රන් හුයකින් හදවතේ වෙලාගෙන
මගේම යැයි සිතමින් ලොබ බැඳගෙන
ඔසවා ගෙන ආ බොඳ පෙම් සිතුවම
සීගිරි ගලටත් වඩා විසල් බව
දැනුණේ රන් හුය කඩා දැමූ දින
කඳුළු රැගෙන මා මෙතුවක් ආ දුර
දෑස් අගින් ඔබ බලා සිටිය වග
දනිමි එයට කම් නැත පිය සොඳුරිය
ඔබට නොමැත මින් මතුවට අවසර
සිහිනෙන් විත් මා තව රිදවන්නට
සසර පුරා හුරුවූ පෙම් සුවඳට
රොඳ බැඳගෙන භව ගණනක් මේ ලෙස
හමුවී පියනගනා සඳ දිවි මග
නොසිතු නිමේෂෙක පැමිණි කුණාටුව
දෙකඩ කරන්නට ඇති පෙම් සිතුවම
වෙන්නට ඇති පෙර බවයේ හුරුවට
ඔසවන් ආවේ ආදරයක බර
අත්හල මොහොතේ දැනෙනා නිදහස
විඳගමි නැවතත් හමු වී භවයක
අහිමි වෙනතුරා ඔබේ ආදරය
සසර පුරා හුරුවූ පෙම් සුවඳට
බව ගණනක මේ ලෙස අප හමුවී
අතරමගදි දෙපසකට යන්න ඇති
කතරක නැගු පිය සටහන් වියැකී
කාලයේ ධුලි කුණාටු අතරින්
වැලිතලා අතර සැඟවෙන්නට ඇති
කල්ප ගණනකට පෙර බවයක සිට
අත් වැල් පටලා පියනගනා සඳ
නොසිතූ මොහොතක හැමූ කුණාටුව
අතරමගදි දෙපසකට වන්න ඇත
කතරක නැගු පිය සටහන් වියැකී
කාලයේ ධුලි කුණාටු අතරින්
වැලිතලා අතර සැඟවෙන්නට ඇති
No comments:
Post a Comment