is the mental quality that drives the technology to move forward. These psychic properties perform interdependent (i.e. interconnected) functions for science and technology to be advanced.

…………………………………………..

 

Two million years later, these ancient human qualities are still written in every cell of the human body. Thus, science and technology is not something new that emerged just four or five hundred years ago.

 

It took mankind at least a million years to understand fire and another similar period to come up with the technology to make it artificially. It took tens of thousands of years to understand the motion and produce the wheel. It took thousands of years to understand the human body and develop Ayurvedic medical technology.

 

However, it takes human beings less than only a century to understand the virus and develop vaccines for many diseases. The story of computer technology is counted in decades, and the drone, a new science a few years ago, is now a common technology that even comes close to everyday life. Today, some people are blaming science for not being able to find a vaccine for Covid-19 within a few months.

…………………………………………..

 

Science and technology, which have been around for more than a million years, have reached a critical juncture a few centuries ago. Until that turning point, the science developed by experience and experimentation (most often by trial & error). Then, people discovered a fundamental way of approach, which is called Scientific Methodology. This new approach converted millions, millennia, and centuries of scientific and technological advancements into decades, years, and months.

 

Modern science, as we call it today, is the science that works according to this methodology that is accepted by everyone irrespective of his/her space and time. Other than that, in all aspects, there is not much difference between the science of ancient man and the science of modern man.

…………………………………………..

 

“Have you seen the electrons? "

 

"If haven't, how do you believe that they exist?"

 

"Similarly, how can you say that there are no gods or no reincarnation, or no athma just because you have not seen them?"

 

I have met many people in the past who ask such questions. They are mostly trying to prove a particular religious’ opinion. I almost always remain silent without answering these questions. But I don’t think that it is a good response. This article is written especially for those who really want to have an answer for that.

…………………………………………..


From the beginning, science has been based on curiosity, not belief. Belief is the coffin of science. The journey of science stops on the day that the belief is established.

 

By science, we mean building a model based on the information that we have gathered over a period of time, and also on our analytical power. That model is valid only for that time frame. Once a scientific model is built up, we try to explain the observations in nature and construct the technology to meet our needs, based on the scientific model that is developed. Every scientific model works up to some extent and then problems arise.

 

Then we change the model we have built according to the accepted norms of scientific methodology. Then we step into another domain in another time frame. The accepted truth in that frame of reference is the modified model. In this line, Science changes at each moment passes by. It quenches our curiosity and arouses new curiosity. Our needs are also renewed. Accordingly, the technology that meets the requirements also changes. This is a never-ending journey. The best example of this is the story of the atom.

…………………………………………..

 

Man has been curious about the building block of the universe for a long time. The first concept of the building block of the universe is mentioned in Vedic texts about 4000 years ago. It was called “Brahman” (not the Brahma, the Creator of the Universe as indicated in the later Hindu scripts). We will discuss that in another article.

 

The earliest mention of this in Europe was by the philosopher Democritus, a contemporary of Aristotle, who lived some 2,400 years ago. He said that as the matter continues to separate, it ends up with a very small particle.

 

However, Aristotle held the opposite view. Aristotle was a very popular man at the time, thus, Democritus' opinion was suppressed. Whatever the building block of matter, it may not have aroused the interest of the society at that time. And, then for the next two millennia, science was overshadowed by the belief system that dominated the rationalism of the human mind.

 

The idea of ​​Democritus resurfaced about 2200 years later. John Dalton called the smallest building block of matter “the atom”. He also modelled them as small spherical solid objects. This allowed him to describe the behaviour of the gases to some extent.

 

But over time, studies of charges have shown that there are other smaller parts of the atom that are considered to be even smaller spheres; protons and electrons. J. J. Thompson gave the atom a new model, where the atom was represented as a tiny sphere of electrons immersed in a positively charged uniform medium.  

 

Soon, however, Lord Rutherford’s experiments pointed out that most of the atom is empty and the tiny electrons move around the positively charged protons in the centre. This model helped to clarify many more observations and thereby develop technological tools.

 

Over time, some observations could not be explained by the above model so that newer concepts emerged. This winds of change blow continuously to this day. It will go on for many more millennia.

 

Despite the model of the atom changed over time, each model paved the way to the discovery of electricity and electromagnetic waves, which in turn produced a number of new inventions that turned the lifestyles of the entire human race upside down.

…………………………………………..

 

Thus, nothing in science is based on eternal truth or a belief. Scientists try to define the world by creating models as per the knowledge base and analytical skills available at a given time. When that is not possible, they change the model. In addition, they develop technology to meet human needs through the existing model at a given time.

 

Have I seen the electron?


Do I believe that there is such a thing as electrons?

 

This type of questions is meaningless. Whether or not there is really a thing as an electron exists, it does not have an impact on scientist's intentions. He builds a model of whatever it is and tries to understand the world and meet the needs of man. He changes the model when his desires are not met.

 

It is because of this journey of science and technology, that you have a more comfortable life today than that of a person in the fifteenth century. We do not know whether it is a lie, an illusion, or a fact, but we can see that it has many benefits.

 

In the two million years of human history, the number of untimely deaths from viral diseases alone may exceed several billion. No divine power or supernatural force could stop it. But thanks to this science, which some people call as a "blatant lie", millions of lives that would have died so tragically in the last two centuries, have been saved.



Sunday 4 October 2020

Moving the Rock


When you say that “I have understood”, what does that really mean?

It means that you have come to the conclusion that you have visualized the reality of something, with reference to the frame of reference of your mind.

Thus, understanding does not mean that you see the absolute reality. Even the word “Absolute reality” is a relative term as the absolute reality of one person may differ from that of the others.

Understanding depends on two capacities of mind; the knowledge base and the analytical skills. These are interdependent dynamic entities. The two entities change interdependently with every second pass by. At a given time finding two people with identical knowledge basses and analytical skills is as difficult as finding two people having the same thumbprints.

Therefore, it will be almost impossible to expect others to understand exactly the same way that you understand something.  

What is realization?

Realization can be defined as the acceptance by yourself of what your mind has understood (anyway one's self is a debatable term). People take actions based on what they realize but not on what they understand. There is a barrier between the understanding and the realization; called mental inertia (MI).

Inertia, in general, is the reluctance of an entity to change from its current state. In the physical world, it is explained by Newton’s first laws of motion.

Similarly, MI is the reluctance of a mind to change its present state by accepting what is understood. The level of MI of people also varies in a wide spectrum, from very low to ultra-high.

MI is a complex psychological phenomenon of which the dependence should be studied in detail. Basically, one's ego, and the faith and belief systems uplift MI. The exposure to inner and outer space may reduce it. 

MI is one of the prime causes of unhappiness in the human mind. It leads to all sorts of negative emotions such as anger, stress, frustration, sorrow etc. MI has lead people to commit extremely inhuman and diabolical acts over the millennia of human history. 

Getting rid of MI is a complex psychological process that should be discussed separately. 


 





Saturday 26 September 2020

කරවල කෑල්ලෙනුත් පර්යේෂණ පත්‍රිකාවක්


වසර තුනකට පමණ පෙර මට ලංකාවේ පැවති පර්යේෂණ ක්‍රමවේද පිලිබඳ ජාත්‍යන්තර සමුළුවකට සහභාගී වීමට ආරාධනා ලැබුණි.  මෙහිදී මට හමුවූ බොහෝ ලාංකික විද්‍යාඥයන් තුල දකින්නට ලැබුණු කරුණක් නම් ඔවුන් පර්යේෂණ ගැටළුවක් සොයාගත නොහැකිව අතරමං වී ඇති බවයි. නමුත් ඒ කිසිවෙක් මේ බව කෙලින්ම පැවසුවේ නැත. 

ලංකාවේ වෙසෙන බොහෝ පර්යේෂකයන් කරන්නේ තමන් ආචාර්ය උපාධිය සඳහා අධ්‍යනය කල විෂය ඔස්සේම තව දුරටත් ගමන් කිරීමට උත්සහ කිරීමයි. එය ඔවුනට යම් සුරක්ෂිතබාවයක් ලබා දෙයි. එසේම විදේශීය රටක සිටින ඔවුන්ගේ PhD  සුපවයිසර්වරයාගේද අභිප්‍රාය එයමය. මන්ද එමගින් ඔවුනට තමන්ගේ මූලික පර්යේෂණ අවශ්‍යතා සපුරාගත හැකි බැවිනි.  එබැවින් මේ දේශීය පර්යේෂකයෝ රටට අවශ්‍ය වුවත් නැතත් එකම හොද්ද සදාකාලිකවම හැඳි ගාති. ඒ වෙනුවෙන් ඉඳහිට ලැබෙන  විදේශීය ගමනකින්, පර්යේෂණ පත්‍රිකාවකින්, සුළු පර්යේෂණ අරමුදලකින් ඔවුහු සෑහීමකට පත්වෙති. මේ රටාවෙන් ඉවත්ව ඇත්තේ ඉතා සුළු පිරිසකි. ඔවුන්ගෙන්ද වැඩි පිරිසක් රට හැර ගොස් ඇත.

මේ තත්වය බොහෝ නොදියුණු රටවල මම පැහැදිලිවම දකිමි. ලංකාව ඉන් එකක් පමණි. මේ රටවල් නොදියුණු ලේබලයෙන් ගොඩ ඒ ගත නොහැකිව සිටින ප්‍රධාන හේතුවක් වන්නේද මෙයයි. 

ඔබට රටට සේවයක් කරන්නටත්, පර්යේෂණ පත්‍රිකා ඵල කරන්නටත් ඒ වෙනුවෙන් දැඩි ඇගයීමකට ලක්වීමටත් අවශ්‍ය නම් තමා සතු පර්යේෂණ උපකරණ වලින් පමණක් කල හැකි දේ පවා බොහෝ ඇත. 

මම උදාහරණයක් දෙන්නම්. 

ලංකාවේ කරවල සෑදීමේ ක්‍රමවේදය බොහෝ දෙනෙකුට නොරහසකි. විකුණා ගත නොහැකි කුණුවූ මාළුවන් ෆෝමලීන් සහ වෙනත් රසායනික ද්‍රව්‍යවල ගිල්ලා ඉන්පසු ක්ෂනිකව වේලා පිළියෙළ කරගන්නා මේ කරවල වලට මැස්සෙක් වත් වහන්නේ නැති බව බොහෝ දෙනෙකු අසා ඇත. 

මෙය කරන්නේ මුහුදු ගොස් දිවි පරදුවට තබා මත්ස්‍ය අස්වැන්න රැගෙන එන ධීවරයාද? බොහෝ විට උත්තරය නැත යන්නයි. මෙය දේශපාලන අධිකාරිය, පොලීසිය, පාතාලය යන ත්‍රිත්වයම එකතු වූ මහා පරිමාණ ක්‍රියාවලියක් බව බොහෝ දෙනෙකුට රහසක් නොවේ. 

මේ අවකල් ක්‍රියාවට එරෙහිව ගොඩනැගෙන අරගලයකදී  සහයවනවා නම්, රසායන විද්‍යාව හා සම්බන්ධ පර්යේෂකයෙකුට කල හැකි ඉතා සරල ක්‍රියාවලියක් ඇත. 

ලංකාවේ කරවල වෙළඳසැල් 100 කින් පමණ කුඩා කරවල නියැදි ලබාගෙන (ඔබට මේවා මිලදී ගත යුතු වනු ඇත), එහි ඇති සංඝටක පිළිබඳව විශ්ලේෂණය කරන්න. කරවල වර්ගය, කරවල කුරියාගේ අදාළ කොටස (හිස ආසන්නයේ, මාංශමය කොටස්, කටු, ආදී), තෙතමනය, එය ලබා ගත් ප්‍රදේශය, විකුණන ස්ථානයේ ස්වභාවය සහ  සොයාගත හැකිනම් කරවල සාදන ප්‍රදේශය සහ ඒවායේ කාලය  ආදී පරාමිති අනුව ඔබට කරවල වල ඇති රසායනික ද්‍රව්‍ය, බැර ලෝහ, ජීව කාරක ආදිය විශ්ලේෂණය කල හැක. මෙය අනිවාර්යයෙන්ම ඉහල IF (impact factor) අගයක් ඇති සඟරාවක පළ කල හැකි පත්‍රිකාවක් වනු ඇත. 

එසේම මෙවන් විද්‍යාත්මක සාක්‍ෂියක් මත පදනම්ව කටයුතු කිරීම මෙවැනි අවනීතික ක්‍රියාවලියකට එරෙහිව නැගී සිටීමට විශාල ශක්තියක් වනු ඇත. එය ඔබ සමාජ ජාලාවල පලකරන සහයෝගීතාවන්වලට වඩා ඉමහත් වටිනාකමක් ගනු ඇත. 

මේ ක්‍රමවේදය මේ ආකාරයටම කහ කුඩු, මිරිස් කුඩු, නොයෙකුත් පැණි බීම වර්ග, එළවලු-පලතුරු, සහල් සහ ධාන්‍ය වර්ග, මස් මාළු ආදී ආහාර වර්ග රාශියක් සඳහා ව්‍යාප්ත කල හැක. 

මෙය රසායනික විද්‍යාඥයන්ට පමණක් අදාළ කාරණයක් නොවේ.  ලංකාවේ විකුණන ගඩොල්, බ්ලොක් ගල්, උළු  කැට ආදියෙහි යාන්ත්‍රික ශක්තිය (mechanical strength), කල් පැවැත්ම, ජලය සමග හැසිරීම ආදිය පිළිබඳව කිසිවෙක් පත්‍රිකාවක් පළ කර ඇද්ද? ලී පදම් කිරීමට, කල් තබා ගැනීමට හා කෘමින්ගෙන් ආරක්ෂා කරගැනීමට ආලේප කරන තීන්ත සහ වෙනත් මිශ්‍රණවල සෞඛ්‍යමය බලපෑම ගැන හදාරා ඇත්ද? වෙළඳපොලේ ඇති සරල විද්‍යුත් උපකරණවල ආරක්‍ෂිත තත්වය පිළිබඳව පරික්ෂා කර ඇත්ද? මේ ලැයිස්තුව ඉතා දිගය.

ලාංකික පර්යේෂකයාගේ අදහස මේ සියල්ල ප්‍රමිති කාර්යාංශය මගින් කල යුතු බවද?  

හිතන්න යමක්. බලන්න දෑස් හැර අවට පරිසරය දෙස. ඔබේ රටට ඔබ අවශ්‍යය. ඔබ කල යුත්තේ ඔබට අවශ්‍ය දෙය විතරද? 


Friday 25 September 2020

Research for whom? A Message to the Third World Scientists



The Developed World used to fund researchers and research groups in under-developed countries (UDCs) for the last five decades. I am also a beneficiary of such generosity of the West. The UDCs should be thankful to the developed countries for such gestures with goodwill. There is no argument about that.

However, there is a point of concern.

How many research groups in the UDCs that have been funded by the developed world are successful in getting a significant revenue to their respective countries through their research outputs?

If that number is noticeably high, then there would not be UDCs by now.

If you do a careful review of the research groups that have been established in UDCs for the last half a century, you may detect one obvious common factor among them. All those groups are excelling in basic research, the essential ingredient for the survival of applied research. However, they hardly step beyond the basic research.

Almost all these West-funded groups in UDCs have a link university in the country that funded the group. Whereas the research group in the UDC work hard to produce fundamental research outcomes, the link research group and many other research teams in the developed countries take the applied part of the research forward, which ends up at the commercial spheres.

Many researchers in UDCs would not like to voice regarding this situation, even if they understand this pattern. The simple reason is that they are the beneficiaries of many perks such as research funding (most often insignificant amounts compared to what the research groups in developed countries get for producing the same outputs), occasional foreign trips, conference attendance etc. Research papers, H-index, citations are the other bag of carrots that is thrown at them to work hard while keeping their mouths shut.

Japan escaped from this loop at a very early stage. South Korea, Taiwan, and Singapore followed them a couple of decades later. In the last two decades Malaysia, Thailand and India have been making valiant efforts to break away from this trap.

I don't see any issue in starting and bringing up a research group in UDCs with the funding from the developed countries. However, at a certain stage, these groups need to be self-sufficient to stand on their own feet. In contrast, a vast majority of them are driven by a slave mentality, where they expect the masters to feed them forever. Most of these researchers think that their duty is to produce what their masters require.

During my almost ten year stay in Malaysia as a researcher and academic, I clearly noticed the change of mentality of the people there.

"Every dollar that the government throws on research should be converted into three dollars in terms of research outputs".

This message was there in between the line, in all grant announcements. The mindsets of researchers were impregnated with the note that the ultimatum of a research project is not a publication in a highly cited journal; not even getting IP rights; but to convert the outputs into commercialization.

Without this vision, researchers in UDCs will keep on moving in the same direction, where they are mere heavy-duty trucks that deliver goods to the factory. Their research will never make any noteworthy benefits to their own country.

Let's develop result-oriented researchers in UDCs who bring revenues to their own countries.


Friday 18 September 2020

තේරුම්ගැනීමේ සිට අවබෝධයට



කෙනෙකු යමක් තේරුම් ගැනීම යනු කුමක්ද? 

මගේ අර්ථ දැක්වීමේ හැටියට නම් යමක යථා තත්වය පිළිබඳව තමන්ගේ රාමුව තුල වටහා ගැනීම තේරුම් ගැනීමයි.  අවබෝධ කරගැනීම යනු තමා තේරුම් ගත් දෙය තමන්ගේ මනස විසින් පිළිගැනීමයි. 

කෙනෙකු යමක් තේරුම් ගන්නේ එකිනෙකට පරායත්ත කාරණා දෙකක් මතය. එනම් තමන්ගේ දැනුම් සම්භාරය සහ විශ්ලේෂණ හැකියාවයි. මේ කාරණා දෙකම එකිනෙකට සම්බන්ධව කාලය අනුව වෙනස් වේ. එබැවින් කෙනෙකුගේ තේරුම් ගැනීමේ ස්වභාවය කාලානුරූපී වෙයි. 

ලෝකයේ එකම දැනුම් සම්භාරය සහ විශ්ලේෂණ හැකියාව ඇති දෙදෙනෙකු සෙවීම එකම ඇඟිලි සලකුණු සහිත දෙදෙනෙකු සෙවීම හා සමානය. එබැවින් ඔබ තේරුම් ගත් දේ තවත් කෙනෙකු එලෙසටම තේරුම් ගැනීම හෝ එහි විලෝමය බලාපොරොත්තු වීම හාස්‍ය ජනකය. 

තේරුම් ගැනීමේ සිට අවබෝධය කරා යාමට විශාල බාධකයක් පසුකල යුතුය. එය මානසික අවස්ථිතිය (mental inertia) නම්වේ. එනම් කෙනෙකු තමන් සිටින මානසික ස්ථාවරයෙන් වෙනස්වීමට දරණ අකමැත්තයි. භෞතික වස්තූන් සඳහා මෙම සංකල්පය යෙදෙන විට එය නිව්ටන්ගේ පළමු නියමය ලෙස හැඳින්වෙයි. මෙය විශ්වීය සංසිද්ධියකි. 

මානසික අවස්ථිතිය රටක සාමය සහ සහජීවනයට (ඊළඟට සංවර්ධනයට) ප්‍රතිලෝමව සමානුපාතික බව මනෝ විද්‍යාත්මක මතයයි. එනම් මානසික අවස්ථිතිය අධික ජන විඥානයක් පවතින රටවල ගැටුම් අධිකය. මේ නිසා සංවර්ධනය දැඩි පසුබෑමකට ලක්වෙයි. විශ්ලේෂණ ශක්තිය සහ මානසික අවස්ථිතිය අතරත් පැහැදිලි ප්‍රතිලෝම සම්බන්ධතාවයක් තිබෙන බව කිවහැකියි. එනම් විශ්ලේෂණ ශක්තිය අඩු අය අතර මානසික අවස්ථිතිය අධිකය.

අප උදෑසන ගන්නා ආහාරය සහ සහ එහි ප්‍රමාණය නිර්ණය කිරීම වැනි සරල තීරණයක සිට වෘතිය, දේශපාලන සහ ආගමික කාරණා ආදිය සම්බන්ධයෙන් තමා ගන්නා තීරණ දක්වා මේ දැනුම් සම්භාරය, විශ්ලේෂණ ශක්තිය සහ මානසික අවස්ථිතිය බලපායි. 

යමෙක් තමාගේ තීරණය ක්‍රියාවේ යොදවන්නේ තමන් යමක් තේරුම් ගන්න ආකාරය මත නොව තමන් එය අවබෝධ කරගන්නා ආකාරය මතය. මේ අනුව තමන්ගේ දැනුම් සම්භාරය සහ විශ්ලේෂණ හැකියාව නිශේධනය කිරීමේ බලතල මානසික අවස්ථිතියට ඇත. සමහරුන්ට ඔබ යමක් තේරුම් කරදීමට උත්සහ ගනිද්දී. "ඒක නම් ඇත්ත, ඒ උනාට ...." කියමින් ඔහු තමන්ගේ මතයේම පිහිටා සිටින්නේ මේ මානසික අවස්ථිතිය නිසාය.

අලෙවි ප්‍රවර්ධනය සහ දේශපාලනය යන කාරණා වලදී සාර්ථක වන්නේ මේ මිනිස් මානසික ස්වභාවය මැනවින් වටහාගන්නා පිරිසයි. සමස්තයක් ලෙස දැනුම් සම්භාරය සහ විශ්ලේෂණ ශක්තිය අඩු ජන කොට්ඨාශයක එම පරාමිති දෙක වැඩි දියුණු කිරීමට වඩා ඔවුන්ගේ මානසික අවස්ථිතිය හැසිරවීමෙන් දේශපාලකයාට සහ වෙළෙන්දාට වාසිදායක ප්‍රතිඵල අත්කරගත හැකිය. පුජ්‍ය පක්ෂයද මේ වාසිය අත්කරගන්නා තවත් පිරිසකි. 

අධික මානසික අවස්ථිතියක් ඇති පුද්ගලයෝ ඉතා විශ්වාසවන්ත අනුගාමිකයෝය (නොඑසේ නම් සේවකයෝය). ඔවුන් මොනතරම් අඩුපාඩු, ගැහැට, අකටයුතු තේරුම් ගත්තත්, තමා පක්ෂපාති වන පුද්ගලයා, නිෂ්පාදනය හෝ මතවාදය මතම එල්බ ගෙන සිටියි. මෙවැනි පුද්ගලයන් වෙනස් කිරීම ඉතා අපහසුසේම වරක් වෙනස් කල පසු නව මතයෙන් නැවත වෙනස් කිරීමද ඉතා අපහසුය. 

මානසික අවස්ථිතිය අධික පුද්ගලයන් වෙනස් කිරීම වෙනමම කලාවකි. මෙහිදී ආමන්ත්‍රණය කල යුත්තේ ඔවුන්ගේ බුද්ධියට නොව සංවේදීතාවයටයි. මේ කලාව ප්‍රගුණ කළ විරුද්ධ හෝ තරඟකාරී පාර්ශවයක් නොමැති කල, මේ ආකාරයේ තමාට පක්ෂපාති අධි-අවස්ථිතික පුද්ගලයන් වෙනුවෙන් යම් යහපතක් හෝ සේවයක් කිරීමට දේශපාලකයාට, වෙළෙන්දාට හෝ ස්වාමියාට අවශ්‍යවන්නේ නැත. මන්ද කුමන තත්වයක් යටතේ වුවත් ඔවුන්ගේ පක්ෂපාතිත්වය පවතින බැවිනි. 


       



Sunday 13 September 2020

ජීවිතයට විරාමයක්



ආදී මානව සමූහයක් තුල ඉතා අර්ථවත් සහ සරල සහජීවනයක් තිබුණු බව මානව විද්‍යා මතයයි. සහජයෙන් ක්ෂමතාවය (power) අධික පුරුෂ පාර්ශවය දඩයමේ ගොස් ආහාර සොයාගෙන පැමිණෙයි. සතුන් පිටිපස හඹා යාම, ඔවුන් මෙල්ල කිරීම හෝ මරා දැමීම, විශාල බරක් ටික වේලාවකට එසවීම, දුෂ්කර ගිරිකදුරු තරණය, සතුරු මානවයන් සමග සටන් කිරීම ආදී කරුණු සඳහා අධික ක්ෂමතාවය අත්‍යවශ්‍ය වේ. අධික ශරීර කෂමතාවය යනු තමා සතුව පවතින ශක්තිය කෙටි කලකදී වැය කිරීමට ඇති හැකියාවයි. 

දැරීමේ ශක්තියෙන් (energy capacity) පුරුෂයාට වඩා බොහෝ සෙයින් ඉදිරියෙන් සිටි කාන්තාව ආහාර පිසීම, දරුවන් රැක බලා ගැනීම, වාසස්ථානය පවිත්‍රව තබා ගැනීම, පරිභෝජනයට අවශ්‍ය ජලය රැගෙන ඒම, දර එකතු කිරීම ආදී වැඩකටයුතු රාශියක් කරන ලදී. දැරීමේ ශක්තිය යනු මධ්‍යම ප්‍රමාණික ක්ෂමතාවයකින් දීර්ඝ කාලයක් හැල්මේ වැඩ කිරීමට ඇති හැකියාවයි. 

මේ අනුව ඉංග්‍රීසි බසින් පිරිමියා powerful සහ ගැහැණිය energetic වශයෙන් ගුණ අනුව බෙදිය හැක. සිංහලෙන් මෙම වදන් දෙකේ පරිවර්තනය වන "බලවත්" සහ "ශක්තිමත්" යන යෙදුම් මේ සඳහා මොන තරම් ගැලපේදැයි මට නොතේරේ.

ව්‍යතිරේක කිහිපයක් හැරුණු කොට මේ සරල බෙදීම වසර මිලියන දෙකක් පමණ තිස්සේ සුළු සුළු වෙනස්කම් සහිතව විකාශය විය. පිරිමියාගේ කාර්යභාරය සෑහෙන වෙනස්කම් වලට භාජනය වුවත් අධික ක්ෂමතාවයේ අවශ්‍යතාවය පහව නොගියේය. සමහර රැකියාවල් සම්බන්ධයෙන් ශාරීරික ක්ෂමතාවය, මානසික ක්ෂමතාවයෙන් ප්‍රතිස්ථාපනය විය. 

නමුත් 20 වන සියවසේ මැද භාගයේදී මේ වසර මිලියන දෙකක ජීවන රටාව වෙනස්විය. කාන්තාව නිවසේ ආර්ථිකයට දායකවන වාතාවරණයක් නිර්මාණය වන්න විය. මේ අනුව නොදැනුවත්වම කාන්තාව අධික-ක්ෂමතා කැටිගරියට වැටෙන්න විය. 

මේ තත්වය මුලින්ම ඇතිවූ යුරෝපය, උතුරු ඇමරිකාව, ඔස්ට්‍රේලියාව සහ ජපානය වැනි රටවල ජන විඥානය මේ වන විට යතාර්ථය තේරුම් ගත හැකි තරම් උසස් මට්ටමක පැවතියේය. මෙයට දෙවන ලෝක යුද්ධයේදී ලද කටුක අත්දැකීම් බෙහෙවින් බලපාන්නට ඇතැයි මට සිතේ. ඔවුන් ක්‍රමයෙන් තම ජානගත මානසික ප්‍රතිරෝධතාවන්ගෙන් මිදෙමින් ගැහැණිය හා පිරිමියා අතර ක්ෂමතාවය සහ ශක්තිය බෙදා හදාගන්න විය. ගැහැණිය අධික ක්ෂමතාවයක් ඉල්ලන ආර්ථික බරෙන් කොටසකටත්, පිරිමියා අධික දැරීමේ ශක්තියක් ඉල්ලන ගෘහාශ්‍රිත කටයුතු වලටත් උරදෙන්න විය. 

මේ සුසංයෝගය නිවසේ සාමය, සතුට සහ ආර්ථික ප්‍රබෝධය යන තුනටම හේතු සාධක විය. මිනිසාට ගැහැණු පිරිමි බේදයකින් තොරව ජීවිතය සුන්දර විය. මට පෞද්ගලික අත්දැකීම් රාශියක් ඇති ස්කැන්ඩිනේවියානු රටවල තම රැකියාවේ සාර්ථකත්වය ගැනත් තම ඉවුම් පිහුම්, ගෘහ අලංකාරය පිලිබඳ ඇති නිපුණතා ගැනත් වහසිබස් දොඩවන ගැහැණු-පිරිමි දෙපාර්ශවයම  අනන්තවත් හමුවී ඇත. මෙම රටවලට ඉතා කෙටි කලෙකින් ඇලවුනු "සංවර්ධිත රටවල්" යන ලේබලය මුද්‍රණය වීමට මේ කාරණය විශාල සාධකයක් වන්න ඇතැයි මට සිතේ. 

මේ අතරම චීනය, රුසියාව, කියුබාව වැනි රටවල මේ සුසංයෝජනය දේශපාලනික ප්‍රතිපත්තියක් ලෙස නීති රාමුවකින් හඳුන්වා දෙනු ලැබීය. එහිද සෑහෙන සාර්ථකත්වයක් පැවතියේය.

නමුත් අවාසනාවකට ආසියාතිකරයේ, මැද පෙරදිග, ලතින් ඇමරිකාවේ, සහ අප්‍රිකාවේ බහුතරයක් රටවල තත්වය මීට ප්‍රතිවිරුද්ධ විය. ඔවුන්ගේ ආගමික සහ සාමාජීය මානසික අවස්ථිතිය නිසාදෝ ගැහැණිය ක්ෂමතාවයෙන් වැඩි බරකට කරගසද්දී ඇය කල දැරීමේ ශක්තිය අත්‍යවශ්‍ය වූ ගෘහ කටයුතු බෙදා ගැනීමට පිරිමියා අපොහසත්විය. මේ නිසා ගැහැණියට එකවර බලවත් සහ ශක්තිමත් යන කාරණා දෙකම දැරීමට සිදුවිය. නමුත් ගැහැනියගේ විශ්වීය නිර්මාණය එයට සුදුසු නොවීය. ප්‍රතිඵලය වුයේ ඇය දැරීමට නොහැකි තරම් බරකට උර දීම නිසා මානසිකව සහ ශාරීරිකව විඩාපත් වීම, අතෘප්තකර, අසහනකාරී ජිවිතයකට හුරුවීම, වයස 35 පමණ වන විට, කොඳු ඇට පෙළ සහ ස්නායු සම්බන්ධ ආබාධ වලට ගොදුරුවීම ආදී ඍණාත්මක කරුණු රාශියක් මතුවීමයි. 

විවාහක කාන්තාවන් ලිංගික සන්තර්පනයෙන් ඈත් වීමද මේ අධික වෙහෙසකර දිනචාරියාවේ ප්‍රතිඵලයකි. මෙය පුරුෂයාගේ මානසික සෞඛ්‍යයටද විශාල බලපෑමක් ඇතිකරයි. නමුත් අවාසනාවකට අප සමාජය මීට හේතුකාරක වන රෝග නිදානය සොයා පිළියම් යොදනවා වෙනුවට ගැහැණිය මතම වරද පටවයි. මෙය පවුල් ප්‍රශ්ණ රාශියකට මුල්වේ. 

ලංකාවේ බොහෝ රැකියා නියුක්ත කාන්තාවන්ගේ දිනචරියාව අඩු වැඩි වශයෙන් සමානය. උදෑසන හතරට පමණ අවදි වී උයා පිහා තමන්ටත්, ස්වාමියාටත් දරුවන්ටත් කෑම පැකට් පිළියෙළ කර, ගෙදර අස්පස් කොට, සාරියක් පටලවාගෙන බස් රියට හෝ දුම්රියට දුවයි. ඉන්පසු පැය අටක් පමණ ආතතිය, ආවේගය, අතෘප්තිය පිරුණු අධිවේගී කාර්යබාරයක් නිම කොට තදබදය ඉහවහා ගිය මගී ප්‍රවාහන සේවයක නිවසට පැමිණෙයි. ඉන්පසු කෝකී ව්‍යාපෘතියේ දෙවෙනි අදියර අරඹයි. මේ අතරම දරුවන්ගේ ඉගෙනීම් කටයුතුවලට උදව් කිරීමට සිදුවෙයි. මුළුතැන් ගෙය අස්පස් කර රෑ දොළහත් පසුවී නින්දට යන ඇය නැවතත් පසුවදා හිමිදිරි ජාමෙට අවදි විය යුතුය. 

මේ ශක්තිය හා ක්ෂමතාවය අතර දෝලනය වන දිනචරියාවේදී ඇයට සේවා තත්වයේ ආඩුපාඩු, දරුවන්ගේ අසමර්ථකම්, ගේදොර වැඩ අතපසුවීම් ආදී කරුණු රාශියකට තමා අවට සිටින සමාජයට උත්තර බැඳීමටත් සිදුවෙයි. මේ පීඩනය, ශක්තිය හා කෂමතාවයෙන්ද පරිබාහිරවූ භූතාර්ථයක් යයි මට සිතේ.

සමාජ ජාලා තුල පලවන, කාර්යාල වේලාවේදී නිදාසිටින හෝ සුළු සිද්ධීන් සම්බන්ධයෙන් කිපී බැන වදින සේවිකාවන් පිලිබඳ ජයාරූප හෝ වීඩියෝ දකින විට මට සිතට දැනෙන්නේ දැඩි වේදනාවකි. එම කාන්තාවන් හාස්‍යට ලක් කිරීම හෝ ඔවුන් පිළිබඳව කෝප ගැනීම වෙනුවට ඔවුන්ගේ පසුබිම සහ ඇතුලතාන්තය මම මනසින් දකිමි. සමාජය විසින් පිළියම් යෙදිය යුතු, සමාජය විසින්ම ඇතිකළ අවාසනාවන්ත ඉරණමකට සරදම් කිරීමට, ඒ සමාජයම යොමු වීම ඛේදජනකය.

මතක තබාගන්න නිරෝගී කාන්තාව යනු රටක සංවර්ධනයේ සහ සෞභාග්‍යයේ සලකුණයි. ලාංකිකයා අත්විඳින්නේ මෙහි විලෝමයයි. 

පිරිමියකු ලෙස ඔබත් හිතන්න. ගැහැණිය පුර්ණ වශයෙන් බලවත්වීම සහ ශක්තිමත්වීම යන දෙකම ඔබ අපේක්ෂා කරයි නම් ඔබගේ කාර්ය භාරය කුමක්ද?





Wednesday 9 September 2020

කාගේ අවිද්‍යාවද?


මෙම පැනයට පිළිතුරු සොයා මම වසර තුනක් තිස්සේ දෙස් විදෙස් බෞද්ධ කථිකයන්ට සවන් දුනිමි. නමුත් ඒ කිසිවෙකුගෙන්වත් තාර්කිකව අවබෝධ කරගත හැකි ආකෘතියක් ලැබුණේ නැත. 

සෑම ආගමික දර්ශනයකම අප කරන්නේ ආකෘති තැනීමයි. එය සාක්ෂාත් කරගැනීමට හැකි එකම ක්‍රමවේදය ස්වයං-අත්දැකීමයි. ස්වයං-අත්දැකීම කිසිවෙකුටත් ලබාදීම අපහසුය. මේ නිසා කිසිම ආකෘතියක් වැරදි යයි කීමට මට නොහැකිය. ආගමික ආකෘතිය අනුව අපගේ ජීවිතය සැපවත් කරගැනීම පිළිබඳව මට තර්කයක් නැත. ආගමික ආකෘති ගොඩ නැගී ඇත්තෙම යම් කාල-දේශ රාමුවකට සාපේක්ෂව තම වර්ගයාගේ ගත-හිත සුව පිණිසය. එය වෙනත් කාල-දේශ රාමුවකට ගැලපේද යන්න වෙනමම තර්ක කල යුතු කරුණකි. 

මේ ගිය ගමනේදී මට හමුවූ අපුරුම ආකෘතිය අද්වෛත වේදාන්ත සංකල්පයයි. එය හින්දු දහමේ මුලික අඩිතාලමයි.

අද්වෛත වේදාන්ත සංකල්පය අනුව විශ්වයේ හෝ සියලු විශ්වයන්හි ඇති සියලුම දේ බ්‍රහ්මත්වයේ විවිධ ස්වරූප ලෙස හැඳින්වෙනවා. බ්‍රහ්මත්වය ශුන්‍යත්වයෙන් බිහිවෙයි. එය නිර්ගුණ (ගැහැණු-පිරිමි, හොඳ-නරක, දෘඩ -මෘදු ආදී ගුණ රහිත), නිර්මාන (හැඩතල රහිත / non-dimensional), නිර්අර්ථික (අර්ථ දැක්විය නොහැකි / undefinable) රාශියක් ලෙස පිළිගැනෙනවා. බ්‍රහ්මත්වයේ ඉතා සුළු ප්‍රතිශතයක් සුගුණ (ගුණ සහිත) සහ මාන සහිත බවත් සත්වයාට ගෝචර වන්නේ මේ ප්‍රමාණය පමණක් බවත් පිළිගැනෙනවා. මේ බ්‍රහ්මත්වය, මහා පිපුරුම (big-bang theory) සහ අඳුරු ද්‍රව්‍ය (dark matter) සංකල්ප සමග මැනවින් සමපාත වන බව සමහර විද්‍යාඥයන්ගේ මතයයි.

අද්වෛත වේදාන්ත ආකෘතියට අනුව සියළුම සත්වයන් "මම" යයි හඳුන්වන්නේ මේ අප තුල පවතින අප නොහඳුන බ්‍රහ්මත්වයයි. අපගේ අවදි, සිහින සහිත නින්ද සහ සිහින රහිත ගැඹුරු නින්ද යන ත්‍රිත්ව අවස්ථාවේදීම පොදුවේ සිටින්නේ මෙම බ්‍රහ්මත්වයයි. ඒ අනුව සියළුම සත්වයන් තුල ඇත්තේ එකම "මම"ය. ජිවය පමණක් නොව අජීවී වස්තු තුලද ඇත්තේ මේ බ්‍රහ්මත්වයයි.

අප විසින් ඔබ සහ මම ලෙස වෙන් කරගන්නේ මායාවක් වන පංච කෝෂයයි. මෙය ආහාර කෝෂය (අන්නමය කෝෂ), ප්‍රාණ කෝෂය, මනෝමය කෝෂය, විඥානමය කෝෂය සහ ආනන්දමය කෝෂය ලෙස නාමකරණය වනවා. මරණයේදී මුල් කෝෂ දෙක පංච මහා භූතයන්ට සහ ශක්තියට විභේදනය වන අතර ඉතිරි කෝෂ තුන ශරීරයෙන් ඉවත්වෙනවා. ආත්මය යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ මෙයයි. එය කර්මය නමැති සිවියෙන් වැසී තිබෙන බව පැවසෙනවා. ආත්මය ආහාර සහ ප්‍රාණ කෝෂ සමග සංගත වූ විට එතන ඔබ "මම"ය කියා නැවතත් මායාවක් ගොඩනගා ගන්නවා. මේ අනුව ඔබගේ මරණය හා ජීවිතය අතර හුවමාරු වන භූතාර්ථය (transmigratory entity) මමත් නොවේ, මම නොවේත් නොවේ. 

බොහෝ ස්වාමිවරු කර්මය සහ ආත්මය සබන් බුබුලකටත් අවට වාතය බ්‍රහ්මත්වයටත් සමාන කරනවා. සබන් පටලය කර්මයද, ඇතුලත ඇති වාතය ආත්මය ලෙසද සැලකිය හැක. මෝක්‍ෂය යනු කර්මය නමැති මෙම සබන් පටලය පුපුරුවා හැරීම බව කියවෙනවා. එවිට ඇතුලත තිබූ වාතය සහ පිටත වාතය අතර වෙනසක් නැහැ. අන් විදියකින් පැවසුවහොත් ඔබ බ්‍රහ්මත්වය සමග නැවත අනුගත වනවා.

අද්වෛත වේදාන්ත හින්දු ධර්මයේ ඇත්තටම දේව සංකල්පයක් නැහැ. බ්‍රහ්මත්වය වන්දනා මාන කලයුතු යමක් කියා පිළිගැනීමක් පැවතිය නොහැකියි. මන්ද අප සියළුදෙනාම බ්‍රහ්මත්වයේ කොටස් බැවිනි. එහි අමරණීය වන්නේ (සදා පවතින්නේ) බ්‍රහ්මත්වයයි. ආත්මය සියුම් සිවියකින් (කර්මය) වටවූ වායු බුබුලක් පමණයි. මෝක්‍ෂය (බෞද්ධ නිර්වාණය හා සමගාමී) ලැබීමේදී මෙම පටලය පිපිරී යනවා. 

බොහෝ දෙනෙක් හින්දු දර්ශනය ලෙස හඳුන්වන්නේ පසුකලෙක මාධව ආචාර්යවරයා ස්ථාපිත කල ද්වෛතික වේදාන්තයයි. එහි දෙවියන් කියා අධි-බලාත්මක භූතාර්ථයක් සහ ආත්මය කියා අමරණීය ප්‍රපංචයකුත් තිබෙන බව කියවෙනවා. මට සිතෙන ආකාරයට එය පූජකයන්ගේ පැවැත්මට අත්‍යවශ්‍ය සංකල්පයක්.

   

Friday 28 August 2020

රිලවුන්ට එදිරිව රිලව්


කැලේ ගහ කොළ ඉඩෝරෙට කේඩෑරි වෙලා හේබෑ වෙලා ගිහින්. වැවේ වතුර හොඳටම අඩුවෙලා. වතුර බොන්න යන සත්තුන්ව බඩගින්නේ ඉන්න කිඹුල්ලු අල්ලාගෙන කනවා. මේ නිසා අනතුරක් නැති දියකඩිති හොයාගෙන වතුර පිපාසෙන් පෙලෙන සත්තු ඒ මේ අත ඇවිදිනවා. 

ඔය අතරේ වඳුරෝ කීප දෙනෙක් එකතුවෙලා අසරණ වෙච්ච සත්තු ටික වැව අද්දර වැලිතලාවට කොහොම හරි එක් රැස් කළා. 

"කැලේ රජ කළ අලි ඇත්තු ටික කැලේම තිබුණු සරු ගස් ටික ඉවක් බවක් නැතිව කාල දැම්මා. ඒක නිසා තමයි අපිට මෙහෙම උනේ" මහ වඳුරෙක් තත්වේ පැහැදිලි කළා.

"අපි කැලේ ඉන්න නුවණක්කාර රිලව් රංචුව නායක කමට පත්කරගමු" කලින් කතා කරගෙන තිබුණු විදියට නාකි වඳුරෙක් යෝජනා කළා. 

"රිලව් නුවණක්කාරයි කියල කවුද කියන්නේ" අහිංසක හාවෙක් ඇහුවා.

"මේ මුළු කැලේම ඉන්න පොඩ්ඩක් හරි මොළයක් තියෙන ඔක්කොම සත්තු ඒක දන්නවා" කොටියා බොහොම සද්දෙන් ගොරවලා කිව්වා. වලහයි, වඳුරෝ ටිකයි ඒ කතාව අනුමත කරලා ලොකු සද්දයක් දැම්මා. එකත් කලින් ඉඳලම ගහපු සැලැස්මක්. හාවා ලජ්ජාවෙන් බිම බලා ගත්තා.

ඉතින් ඔන්න ඔහොම රිලව් රජ වුණා. 

මුලින්ම වතුර ප්‍රශ්ණේ. රිලව් යෝජනා කළා කිඹුල්ලුන්ට ගල් ගහන්න. එතකොට කිඹුල්ලු ටික වැව දාල පැනල දුවයි කියල රිලව් අනෙක් සත්තුන්ට කිව්වා. කට්ටිය හැමෝම වගේ වැඩේට කැමති වුණා.

එදා හවස සත්තු ටික ඔක්කොම වැව අද්දරට රැස්වුණා. මහ රිළවා ලොකු ගලක් අරන් ඇවිත් මුලින්ම කිඹුල්ලු ඉන්න පැත්තට ඒක වීසි කළා. දැන් ඔක්කොම සත්තු කිඹුල්ලුන්ට ගල් ගහනවා. 

කිඹුල්ලු ටිකට කවදාවත් වෙච්ච නැති මේ වැඩේ ටිකක් අමුතුයි. උන් පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ ගල් ගහන සත්තු ඉන්න පැත්තට ඇදුනා. කිඹුල් හමට ගලක් වැදුනට දැනෙනවායෑ. සත්තු ටික හිතුවා කිඹුල්ලුන්ට හොඳටම රිදිලා තමයි මේ වැවෙන් ගොඩටත් එන්නේ කියල. වැවෙන් එලියට ආපු තඩි කිඹුලෙක් ඉස්සරහින්ම ගල් ගගහ හිටපු මුවෙක්ව ඩැහැගෙන වතුරට පැන්නා. අනෙක් කිඹුල්ලුත් උගේ පස්සෙන්ම ආයෙත් වතුරට පැන්නා. පිටිපස්සෙන් ගල් ගහමින් හිටපු සත්තු ටික හිතුවේ කිඹුල්ලු බයවෙලා දිව්වා කියලා. උන් තව ටිකක් ඉස්සරහට ඇවිල්ලා ගල් ගහන්න ගත්තා. බඩගින්නේ හිටපු තව කිඹුල්ලු ටිකක් වටෙන් ඇවිත් ගෝනෙක්වයි වල් උරෝ දෙන්නෙක්වයි අල්ලාගෙන වතුරට පැන්නා. 

ඔය කලබගෑනිය අස්සේ රිලව් ටිකයි, වඳුරෝ ටිකයි, කොටියයි, වලහයි වැවේ අනෙක් පැත්තට ගිහින් හොඳ හැටි වතුර බිව්වා. මොකද කිඹුල්ලු ටික ගල් සෙල්ලම බලන්න ගිහිල්ලනේ. 

දවස් කීපයක් මේ වැඩේ මේ විදියට සිද්ධ වුනා. කැලේ හිටපු සමහර සත්තුන්ට තේරුණා රිලව් කරන්නේ කපටි වැඩක් බව. උන් තැන තැන කියන්න ගත්තා මේ වැඩේට අහුවෙන්න එපා කියල. 

මේ කතාව රිලවුන්ටත් ආරංචි වුණා. රිලව් රංචුව රැස් වෙලා සාකච්චා කළා කලබල වෙච්ච සත්තු ටික ගොනාට අන්දගන්න විදියක්. 

පහුවදා නැට්ට කොට රිලවා කැලේ සත්තු ඉන්න තැන්වලට ගිහින් මෙහෙම කිව්වා "මම කොයිතරම් කිව්වද මහ රිලවට ඔය ගල් ගහන වැඩේ හරියන්නේ නැහැ කියල. ඇහුවේ නෑනේ. අනේ අර කිඹුල්ලු අල්ලගත්ත මුවයි, ගෝනයි, වල් උරෝ දෙන්නයි අනෙක් පොඩි සත්තු ටිකයි ගැන මට හරි දුකයි".

"එකනේ බලන්නකෝ නැට්ට කොට රිලවට කල්පනා වුන තරම් මහ රිලවට තේරිලා නැහැනේ" සමහර සත්තු කියන්න ගත්තා.

"නැට්ට කොටා කොහොමද එහෙම අපේ මහ රිලවා ගැන කියන්නේ. ඌට පිස්සු. මහ රිලවා හැමදාම වැඩක් කරන්නේ හොඳට හොයල බලල" මූණ කැත අළු රිලවා කැලේ පුරා සද්දේ දාගෙන ඇවිද්දා. 

දැන් රිලව් ටික දෙකට තුනට බෙදිලා අනෙක් සත්තු ඉස්සරහ එකාට එකා කෑගහගන්නවා. වලහයි, කොටියයි, වඳුරෝ ටිකයි මේ වාදේ මැද්දට පැනල එහෙටයි මෙහෙටයි බනිනවා. දැන් කැලේ ම ඉන්න සත්තුන්ගේ කතාව මේ වාදේ ගැන. බොහොම අය තර්ක කරනවා කොයි රිලවද හරි කියලා තීරණය කරගන්න බැරුව. 

ඔය අස්සේ තාමත් රිලවු රංචුවේ නුවණ ගැන දැඩි විශ්වාසයකින් ඉන්න මී හරක් ටිකක් එකතුවෙලා හවසට හවසට කිඹුල්ලුන්ට ගල් ගහනවා. 

- මේක මේ පොඩි දරුවන් වෙනුවෙන් ලියපු කතාවක් 



Saturday 22 August 2020

අපේ යුතුකම

වසර 2000 දී පමණ ඩුබායි ගුවන් තොටුපොලේදී ගුවන් යානා පමාවක් නිසා අහම්බෙන් මා සමග කතාබහේ යෙදුනු චීන ජාතිකයෙක් මට අපූරු කතාවක් කීය. එකල මගේ කථන පාලනයේ අඩුපාඩු කම් බොහෝ තිබුණි (අද නම් මම මුල් වරට හමු වූ අමුත්තකුගෙන් කෙසේවත් මෙසේ නොඅසමි).

"ඔබේ රටේ පාලකයන් හරිම අමානුශිකයි, ඔවුන් ඔබේ නිදහස අහුරලා, ඔබලා කතා කිරීමටත් බියයි. ඔබට හිතෙන්නේ නැද්ද කවදා හරි ඔබේ රට මහා විනාශයකට පත්වෙනවා කියා, සෝවියට් දේශයට උනා වගේ?"

මගේ චීන මිතුරා සිනාසුනි. 

"වෙන්න පුළුවන්" ඔහු කීය. චීන සමාගමක බ්‍රිතාන්‍ය ශාකාවේ නිලධාරියෙක්වන ඔහුගේ ඉංග්‍රීසි බස චතුර විය. 

"අපිට තියෙන වැඩත් එක්ක ආණ්ඩු කරන අය මොනවද කරන්නේ කියල හිත හිතා ඉන්න අපිට වෙලාවක් නැහැ. ඒ අයගේ වැඩ අපි කරන්න යනවා නම් ඒ අය මොකටද? පුරවැසියෙක් විදියට අපේ යුතුකම් අපි කරන්න ඕනේ කියන එක තමයි අපි බොහෝ දෙනෙක් හිතන්නේ. පාලකයෝ වරද්ද ගත්තොත් ඒක අපේ අවාසනාව. එහෙම කියල අපේ යුතුකම් අපි නොකර හිටියොත් කොහොමටත් අපි විනාශ වෙනවා". චීන යාළුවා ඔහුගේ සිනහව නිරතුරුවම මුවෙහි රඳවා ගනිමින්  කියාගෙන ගියේය.

අද වසර 20ට පසු චීනය එදාට වඩා බොහෝ සෙයින් ප්‍රභලය. එය සෝවියට් දේශය පසුපස යන පාටක් නැත. මා දැන් කියන්නේ එදා චීනා කී ජනතාවගේ යුතුකම්වලට මා වෙතින් අඩුවැඩිය පිරවුණු විස්තරයයි. තමා කාට චන්දය දුන්නත්, පත් වූ රජයට තමා කැමති වුනත් නැතත්, සියලු දෙනාගේ යහපත උදෙසා අප සියලු දෙනාටම කල හැකි දේවල් කිහිපයක් තිබේ. ඊළඟ වර රජය විවේචනය කිරීමට පෙර අපි මේ යුතුකම් ඉටු කරන්නේදැයි සිතා බලමු.

1. නිරෝගී ජිවිතයක් ගතකරන්න 

ලංකාවේ ජනතාව භාවිතාකරන බටහිර ඖෂධ හෝ ඖෂධ සඳහා අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය වලින් 99% ම පිටරටින් ගෙන්වයි (මා වැරදි නම් කරුණාකර නිවැරදි කරන්න). මේ අනුව ඔබ අසනීපයකට රජයේ හෝ පෞද්ගලික ආයතනයකින් ගන්නා සෑම බෙහෙත් වේලකටම විශාල විදේශ විනිමයක් පිටරටට ඇදී යයි. ඔබ ප්‍රතිකාර ගන්නේ රජයේ රෝහලකින් නම් ඔබට ලැබෙන බෙහෙත් සඳහා ලංකාවේ සෑම පුරවැසියකුම මුදල් ලබා දෙයි. 

මදක් කල්පනා කරන්න. ඔබ කවදාවත් සිතා ඇද්ද නිරෝගීව ජීවත්වීම රටට ඔබගෙන් ඉටුවිය යුතු යුතුකමක් බව? ඔබ ආහාර පාන ගැනීමේදී කෙතරම් සැලකිලිමත්ද? සුප් කැටයේ සිට ක්ෂණික නූඩල්ස් හරහා කෝලා සහ පැණි බීම වර්ග දක්වා ඔබ ආහාරයට ගන්නේ ශරීරයට දෙතිස් වද දෙන විෂ බව ඔබ සිතුවාද? මත්පැන් සහ දුම්වැටි භාවිතා කරන්නෙක් නම් එහි සිරුරට අහිතකර සීමා පිළිබඳව සිතනවාද? ව්‍යායාම කිරීමට ඔබ කෙතරම් දුරට යොමු වෙනවාද? ගෙදර කාන්තාවන්ගේ සෞඛ්‍යය පිළිබඳව ඔබ කෙතරම් සැලකිලිමත්ද? ලංකාවේ බහුතරයක් කාන්තාවන් වයස 35 ඉක්මවන විට කොන්දේ කැක්කුම්, ස්නායු ආබාධ සහ හිසරදයන්ට ලක් වන බව ඔබ දන්නවාද? ඊට හේතුව ඔවුන් සීමාව ඉක්මවා වෙහෙසකාරී ගෘහස්ත වැඩවල යෙදීම, අවශ්‍ය ව්‍යායාමවල නොයෙදීම (බොහෝ විට නිවසේ අනෙක් අයගෙන් ධෛර්ය ගැන්වීමක් හෝ උපදෙසක් නොලැබීම නිසා), සහ මානසික ආතතිය වැනි කාරණා බව වටහා ගෙනද?

2. දේශීය දේ භාවිතා කරන 

අද ලාංකිකයෙක් උදෑසන අවදිවී මුලින්ම අතට ගන්නේ වෙනත් රටකින් ආනයනය කල දත් බුරුසුවකි. එතැන් සිට රාත්‍රී නින්දට යන තුරු ලාංකිකයා පාරිභෝජනය කරන දෙයින් 80% ට වඩා පිටරටින් පැමිණෙයි. ඉන්දියානුවාගේ හෝ පකිස්ථානුවාගේ නොදකින පරදේශීය දෙයට දක්වන අධික කැමැත්තක් හෝ දේශීය දේ පිළිබඳව දක්වන නොසැලකිල්ලක් මම ලාංකිකයා තුල දකිමි. මේ දීන චින්තනයෙන් මිදෙන තෙක් අපට දියුණුවේ කඩඉම් පසුකිරීම අපහසුය.

ඔබට හැකි නම් අද දින සිට කෝලා බෝතලයකට දෙන මුදල තැඹිලි ගෙඩියකට දෙන්න, සබන් කෑල්ලක් ගනිද්දී එය ස්වදේශීය (ලංකාවේ අමුද්‍රව්‍ය යොදාගෙන සාදන) නිෂ්පාදනයක් දැයි විමසා බලන්න, කොස්සක්, ඉදලක් ගැනීමේදී දේශීය ස්වභාවික අමුද්‍රව්‍ය වලින් තැනූවක්දැයි සොයා බලන්න, ලංකාවේ සාදන පාවහන් යුගලක්, ඇඳුමක් ගන්න, ඔබ ජාතිය වෙනුවෙන් මහඟු සේවයක් කළා වනු ඇත. 

මෙහිදී ඔබගේ ප්‍රධානම කර්තව්‍යයක් විය යුත්තේ රූපවාහිනී දැන්වීම් වලට වහල් නොවීමයි. පර දේ ගෙන්වන බහුජාතික සමාගම්වලට මිලියන ගණනින් වියදම් කර දැන්වීම් දැමීමට හැකියාව ඇත. එය නැවතීමට ඔබට හෝ මට නොහැකිය. එහෙත් ඒවාට නොරැවටී, ගැති නොවී සිටීමට අපට සම්පුර්ණ නිදහස ඇත. අප විසින්ම අපගේ නිවහල් චින්තනය බහුජාතික සමාගම් වලට පවා නොදේ නම්, එය වෙනස් කිරීමට ඔවුනට හැකියාවක් නැත.

3. සුපිරි වෙළඳසැලෙන් ඉරිදා පොළට 

මීට දශක දෙකකට පමණ පෙර ලාංකික ජන ජිවිතයේ විශාල පෙරලියක් සිදුවිය. ඒ මධ්‍යම පන්තියේ තරමක් ඉහලින් සිටි බහුතරයක් හන්දියේ කඩෙන් සුපිරි වෙළඳසැලට මාරු වීමයි. මෙය ප්‍රවාහන පහසුව (බොහෝ දෙනෙකු වාහන හිමිකරුවන් වීම), කාලය ඉතුරු කරගැනීම මෙන්ම සමාජයේ කැපී පෙනීම අරඹයාද සිදුවිය. මේ පිරිසට පහල මධ්‍යම පන්තියේ පිරිසද කෙසේ හෝ එකතුවීමට උත්සහ කරන ලදී. මේ අනුව රටේ මුදල් වියදම් කිරීමේ හැකියාව ඇති විශාල පිරිසක් සුපිරි වෙළඳසැලට මාරු විය. අප නොසිතුවාට මෙය විශාල ආර්ථික සහ සාමාජීය ගැටළුවකට මුල පිරීය.

සාමාන්‍යයෙන් සුපිරි වෙළඳ සැලක විකිණෙන බඩුවකින් 40% ක් එම වෙළඳසැලට හිමිවෙයි. එසේම සුපිරි වෙළඳ සැලක මුල් තැන නිතරම ලැබෙන්නේ බහුජාතික සමාගම්වල භාණ්ඩ සඳහාය. 

ජාත්‍යන්තරව කරන ලද සමීක්ෂණ වලින් පෙනෙන්නේ සමාජයේ බහුතරයක් සුපිරි වෙළඳසැලකට ගිය විට බඩු ගැනීමට අවශ්‍ය කාලයට වඩා දෙතුන් ගුණයක කාලයක් නිකරුනේ වැය කරන බවයි. එසේම ඔවුහු ඇසුරුම් සහ ප්‍රදර්ශන මගින් කෙරෙන පෙළඹවීම් මත අවශ්‍ය නොවන බඩු රාශියක් සඳහාද මුදල් වැය කරති. 

අවසානයේදී රටේ ජනතාවට මෙමගින් විශාල පාඩුවක් සිදුවන අතර රටේ මුදල් සමාජයේ ඉතා සුළු කොටසක් අතට එක් රැස්වෙයි. ඒ සමගම සුළු ව්‍යාපාර මගින් මුදල් උපයාගත් පහල මධ්‍යම පන්තියේ විශාල පිරිසකගේ ජීවිකාවද බිඳ වැටී ඇත. 

සුපිරි වෙළඳ සැලෙන් නික්මී හන්දියේ ධර්මදාස ස්ටෝර්ස් එකටත් සති හෝ දිනපතා පොළටත් නැවත සංක්‍රමණය වීමට කාලය එළඹ ඇත. 

4. ඔබේ සේවය හරියට කරන්න 

ලොව කිසිඳු රටකට වඩා විශේෂත්වයක් මම ජපානය සහ ජර්මනිය යන රටවල දකිමි. ඒ සමාජයේ ඉතාම පහල ස්ථරයේ සිට ඉහලම තැනට යන තුරු සියළු දෙනාම පාහේ තමාගේ ජීවිකා වෘතිය හැකිතාක් නිවැරදිව සහ යහපත් ආකාරයෙන් ඉටු කිරීමට උත්සහ දැරීමයි. මෙහි යහඵල සමාජයේ සියලුදෙනාම භුක්ති විඳිති.  

දැන් ඔබ සිතන්න. ඔබ රජයේ සේවකයෙක් හෝ පෞද්ගලික අංශයේ සේවකයෙක් නම් ඔබ ලබා ගන්නා පඩියට කොපමණ සාධාරණයක් ඉටු කරනවාද? ඔබ ස්වයං ව්‍යාපාරයක යෙදෙන්නෙක් නම් තම පාරිභෝගිකයාට හෝ සේවාලාභියාට ගන්නා මුදලට සරිලන සේවයක් ලබා දෙනවාද? බොහෝ දෙනෙකුට මේ පැනයට හිතට අවංකව "ඔව්" යන පිළිතුර ලබා දිය නොහැකි වනු ඇත. 

මා පෞද්ගලිකවම දන්නා පරිදි බොහෝ ආයතනවල කිසිම වැඩක් නොකරන හෝ වැඩ ඉතා නොසැලකිල්ලෙන් කරන පිරිස අතර වෘතිය සමිති නායකයන් මුල් තැන ගනී. එසේම ආයතනය, පරිපාලනය හෝ රජය විවේචනය කිරීමේ ප්‍රමුඛතාවය ගන්නේ තමන්ගේ සේවය ඉතා අයහපත් අන්දමින් කරනා පිරිසයි. මේ ගැන ස්වයං-අවබෝධයකට පැමිණ ඔබේ පිළිවෙත් වෙනස් කරගන්න.

5. නාස්තිය පිටුදකින්න 

මා විසින් රචිත "ධනවතෙකු වීමේ මග" පොතෙහිද පරිච්ඡේද කිහිපයකම අවධාරණය කල පරිදි පුද්ගලයෙකුගේ, පවුලක හෝ රටක පරිහානිය සීඝ්‍රගාමී කිරීමේ ප්‍රධානම සාධකයක් නම් නාස්තියයි. මෙතෙක් මා සංචාරය කර ඇති රටවලදී මා දුටු විශේෂ රටාවක් නම් රටක සිදුවන නාස්තිය එම රටෙහි දිළිඳු කමට අනුලෝමව සමානුපාතික වන බවයි. එනම් අඩුවෙන්ම නාස්තියක් ඇත්තේ ලොව ධනවත්ම රටවල වන අතර වැඩියෙන්ම නාස්ති කරන්නේ ලොව දිළිඳුම රටවල්ය. 

මුලින්ම ඇතිවන්නේ නාස්තියද දිළිඳුකමද යන්න මම නොදනිමි. එහෙත් නාස්තිය වලකාගත නොහැකි රටක් දියුණු වේ යයි සිතීම නම් මුලාවක් බව පමණක් මට වැටහේ. ආහාර පාන, ජලය, විදුලිය, ලිපි ද්‍රව්‍ය, රෙදිපිළි ආදී මෙකී නොකී දහසකුත් දෑ ලාංකිකයා නිරන්තරයෙන් නාස්තිකර දමයි. මා කියන දේ වටහා ගැනීමට නම් ඔබ බුෆේ ක්‍රමයට ආහාර බෙදාගෙන භුක්ති විඳිය හැකි ස්ථානයකට හෝ උත්සවයකට ගොස් බලන්න. 

විශේෂයෙන්ම, බොහෝ දෙනෙක් තම සේවා ස්ථානයේ කරන නාස්තිය මොන තරම්දැයි සිතා බලන්න. 

ඔබ භාවිතය සඳහා අතට ගන්නා ඕනෑම දෙයක් එහි උපරිමය දක්වා ප්‍රයෝජනයට ගන්න. එසේ නොහැකි නම් එයට අත නොතබන්න. තමන්ට අවැසි තරමින් පමණක් ඕනෑම දෙයක් ලබා ගන්න. 

ඉහත සඳහන් පස් වැදෑරුම් ක්‍රමවේදය සඳහා ඔබට කිසිවෙකුගේ අනුග්‍රහයක් හෝ රජයේ මැදිහත්වීමක් අවශ්‍ය නොවේ. ඒ සෑම කරුණක්ම ඔබට පෞද්ගලික මට්ටමින් කල හැකි දේවල්ය. එය ක්‍රමයෙන්, පවුල, ගම, නගරය හරහා රටටම ව්‍යාප්ත වනු ඇත. 

මේ සියල්ල කිරීම සඳහා සිත සකස් කරගැනීමට ඔබට තව එක් දෙයක් අවශ්‍යවේ. එනම් තම ඊර්ෂ්‍යාව දුරලීමයි. ඊර්ෂ්‍යාව ඔබගේ මානසික සහනය වනසා දමයි. මමත්වය ඉස්මතු කරයි. අනෙකාට වින කැටීමට ක්‍රමයක් ඇත්තෙම නැත්නම් අවවාද අනුශාසනා දෙන මුවාවෙන් හෝ අනෙකාට පහරදීමට ඊර්ෂ්‍යාව ඔබව පොළඹවයි. මේ ඊර්ෂ්‍යාව පිරි ලාංකික චරිත මට ජීවිතයේදී අනන්තවත් හමුවී ඇත. ලෝකයේ කොතැනක සිටියත් ලාංකිකයාට දුරු කරගැනීමට අසීරු මේ ජානගත ගුණය කෙසේ හෝ සහමුලින් උපුටා දැමීමට ඔබත් අධිෂ්ඨාන කරගන්න. අළුත් ලොවක් එතනින් බිහිවනු ඇත.