හැමදේම වෙන්නෙ හොඳට

කසඛස්ථානයට පැමිණ සති තුනක් ගතකල මම හෙට උදෑසන නැවතත් මැලේසියාව බලා පිටත් වෙන්නෙමි (2014 ඔක්තෝම්බර් මස දිනක). මෙහි පැමිණි දෙවන දින මෙම සරසවියේ ඉංජිනේරු අංශ භාර පිඨාධිපතිවරයා සමග වු යම් කෝපය දනවන කතා බහක් හේතුවෙන් මම තරමක සිත් තවුලකට හා නුරුස්සනා ස්වභාවයකට පත් වුනෙමි.   

එවන විට මා මහාචාර්ය බයන්දේ හඳුනා ගත්තා පමණි. තරමක් නොසන්සුන්ව සරසවියෙන් ඉවතට ගමන් කරන මා දුටු බයන්දේ විගසින් මා වෙතට පැමිණ ඉතා කුලුපඟ මිතුරකුසේ මගෙන් කාරණය විමසා සිටියේය. මගේ කතාව අසා සිටි බයන්දේ මට කදිම පිලිතුරක් දුන්නේය.

ඔහුගේ පිලිතුර තවත් රසවත් කථාවක් විය.

දහනමවන සියවසේ අග භාගයෙදී අප්‍රිකාවට පැමිණි ජොනතන් නම් බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයෙක් එහි වැවිලි කරුවෙකු බවට පත්වී පසු කාලයක විශාල වතුයායක හිමිකරු විය. 

දිනක් ජොනතන් තම මෙහෙකරුවන් පිරිවරාගෙන දඩයමේ ගියේය. එහිදී ගෝනකුට එල්ලය ගෙන කොකා ගැස්සීමෙදී තුවක්කුව පුපුරා ගොස් ඔහුගේ මහපට ඇඟිල්ල ගැලවී ගියේය. 

මේ දුටු එක් තරුණ මෙහෙකරුවෙක් “ඒක හොඳ වැඩක්” කියමින් සිනාසෙන්න විය.

“ඒකෙ ඇති හොඳේ මොකක්ද මිනිහෝ” කියමින් වේදනාවෙන් කෑගසූ ජොනතන් එම සේවකයාව ජීවිතාන්තය දක්වා සිර භාරයට පත් කලේය. 

ඉන් වසර කිහිපයකට පසු නැවතත් දඩයමේ ගිය ජොනතන් සහ පිරිස නොදැනීම කැළයේ ඈතට ගමන් කර මිනීමස් බුදින වනචාරී ගෝත්‍රයකට මැදිවිය. සියළුම සේවකයන්ව පුලුස්සා මරා දැමු ගෝත්‍රිකයෝ ජොනතන්ව පමණක් නොමරා යන්න හැරියේය. ඊට හේතුව ඔවුන් සම්ප්‍රදායක් ලෙස අත් පා වල ඇඟිලි අඩු කිසිම සතෙකු නොබුදීමයි.

තම නිවසට පැමිණි ජොනතන් මුලින්ම කලේ දඟ ගෙයි සිටින සේවකයා සොයා ගොස් ඔහුව නිදහස් කිරිමයි. නිදහස් වූ සේවකයා ඇමතූ ජොනතන් තමා අතින් සිදුවුයේ වරදක් බව නිහතමානීව පිළිගත්තේය.

“අපෝ නැහැ මාස්ටර් ඒක හොඳ දෙයක්” සේවකයා කීය. නැවතත් කෝපවු ජොනතන් "කොහොමද මිනිහෝ ඒක හොඳ වෙන්නේ?" යැයි ගුගුලේය. 

"මාස්ටර් එහෙම නොකලා නම් මාත් අද මිනීමස් බුදින්නන්ගේ කුස ඇතුලේ" සේවකයා යටහත් ලෙස කීවෙය.

-ධනවතෙකු වීමේ මග: 16 වන පරිච්චේදය.  

********************************************

කසඛස්ථානයෙන් පැමිණ ටික කලකින් බයන්දේ සමග සිදු කල හැදෑරීම් ආශ්‍රයෙන් අපි දෙදෙනා එකතුව පර්යේෂණ පත්‍රිකාවක් සකස් කළෙමු. එය අපි මුලින් JCR Q3 (පර්යේෂකයන් මේ ගැන දනී) සඟරාවකට යොමු කළෙමු. සති කිහිපයකින් කරුණු ගණනාවක් මත එය ප්‍රතික්ෂේප කර තිබුණි. එම පත්‍රිකාව මගේ මූලික විෂය ක්‍ෂේත්‍රයෙන් තරමක් ඈත වූ බැවින් මා බයන්දෙට පැවසුවේ අප මේ අදහස අතහැර දමමු කියාය. 

බයන්දේ මට ඉහත කතාව සිහි ගැන්වීය. 

තරමක් වෙහෙසකර ප්‍රයත්නයකින් පසු අපි තිබූ අඩුපාඩු කම් මගහරවා එය Q2 සඟරාවකට ඉදිරිපත් කළෙමු. වසරකට පමණ පසු ප්‍රතිඵල ලැබුණි. එවරද එය ප්‍රතික්ෂේප වී තිබුණි. බයන්දේ නැවතත් කතාව මතක් කළේය. එවර බොහෝ කරුණු ඉදිරිපත් වී තිබුණේ අප ක්‍රමවේදය ඉදිරිපත් කිරීමේදී කර තිබූ අඩුපාඩු ගැනය. නැවතත් අපි අවධානය යොමු කර මේ අඩුපාඩු සකසා ගතිමු. ඉන්පසු එය Q1 සඟරාවකට ඉදිරිපත් කළෙමු. සංශෝධන දෙකකට පසු එය එම සඟරාව විසින් පිළිගන්නා ලදී. 

පසුගිය දෙසැම්බර් මාසයේ එය පලවූ විට බයන්දේ මට විද්‍යුත් පණිවිඩයක් ඒවා තිබුණි. 

"චන්දිම පලවෙනි දෙපාරම paper එක reject වුනේ නැත්නම් අපිට Q1 paper එකක් ලැබෙන්නේ නැහැනේ?"