අප දශක තුනක පමණ සිට හඳුනන කාන්තාවක් තුල තරුණ වියේ සිටම යම් ව්‍යාකූලතාවයක් විය. ඇය යහළු යෙහෙලියන් බොහෝ දෙනෙකු සිටි කවුරුත් දන්නා චරිතයකි. මින් කිහිප දෙනෙකුට ඇය ඉතා කිට්ටු විය. ඇය තුල තිබූ මානසික ව්‍යාකූලත්වය හදුනා ගන්න ලැබුනේ මේ පිරිසටයි. ඇය සමාජයේ ඇයට ඉදිරියෙන් සිටි බොහෝ දෙනෙකු සමග දැඩි ඉරිසියාවකින් පෙළුණාය. තමා කිට්ටු කරගත් යහළු යෙහෙළියන් ලවා අනෙක් අයගේ සිත් රිදවීමට ඇය තුල සහජ දක්ෂතාවයක් විය. පෙම්වතෙක් නොසිටි ඇය එවන විට පෙම්වතුන් සමග සැහැල්ලු ජීවිත ගත කරමින් සිටි අනෙක් යෙහෙළියන්ට නොයෙක් ආකාරයෙන් රිදවන්න විය. මේ නිසා ඇය කිට්ටු මිතුරු මිතුරියන්ට "මල වදයක්" විය.
පසු කලෙක රැකියාව සහ විවාහය නිසා මිතුරු මිතුරියන් විසිරී ගිය අතර, බොහෝ දෙනෙක් මේ කාන්තාවගෙන් හැකි තාක් ඈත්ව සිටීමට උත්සහ ගත්හ. ඒ ඇය ඔවුන්ගේ පවුල් ජීවිත වලට සහ පෞද්ගලික කටයුතු වලට අත දාන්න උත්සහ ගැනීම නිසාය. මෑතකදී අපට දැනගන්න ලැබුනේ ඇය තම සැමියා සමගද නිතර දබර කරගන්නා බවත් යම් මානසික ආබාධයකට ප්‍රතිකාර ගන්නා බවත්ය.
සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රියජනක, ආගම දහමට බර මේ මිතුරිය පිළිබඳව යම් අධ්‍යනයක් කිරීමට මට සිත්විය.
ඇයගේ වැඩිමහල් සොයුරිය ඇයට වඩා ඉතා රූමත්, නිර්මාණාත්මක කටයුතු වලට දක්ෂ යුවතියක් විය. ඇය විසින්ම අපට කී ආකාරයට ඇය කුඩා කල සිටම මෙම වැඩිමහල් සොයුරිය දෙමව්පියන්ගේ මෙන්ම නිවසට පැමිණෙන නෑදෑ හිත මිතුරන්ගේද නිරතුරු අවධානයට ලක්විය. මෙය ඇයට මහත් සිත් වේදනා ගෙන දෙන්නක් වී ඇත. ඇයගේ නිවසට කිහිප විටක් ගොස් ඇති අපටද මේ බව වැටහී ඇත. මේ මානසික පීඩනය ඇයව පසු කලෙක සමාජ පීඩක තත්වයකට ඇද දමා ඇති බව මම අනුමාන කරමි. මේ පිළිබඳව තව දුරටත් මනෝ වෛද්‍යවරයෙකුගේ අදහසක් ලබා ගැනීමට කැමැත්තෙමි.
මෙම කතාව තුලින් මා පෙන්වා දෙන්න උත්සහ ගන්නේ ඔබ තමන්ගේ දූ දරුවන් කෙරේ දක්වන ආදරය කරුණාව අවධානය මෙන්ම ඇගයීමද සමබර මට්ටමක පවත්වා ගතයුතු බව අවධාරණය කිරීමයි. වැඩිහිටි අප බොහෝ දෙනෙකු මේ පිළිබඳව එතරම් සැලකීමක් නොකලත්, පුංචි සිත්වල සමහර විට මේ අසමබර අවධානය වේදනාත්මක කැළඹීමක් ඇති කල හැක. එය පසු කලෙක මහා කුණාටුවක් දක්වා වර්ධනය විය හැකිය.
මේ නිසා පවුලක favourite දරුවන් බිහිකිරීම වලකාගන්නට හැමවිටම උත්සහ කරන්න.
No comments:
Post a Comment