ඉස්ලාම් ආගමෙහි සඳහන් හලාල් ක්‍රමයට සතුන් මස් පිණිස ඝාතනය කිරීම බොහෝ ලාංකිකයන්ට අමුත්තක් නොවෙයි. මාංශ භක්ෂණය පිළිබඳව දුර අතීතයක් ඇති මැදපෙරදිග ප්‍රදේශයේ බොහෝ ජන සමුහ චිරාත් කාලයක සිට (ඉස්ලාම් ආගම බිහිවීමට වසර දහස් ගණනකට පෙර සිට) මෙම ක්‍රමවේදය භාවිතා කරයි. වර්තමානය දක්වා ඉස්ලාම්, යුදෙව් (කොෂර් ක්‍රමය) සහ සමහර ක්‍රිස්තියානි සමුහ මෙම ක්‍රමවේදය ක්‍රියාවේ යොදවයි.
මෙහිදී සිදු කෙරෙන්නේ නිරෝගී මාංශ භක්ෂණයට සුදුසු සත්වයෙකුගේ උගුරු දණ්ඩ තියුණු ආයුධයකින් එකවර කපා දැමීමයි (කශේරුකාවට හානි නොවන සේ). එවිට හෘදය වස්තුව මගින් පොම්ප කරන රුධිරය කෙටි කාලයකදී සත්වයාගේ සිරුරෙන් ඉවත්වෙයි.
මෙතැනදී මට අතුරු කතාවක් මතක් වෙයි. ලංකාවේ බොහෝ ගරාජ් හිමියෝ මේ ක්‍රමවේදය තවත් කටයුත්තකට යොදා ගනිති. ඔබ කිසියම් අලුත්වැඩියාවකට ඔබගේ වාහනය ගරාජයකට ඇතුළු කලේ යයි සිතන්න. ඔබ ඉවත්වනු තුරු සිටින ගරාජ් හිමියා මුලින්ම කරන්නේ වාහනයේ එන්ජිම පණ ගන්වා ඉන්පසු ඉන්ධන බටය ගලවා ටැංකියේ ඇති ඉන්ධන කෑන් එකකට පුරවා ගැනීමයි. එන්ජිම ක්‍රියාත්මක වන විට ඉතා කෙටි කාලයකදී මෙම ඉන්ධන සොරකම කරගත හැක.
සත්වයෙකු සිරුරේ ඇතිවන කැපුම් තුවාලයකින් මියගිය විට එම සත්වයාගේ සිරුරේ ඉතිරිව ඇති රුධිරය තුල ඉතා වේගයෙන් බැක්ටීරියා වර්ධනය වේ. මේ නිසා ඉතා කෙටි කලකින් සිරුර කුනුවෙයි. මෙය ශීතකරණ නොතිබුණ ඉහල උෂ්ණත්වයකින් හෙබි ප්‍රදේශවල මිනිසුන්ට විශාල ගැටළුවක් විය. සත්වයෙකු හලාල් හෝ කෝෂර් ක්‍රමයට චේදනය කල විට සිරුරෙන් රුධිරය සම්පුර්ණයෙන්ම පාහේ ඉවත්වන නිසා මාංශය සෞඛ්‍යාරක්ෂිතව වැඩි කාලයක් තබා ගත හැකි වෙයි.
මැලේසියාවේදී මා නිරීක්ෂණය කල ආකාරයට සමහර මස් වෙළෙන්දෝ හලාල් ක්‍රමයට සත්වයා ඡේදනය කර රුධිරය ඉවත් වූ පසු සත්වයාගේ සිරුර විශාල දිය බඳුනක ඔබති. එවිට හිස්වූ රුධිර නාල වලට වතුර පිරීම නිසා මාංශවල බර වැඩිවේ. නමුත් මේ නිසා ශිතකරණයෙන් ඉවතට ගත් කල මස් ඉක්මනින් නරක්වන අතර එහි රසයද අඩුවෙයි. ලංකාවේද මස් වෙළෙන්දන් මෙය කරනවාදැයි මම නොදනිමි.
+++++++++++++++++++++++++
ReplyDelete