ලාංකීය දේශපාලනය සහ ජවිපෙ

ඒකාධිපති පාලනයක් යටතේ රටක් කඩා වැටෙන විට සහ ඉතා දුර්වල පාලන තන්ත්‍රයක් යටතේ රටක් කඩා වැටෙන විට දකින්න ලැබෙන ලක්ෂණ වෙනස්ය. යම් සිතීමේ හැකියාවක් ඇති සියළු ලාංකිකයන් රටේ අනිවාර්යයෙන්ම ඇතිවන ආර්ථික සහ සාමාජීය බිඳ වැටීම ගැන පසුගිය වසර තුල අනාවැකි පළකළේය. එය දැන් සැබෑ වෙමින් පවතී. එහෙත් ඔවුන් බහුතරයකට වැරදුන කරුණක් ඇත. එනම් මේ බිඳ වැටීම ඒකාධිපති ස්වරූපයකින් සිදුවෙතැයි පලකල අනාවැකියයි. 

මේ වන විට සිදුවෙමින් පවතින්නේ ඉතා දුර්වල අඳබාලයෙක් හිට්ලර්ගේ වෙස් මුහුණක් දාගෙන කරන විගඩමකි. ගැසට් ගැසීමේ සිට, ගන්නා සියලු තීන්දු තීරණ වෙනස් කරමින්, ව්‍යාපාරික ප්‍රජාව ඉදිරියේ බයාදු ලෙස යටහත් පහත් වෙමින්, ලොව පුරා ණය යදිමින්, වෘතිය සමිති ඉදිරියේ නිවට නියාලු ගති පෙන්වමින් මේ වන විට ප්‍රදර්ශනය කරන්නේ බලාපොරත්තු වුවාට වඩා ඉතා දුබල නායකත්වයකි. එම කඳවුර තුල පැහැදිලිවම දැකිය හැක්කේ "රිලවුන්ට එදිරිව රිලවුන්" නාටකය පමණි. එක් අතකින් එය රටට අඩු අයහපතක් කරන බව මට හැඟෙයි.  අනෙක් අතින් ඔවුන් නෑදෑ හිත මිතුරන් සහ තම පවුල වෙනුවෙන් නීතිය සම්පුර්ණයෙන්ම අකර්මන්‍ය කර ඇත. මෙය භයංකාර තත්වයකි.

රටෙහි විපක්ෂය යයි කියා ගන්නා හරිත සංසදය (සජබ-එජාප) තුල ඇත්තේ ආණ්ඩුවටත් වඩා දුර්වල පැවැත්මකි. අසමගියට අමතරව මේ පාර්ශව දෙකෙහිම නායකත්වයෙහි ඇති විසුලුරූපී බව මනාවට දිස්වෙයි. සජබ නායකත්වය කිසිසේත්ම රටක නායකත්වයට නුසුදුසු අනුවණ දුර්වල චරිතයක් බව ගෙවෙන සෑම දිනකම ඔප්පුකර පෙන්වයි. තම මුහුණ අවශ්‍ය අනවශ්‍ය හැම තැනකම ප්‍රදර්ශනය කිරීමට යාමත්, නැති පාණ්ඩිතත්වයක් පෙන්නුම් කිරීමට යාමත්, අඳබාල පෙනුමත් මෙහි නායකත්වයේ දුර්වලතාය. නමුත් එහි යම් ඉහල ධනාත්මක හැකියාවන් ඇති, එහෙත් කිසිඳු සමගියක් නැති දෙවන පෙළක් ඇත. 

එජාප නායකත්වය මහ පොළවේ යථාර්තය තේරුම් ගත නොහැකිව මිය පරලොව ගිය ප්‍රේතාත්මයකි. ඊට වඩා දෙයක් ඒ ගැන කිව නොහැක. එහි දෙවන පෙලද ඉතා දුර්වල මහජනතාවගේ අවමානයට පාත්‍ර වූ පිරිසකගෙන් සමන්විතය. 

මගේ සරසවි සිසු ජීවිතයේදී මා ඇතුළු මා දන්නා හඳුනන බොහෝ මිතුරු මිතුරියන් ඉතාම අප්‍රිය කල දේශපාලන ව්‍යාපාරය ජනතා විමුක්ති පෙරමුණයි. සරසවිය තුල ජවිපෙ සාමාජිකයන්ගේ තිබූ මර්දනකාරී දරදඬු පිළිවෙතත්, රට තුල ඔවුන් ගෙනගිය භීෂණකාරී වැඩ පිළිවෙලත් ඔවුන්ව අපට අප්‍රසන්න කරලීය.  පසු කාලීනව ඔවුන් තුල දක්නට ලැබුණු වැල යන අතට මැස්ස ගැසීමේ පිළිවෙත (රටේ යම් අවස්ථාවක පවතින රැල්ලට අනුව පිහිනීම) ඔවුන්ගේ දරුණු ඇද වැටීමට හේතු වූ බව මට සිතෙයි. මා මේ පිළිබඳව ලියන්නේ වෙන කෙනෙකුගේ නොව මගේම අත්දැකීමෙන් ලබා ගත් දැනුම ආශ්‍රයෙනි. 

නමුත් වර්තමානය සහ මෑත අතීතය දෙස බලන විට තවමත් දුෂණය-භිෂණය-වංචාව පිළිබඳව කුණු නොතවරුණු එකම ප්‍රධාන පක්ෂය ජවිපෙයි. ඔවුන්ට එරෙහිව අනෙකුත් පක්ෂ කරපින්නා ගත් උදවිය පවසන කතා ඉතා විහිළු සහගතය. එම පෙරමුණේ නායකයන්ගේ සිරුරේ ස්වභාවය, පවුල් ජීවිතය, පක්ෂයේ වත්කම් සහ වියදම්, මෙන්ම අයර්ලන්තයේ ගෙවල් පිළිබඳවද මේ පිරිස් අවලාද නගන්නේ ඔවුන්ගේ අසරණකමට යයි මට සිතෙයි. තමන්ගේ නායකයන් බිලියන ගණනින් මහජන මුදල් වංචා කරමින් සුරසැප විඳිමින් ජනතාවටම කොකා පෙන්වද්දී මේ වහල් මනසින් යුත් මුග්ධයන්ට කර කියාගත හැකි දෙයක් නැති සේයකි. ඔවුන් රැකගන්න හදන්නේ තමන්ගේම ඉහ මොළ සූරා කන තක්කඩියන් රැලක් බව සමහර උගතුන්ට පවා නොතේරීම පුදුම සහගතය. 

ලංකාව යනු පිළිකාවෙන් පෙලෙන රෝගියෙකි. පිළිකාව ආපසු හැරවීම ඉතා අපහසුය. අඩුම ගණනේ යම් අවස්ථාවකදී නිවැරදි වෛද්‍ය තීරණ ගැනීමෙන් රෝගියාගේ මරණය පමා කරගත හැක. එහෙත් මේ තීරණ ක්‍රියාවේ යෙදවීම ඉතා කටුක සහ වේදනාත්මක කාර්යයක් වීම වලකනු නොහැක. 

මා දකින ආකාරයට ලංකාව ආගාධයට යන මග අහුරාලීමට නම් ජවිපෙ එම ක්‍රියාන්විතයේ අනිවාර්ය කොටස් කරුවෙකු විය යුතුය. ඊට හේතු වන කාරණා කිහිපයක් මම දකිමි.

දැනට ලංකාවේ පවතින අන්ත දුෂිත වූ ප්‍රධාන පක්ෂවලින් ස්වායත්ත වූ, රට පුරාම විහිදුනු දේශපාලනික මෙහෙයුම් ජාලයක් පවතින එකම පක්ෂය ජනතා විමුක්ති පෙරමුණයි. මෙබඳු සංකීර්ණ මෙහෙයුම් ජාලයක් නොමැතිව දේශපාලනය කිරීම අති දුෂ්කර කාර්යයකි. 

ජවිපෙ වටා ගොඩ නැගුණු බුද්ධි ජාලයක් පවතී. මෙය රටේ පවතින ගැටළු විසඳීමට සහ අනාගත වැඩ පිළිවෙල ගොඩනැංවීම සඳහා අතිශයින් වැදගත්වෙයි.

පදනම් විරහිත මඩ හැරුණු විට ජවිපෙ ට එල්ල කල හැකි දුෂණ චෝදනා ඉතා අල්පය. 

කෙසේ නමුත් ජවිපෙන් සැබෑවටම ප්‍රශ්ණ කල යුතු කරුණු රාශියක් ඇත. 

ඔවුන්ගේ අධ්‍යාපන, ආර්ථික සහ විදේශ කටයුතු පිළිබඳව දැක්ම සහ ප්‍රතිපත්තිය කුමක්දැයි නිවැරදිව පැහැදිලි කල යුතුව ඇත.

ඔවුන් සමජවාදයෙහිම එල්ලී සිටිනවාද නැත්නම් වෙනත් රටට ගැලපෙන දේශීය දේශපාලනික ක්‍රමවේදයක් හඳුන්වා දෙනවාද යන්න ඇසිය යුතුය.   

ඔවුන්ගේ ජාති-ආගම් පිළිබඳව ඇති ප්‍රතිපත්තිය කුමක්ද යයි ඇසිය යුතුව ඇත.

නීතිය හා රටේ ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳව ඔවුන්ගේ ස්ථිර අදහස කුමක්දැයි ඔවුන් ඍජුවම ප්‍රකාශ කල යුතුය. 

ජවිපෙ නායකත්වය තාප්පයට තද කර ඇසිය යුතු ප්‍රශ්න මේවාය. ඔවුන්ගේ පසුගිය දශක දෙකහමාරක කාලය තුල හැසිරීම මේ පිළිබඳව ජනතාව තුල අපැහැදීමක් ඇතිවීමට මූලික හේතුවක් වූ බව මගේ හැඟීමයි. 

නමුත් අනෙකුත් ප්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂවල මානසික වහලුන් බවට පත් වූ උදවිය කරන්නේ ජවිපෙ ලබා ගත් 3% චන්ද ප්‍රතිශතය පිළිබඳව ඉතා බොළඳ හා ලාමක ආකාරයෙන් උසුළු විසුළු කිරීමයි. ලංකාවේ 97% නිවැරදි දේශපාලන තීන්දු ගත්තා නම් අද වන විට මෙය පාරාදීසයක් වන්නට තිබුණි. අද ඔබ ජීවත්වන අඳුරු ආගාධය මේ බහුතරයක් මෝඩයන්ගේ තීරණ වල ප්‍රතිඵලයකි.